The Independent: Το ηφαίστειο έδειξε πόσο εύθραυστη είναι η κοινωνία μας..

Πόσο εύθραυστη έχει γίνει η σύγχρονη κοινωνία μας! Ενα φυσικό γεγονός, έστω κι αν είναι ασυνήθιστο, κατάφερε όχι μόνο να διαταράξει τη ζωή στην Ευρώπη σταματώντας το μεγαλύτερο μέρος της εναέριας κυκλοφορίας της, αλλά και να την αποκόψει από τον κόσμο. Βροχή τα...ερωτήματα που προκύπτουν. Τι συμβαίνει στη Γη; Κάναμε ό,τι μπορούσαμε, και αν όχι, ποιος είναι ο λόγος; Ποιοι είναι οι πρακτικοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να επιστρέψουμε στην ομαλότητα;

Υπάρχει όμως κάτι πολύ σημαντικότερο, γράφει ο Χάμις ΜακΡέι στην Ιντιπέντεντ. Τα γεγονότα αυτά πρέπει να μας κάνουν να αναρωτηθούμε για τον τρόπο με τον οποίο έχουμε οργανώσει τη ζωή μας. Η Ευρώπη θα επιστρέψει στην καθημερινότητά της, αλλά η καθημερινότητα αυτή θα είναι μάλλον διαφορετική.

Το βασικό, και μεγάλο μάθημα των τελευταίων ημερών είναι σαφές: για να μετακινηθούν άνθρωποι σε μεγάλες αποστάσεις, ο μόνος τρόπος είναι τα αεροπλάνα. Οι θαλάσσιες οδοί είναι βέβαια ανοιχτές και τα τεράστια πλοία εξακολουθούν να μεταφέρουν προϊόντα και πρώτες ύλες. Θεωρητικά, είναι δυνατή η μεταφορά ανθρώπων δια ξηράς και θαλάσσης. Η Ευρώπη όμως είναι τελικά πολύ μεγαλύτερη απ’ό,τι νομίζαμε.

Χωρίς φτηνές και γρήγορες αεροπορικές μεταφορές, δεν μπορεί κάποιος να περάσει ένα Σαββατοκύριακο στη Μαγιόρκα ή να λάβει εύκολα μέρος σε μια πανευρωπαϊκή επιχειρηματική διάσκεψη στη Γερμανία. Ας φανταστούμε τι θα γινόταν αν το σύννεφο της τέφρας σκέπαζε την Ευρώπη τον περασμένο Νοέμβριο, στη διάρκεια της διεθνούς διάσκεψης για το περιβάλλον που πραγματοποιήθηκε στην Κοπεγχάγη. Τα αποτελέσματα της διάσκεψης ήταν βέβαια έτσι κι αλλοιώς πενιχρά, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.

Ενας κόσμος χωρίς λειτουργικές αεροπορικές μεταφορές θα ήταν ένας διαφορετικός κόσμος. Οι περιφερειακές περιοχές της Ευρώπης θα υπέφεραν γιατί θα ήταν αποκομμένες από τον πυρήνα. Δεν θα είχε πρόβλημα μόνο η Εσθονία. Θα είχε πρόβλημα και η Σκοτία. Η σχέση της Ευρώπης με τις Ηνωμένες Πολιτείες θα γινόταν πιο μακρυνή. Η Κίνα θα δυσκολευόταν να πουλήσει τα προϊόντα της στις Ηνωμένες Πολιτείες και θα στρεφόταν στην Ασία. Η μεγάλη δύναμη της παγκοσμιοποίησης θα επιζούσε, αλλά το αποτέλεσμα θα ήταν ένας πιο περιφερειακός και λιγότερο «παγκοσμιοποιημένος» κόσμος.

Ενας τέτοιος κόσμος θα ήταν λιγότερο δημοκρατικός, αφού τα ταξίδια θα γίνονταν πάλι προνόμιο των πλουσίων, όπως συνέβαινε πριν από εκατό και περισσότερα χρόνια. Ξεχνάμε συχνά ότι οι αεροπορικές μεταφορές έχουν ένα χαρακτήρα ισότητας, αφού δίνουν τη δυνατότητα σε μάζες ανθρώπων να γνωρίσουν άλλους λαούς και άλλους πολιτισμούς. Οι αερομεταφορές εξισώσουν τον κόσμο προς τα πάνω, όχι προς τα κάτω.

Το μάθημα αυτό είναι σημαντικότερο από τις επιπτώσεις στην οικονομία, που κυριαρχούν δικαιολογημένα αυτόν τον καιρό στην επικαιρότητα. Η εμπειρία από το παρελθόν δείχνει ότι με μια ικανή διοίκηση, οι οικονομίες ανορθώνονται. Οι επιχειρηματικές συσκέψεις οργανώνονται ξανά, το ίδιο και οι διακοπές. Η ζημιά βέβαια θα είναι μεγάλη - και θα διαχυθεί στο σύνολο της οικονομίας.

Αλλά δεν είναι όλα αρνητικά. Αν αυτό το χάος αναγκάσει την επιχειρηματική κοινότητα να σχεδιάσει πιο ισχυρά συστήματα παραγωγής και διανομής, το αποτέλεσμα θα είναι πιο κοντά στις πραγματικές μας ανάγκες και επιθυμίες. Κάθε ευρωπαϊκή εταιρεία πρέπει να αναθεωρήσει τον τρόπο λειτουργίας της. Χρειάζονται πράγματι τόσο πολλές συσκέψεις; Μήπως πρέπει να χρησιμοποιούνται περισσότερα τοπικά προϊόντα; Είναι πάντα οι αερομεταφορές ο καλύτερος τρόπος διακίνησης των προϊόντων; Θα μπορούσε όλη αυτή η αναστάτωση να έχει οφέλη για το περιβάλλον;

Υπάρχει, τέλος, ο ανθρώπινος παράγων. Αμεσα ή έμμεσα, γνωρίζουμε όλοι τις τελευταίες ημέρες έναν κόσμο όπου δεν μπορούμε να ταξιδέψουμε. Εχουμε, φυσικά, κινητά τηλέφωνα, Internet και Skype. Κάτι που μάθαμε όμως είναι ότι το να μπορείς να επικοινωνείς δεν είναι το ίδιο με το να μπορείς να ταξιδεύεις.

(Πηγή: The Independent)