γράφουν οι New York Times.Το πακέτο διάσωσης της Ελλάδας, παρόλο που δεν έχει τεθεί ακόμα σε εφαρμογή, έχει φέρει μια ανατριχιαστική ηρεμία στης Ευρωπαϊκές χρηματαγορές.
Όπως διαβάζουμε στους New York Times, πρόκειται αναμφίβολα για ένα πολύ μεγάλο ποσό:
"Μαζί με τα χρήματα που θα...λάβει από το ΔΝΤ, η Ελλάδα θα λάβει συνολικά χρήματα που θα αντιστοιχούν στο18% του ΑΕΠ για ένα χρόνο, με πολύ καλά επιτόκια. Αυτό σημαίνει ότι στον κάθε Έλληνα αντιστοιχούν 4,000 ευρώ τα οποία θα ξοδευτούν μέσα σε 11 μήνες. Παρόλο που πρόκειται για ένα ποσό που «κάνει τα μάτια να πετάγονται από τις κόγχες τους», το πρόβλημα παραμένει άλυτο. Στην πραγματικότητα, μετατρέπει την Ευρωζώνη σε ναρκοπέδιο για τα επόμενα χρόνια.
Επόμενη στη σειρά είναι η Πορτογαλία. Βέβαια, έχει ξεφύγει της προσοχής των αγορών, κυρίως επειδή προς το παρόν τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν όλα πάνω στην Ελλάδα. Και οι δύο χώρες βρίσκονται στο χείλος της χρεωκοπίας συνεχίζει το δημοσίευμα και σε πολύ χειρότερη κατάσταση από αυτή της Αργεντινής το 2001 όταν χρεωκόπησε. Η Πορτογαλία έκανε τρομακτικά έξοδα τα τελευταία χρόνια με αποτέλεσμα στα τέλη του 2009 το χρέος να έχει ανέλθει στο 78% του ΑΕΠ (σε σύγκριση με το ελληνικό 114% και το αργεντίνικο 62% πριν την χρεωκοπία). Η χώρα είναι καταχρεωμένη στους ξένους και κάθε χρόνο όπως και η Ελλάδα αναχρηματοδοτεί το χρέος της. Ο λόγος του ΑΕΠ προς το χρέος μέχρι το 2012 θα έχει φτάσει το 108%, αν η χώρα καταφέρει να πιάσει τους στόχους της. Κάποια στιγμή, οι χρηματαγορές θα σταματήσουν να υποστηρίζουν αυτή την απάτη.
Το πρόβλημα που έχει η Πορτογαλία, όπως και η Ελλάδα, Ιρλανδία και η Ισπανία είναι ότι το ευρώ είναι ένα πολύ ισχυρό νόμισμα το οποίο δεν συμφέρει σε περιόδους που πρέπει να γίνει σοβαρή δημοσιονομική μεταρρύθμιση. Σε χώρες με καθορισμένη συναλλαγματική ισοτιμία, είναι αδύνατον να μειωθεί το έλλειμμα δίχως να αυξηθεί η ανεργία. Η εφαρμογή των σωστών μέτρων για να βγει μια χώρα από την δυσμενή αυτή κατάσταση σημαίνει ότι για χρόνια θα αντιμετωπίζει αυξημένη ανεργία και σκληρές πολιτικές.
Ούτε η Ελλάδα ούτε και η Πορτογαλία δεν είναι διατεθειμένες να κάνουν τις απαραίτητες περικοπές. Οι Έλληνες έχουν ανακοινώσει κάποιες σχετικά μικρές αλλαγές στον προϋπολογισμό τους και αυτή τη στιγμή έχουν στη διάθεσή τους αν χρειαστούν 45 δισεκατομμύρια ευρώ απειλώντας την Ευρώπη ότι θα χρεωκοπήσουν αν δεν πάρουν αυτό που θέλουν όταν το θέλουν.
Οι Πορτογάλοι ούτε που θέλουν να ακούσουν για σοβαρές περικοπές. Στον ετήσιο προϋπολογισμό του 2010, στοχεύουν σε έλλειμμα της τάξεως του 9.3% του ΑΕΠ σχεδόν το ίδιο με αυτό του 2009. Περιμένουν και ελπίζουν να βγουν από αυτό το χάλι-όμως αυτού του είδους η ανάπτυξη είναι αποτέλεσμα μόνο μιας τρομερής διεθνούς οικονομικής άνθησης.
Όσο αυτά τα κράτη καθυστερούν συνεχίζει το δημοσίευμα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα φροντίζει να παρέχει οικονομική στήριξη. Οι κυβερνήσεις εκδίδουν ομόλογα, οι τράπεζες τα αγοράζουν και τα καταθέτουν στην ΕΚΤ για να πάρουν ζεστό χρήμα και τελικά η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα έχει γίνει αυτή ο σιωπηρός σωτήρας των χωρών που δεν βάζουν μυαλό.
Την περασμένη εβδομάδα η ΕΚΤ είχε την ευκαιρία να λύσει αυτή τη μηχανή που καταστρέφει την Ευρωζώνη όταν ανακοίνωσαν τις εγγυήσεις που θα δέχονται για τα ομόλογα ως τράπεζα.
Μερικοί πίστευαν ότι θα έσφιγγε τους κανόνες σταδιακά αποτρέποντας έτσι την Ελλάδα από την έκδοση πολλών ομολόγων. Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε. Για την ακρίβεια, έκανε ακριβώς το αντίθετο: διευκόλυναν χώρες όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία καθώς και οποιαδήποτε άλλη χώρα να δανειστεί το 2011 και έπειτα. Υπό αυτούς του χαλαρούς κανονισμούς, το μόνο που χρειάζεται να κάνει μια χώρα είναι να πείσει έναν οίκο (και όλοι γνωρίζουμε πόσο εύκολο είναι αυτό) ότι δεν χρεωκοπεί ακόμα και οι Ευρωπαίοι τραπεζίτες θα την βοηθήσει.
Σήμερα, παρόλ' όλους τους ορατούς κινδύνους και τα τεράστια χρέη, όλοι οι οίκοι αξιολογήσης αρνούνται να πάρουν το πολιτικό ρίσκο και να ρίξουν την Ελλάδα στο γκρεμό. Το ίδιο και με την Πορτογαλία.
Οπότε, τι θα γίνει με την Πορτογαλία τελικά;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι Έλληνες έχουν σύσσωμοι αποδείξει ότι τα κράτη της Ευρωζώνης δεν έχουν κανένα όριο για τον πόνο και ότι τα χρήματα της ΕΕ θα είναι διαθέσιμα για όποιον τα χρειαστεί τονίζει το δημοσίευμα. Το μόνο που μπορούν να κάνουν οι Πορτογάλοι πολιτικοί είναι να περιμένουν να χειροτερέψει η κατάσταση και μετά να ζητήσουν ένα σχέδιο διάσωσης. Σίγουρα και η Ελλάδα θα γυρίσει του χρόνου και θα ζητάει και άλλα. Και τα κράτη που «βλακωδώς» εφάρμοσαν τα μέτρα λιτότητας, όπως η Ιρλανδία και η Ιταλία, σίγουρα θα αναρωτιούνται γιατί το έκαναν.
Το σύστημα φαίνεται να είναι απόλυτα παράλογο όμως πιθανόν να υπάρξει ένα λογικό αποτέλεσμα.
Η Ευρώπη θα κάνει τον πυροσβέστη. Οι Γερμανοί πιθανόν να βγάλουν την πρίζα πρώτοι. Όσο περισσότερο περιμένουμε να δούμε δημοσιονομική εντιμότητα στην ΕΚΤ, την ΕΕ και τα κράτη μέλη, τόσο τα χρέη θα συσσωρεύονται και η κατάσταση θα γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη. Όταν τελικά βγάλουμε την πρίζα, ένα κράτος θα χρεωκοπήσει σίγουρα: δυστυχώς, έτσι όπως πάμε, μπορεί να μην είναι μόνο ένα.
Διαβάστε ολόκληρο το δημοσίευμα:
http://economix.blogs.nytimes.com/2010/04/15/the-next-global-problem-portugal/?src=twt&twt=nytimesbusiness
Επόμενη στη σειρά είναι η Πορτογαλία. Βέβαια, έχει ξεφύγει της προσοχής των αγορών, κυρίως επειδή προς το παρόν τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν όλα πάνω στην Ελλάδα. Και οι δύο χώρες βρίσκονται στο χείλος της χρεωκοπίας συνεχίζει το δημοσίευμα και σε πολύ χειρότερη κατάσταση από αυτή της Αργεντινής το 2001 όταν χρεωκόπησε. Η Πορτογαλία έκανε τρομακτικά έξοδα τα τελευταία χρόνια με αποτέλεσμα στα τέλη του 2009 το χρέος να έχει ανέλθει στο 78% του ΑΕΠ (σε σύγκριση με το ελληνικό 114% και το αργεντίνικο 62% πριν την χρεωκοπία). Η χώρα είναι καταχρεωμένη στους ξένους και κάθε χρόνο όπως και η Ελλάδα αναχρηματοδοτεί το χρέος της. Ο λόγος του ΑΕΠ προς το χρέος μέχρι το 2012 θα έχει φτάσει το 108%, αν η χώρα καταφέρει να πιάσει τους στόχους της. Κάποια στιγμή, οι χρηματαγορές θα σταματήσουν να υποστηρίζουν αυτή την απάτη.
Το πρόβλημα που έχει η Πορτογαλία, όπως και η Ελλάδα, Ιρλανδία και η Ισπανία είναι ότι το ευρώ είναι ένα πολύ ισχυρό νόμισμα το οποίο δεν συμφέρει σε περιόδους που πρέπει να γίνει σοβαρή δημοσιονομική μεταρρύθμιση. Σε χώρες με καθορισμένη συναλλαγματική ισοτιμία, είναι αδύνατον να μειωθεί το έλλειμμα δίχως να αυξηθεί η ανεργία. Η εφαρμογή των σωστών μέτρων για να βγει μια χώρα από την δυσμενή αυτή κατάσταση σημαίνει ότι για χρόνια θα αντιμετωπίζει αυξημένη ανεργία και σκληρές πολιτικές.
Ούτε η Ελλάδα ούτε και η Πορτογαλία δεν είναι διατεθειμένες να κάνουν τις απαραίτητες περικοπές. Οι Έλληνες έχουν ανακοινώσει κάποιες σχετικά μικρές αλλαγές στον προϋπολογισμό τους και αυτή τη στιγμή έχουν στη διάθεσή τους αν χρειαστούν 45 δισεκατομμύρια ευρώ απειλώντας την Ευρώπη ότι θα χρεωκοπήσουν αν δεν πάρουν αυτό που θέλουν όταν το θέλουν.
Οι Πορτογάλοι ούτε που θέλουν να ακούσουν για σοβαρές περικοπές. Στον ετήσιο προϋπολογισμό του 2010, στοχεύουν σε έλλειμμα της τάξεως του 9.3% του ΑΕΠ σχεδόν το ίδιο με αυτό του 2009. Περιμένουν και ελπίζουν να βγουν από αυτό το χάλι-όμως αυτού του είδους η ανάπτυξη είναι αποτέλεσμα μόνο μιας τρομερής διεθνούς οικονομικής άνθησης.
Όσο αυτά τα κράτη καθυστερούν συνεχίζει το δημοσίευμα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα φροντίζει να παρέχει οικονομική στήριξη. Οι κυβερνήσεις εκδίδουν ομόλογα, οι τράπεζες τα αγοράζουν και τα καταθέτουν στην ΕΚΤ για να πάρουν ζεστό χρήμα και τελικά η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα έχει γίνει αυτή ο σιωπηρός σωτήρας των χωρών που δεν βάζουν μυαλό.
Την περασμένη εβδομάδα η ΕΚΤ είχε την ευκαιρία να λύσει αυτή τη μηχανή που καταστρέφει την Ευρωζώνη όταν ανακοίνωσαν τις εγγυήσεις που θα δέχονται για τα ομόλογα ως τράπεζα.
Μερικοί πίστευαν ότι θα έσφιγγε τους κανόνες σταδιακά αποτρέποντας έτσι την Ελλάδα από την έκδοση πολλών ομολόγων. Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε. Για την ακρίβεια, έκανε ακριβώς το αντίθετο: διευκόλυναν χώρες όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία καθώς και οποιαδήποτε άλλη χώρα να δανειστεί το 2011 και έπειτα. Υπό αυτούς του χαλαρούς κανονισμούς, το μόνο που χρειάζεται να κάνει μια χώρα είναι να πείσει έναν οίκο (και όλοι γνωρίζουμε πόσο εύκολο είναι αυτό) ότι δεν χρεωκοπεί ακόμα και οι Ευρωπαίοι τραπεζίτες θα την βοηθήσει.
Σήμερα, παρόλ' όλους τους ορατούς κινδύνους και τα τεράστια χρέη, όλοι οι οίκοι αξιολογήσης αρνούνται να πάρουν το πολιτικό ρίσκο και να ρίξουν την Ελλάδα στο γκρεμό. Το ίδιο και με την Πορτογαλία.
Οπότε, τι θα γίνει με την Πορτογαλία τελικά;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι Έλληνες έχουν σύσσωμοι αποδείξει ότι τα κράτη της Ευρωζώνης δεν έχουν κανένα όριο για τον πόνο και ότι τα χρήματα της ΕΕ θα είναι διαθέσιμα για όποιον τα χρειαστεί τονίζει το δημοσίευμα. Το μόνο που μπορούν να κάνουν οι Πορτογάλοι πολιτικοί είναι να περιμένουν να χειροτερέψει η κατάσταση και μετά να ζητήσουν ένα σχέδιο διάσωσης. Σίγουρα και η Ελλάδα θα γυρίσει του χρόνου και θα ζητάει και άλλα. Και τα κράτη που «βλακωδώς» εφάρμοσαν τα μέτρα λιτότητας, όπως η Ιρλανδία και η Ιταλία, σίγουρα θα αναρωτιούνται γιατί το έκαναν.
Το σύστημα φαίνεται να είναι απόλυτα παράλογο όμως πιθανόν να υπάρξει ένα λογικό αποτέλεσμα.
Η Ευρώπη θα κάνει τον πυροσβέστη. Οι Γερμανοί πιθανόν να βγάλουν την πρίζα πρώτοι. Όσο περισσότερο περιμένουμε να δούμε δημοσιονομική εντιμότητα στην ΕΚΤ, την ΕΕ και τα κράτη μέλη, τόσο τα χρέη θα συσσωρεύονται και η κατάσταση θα γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη. Όταν τελικά βγάλουμε την πρίζα, ένα κράτος θα χρεωκοπήσει σίγουρα: δυστυχώς, έτσι όπως πάμε, μπορεί να μην είναι μόνο ένα.
Διαβάστε ολόκληρο το δημοσίευμα:
http://economix.blogs.nytimes.com/2010/04/15/the-next-global-problem-portugal/?src=twt&twt=nytimesbusiness
