Στις 24 Φεβρουαρίου 1994 η Βουλή των Ελλήνων αποφάσισε την καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων Ποντίων, που διεπράχθη υπό των Νεοτούρκων και της κυβέρνησης του Μουσταφά Κεμάλ από το 1916 ως το 1923. Η αναγνώριση της Γενοκτονίας αποτελεί ελάχιστο φόρο τιμής στους περίπου 350.000 ποντίους που βρήκαν το θάνατο.
Η 19η Μαΐου επιλέχθηκε γιατί στις 19 Μαΐου του 1919 ο...Μουσταφά Κεμάλ "Ατατούρκ", αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα, ανέλαβε τη διοίκηση του εθνικού τουρκικού στρατού και επίσημα υιοθέτησε το σύνθημα των Νεοτούρκων, "Η Τουρκία στους Τούρκους".
Η γενοκτονία είχε ως στόχο τους κύριους χριστιανικούς πληθυσμούς της παραπαίουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των διαδόχων της. Απλώς, σε αυτή τη γενοκτονία, "οι Έλληνες ήταν τα πρώτα θύματα της εθνικοποιητικής ιδέας" που θα έκανε "την Τουρκία αποκλειστική χώρα των Τούρκων", σημειώνει ο τότε πρέσβυς των ΗΠΑ στην Οθωμανική Τουρκία, Ερρίκος Μοργκεντάου.
Η καταστροφή του Ποντιακού Ελληνισμού, όπως κι η Αρμενική Γενοκτονία και οι σφαγές των Ασσυρίων, αποτελούν, σύμφωνα με τον Τζορτζ Χόρτον, Γενικό Πρόξενο των ΗΠΑ στη Σμύρνη, παρακλάδια της κεντρικής απόφασης των Τούρκων να "τελειώνουν" με τους χριστιανικούς πληθυσμούς οι οποίοι δεν ήταν δυνατό να εξισλαμισθούν ή να απορροφηθούν στην τουρκική ταυτότητα.
Η μετατροπή μιας πολυεθνικής/ πολυπολιτισμικής χώρας σε εθνικό κράτος μόνο με αίμα μπορούσε να γίνει, πίστευαν οι ευρωπαϊστές τούρκοι.
Την 24η Απριλίου 1915 η κυβέρνηση της Κωνσταντινούπολης έδωσε εντολή για τη σύλληψη περίπου 250 Αρμενίων, που αποτελούσαν την αφρόκρεμα του αρμενικού μιλέτ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η κίνηση αυτή θεωρείται εναρκτήρια της Γενοκτονίας, πρώτη σε μια σειρά αποφάσεων και ενεργειών που οδήγησαν στο θάνατο εκατοντάδες χιλιάδες Αρμένιους, Ασσύριους, Έλληνες. Ωστόσο, η εξόντωση των Ποντίων είχε προγραμματιστεί πολύ πριν, όπως και οι ίδιοι οι Αρμένιοι αναγνωρίζουν.
Από το 1908, με τις αλλαγές που επιβάλλουν οι νεότουρκοι στις εκλογικές περιφέρειες και τον εκλογικό νόμο, γίνεται εμφανές ότι το ελληνικό στοιχείο το θεωρούν τουλάχιστον «ανεπιθύμητο». Όλες οι, μεθοδικές και σοφές ως προς τον σκοπό τους, αλλαγές έχουν ως στόχο τον αποκλεισμό των Ρωμιών από την εξουσία. Ο μόνος ρωμιός που εκλέγεται είναι υποψήφιος με το κόμμα των νεοτούρκων (της Ένωσης και της Προόδου). Το ίδιο ακριβώς θα συμβεί και στις εκλογές του '12, μόνο που τότε το κλίμα θα είναι ακόμη πιο βαρύ κι η προεκλογική και μετεκλογική τρομοκρατία εις βάρος των Ελλήνων χωρίς προσχήματα, καθώς τα Βαλκάνια μπαίνουν στη δίνη του πολέμου.
Ακολουθούν, επίσης από το 1908, τα οικονομικά μέτρα με στόχο τους Έλληνες -που οι νεότουρκοι πιστεύουν ότι θα υποχρεώσουν πολλούς να εγκαταλείψουν τη χώρα. Το κυριότερο ήταν η απαγόρευση σε υπό ελληνική σημαία πλοία να «πιάνουν» στα λιμάνια του Πόντου, όπου παραδοσιακά άνθιζε το ελληνικό εμπόριο. Κατακλείδα, το 1911, η αλλαγή της νομοθεσίας περί το στράτευμα. Ο νέος νόμος προβλέπει την υποχρεωτική στράτευση όλων των χριστιανών υπηκόων. Η αντίδραση πολλών ποντίων είναι αναμενόμενη: εγκαταλείπουν τα πάτρια, για να μη πολεμήσουν στο πλευρό των διωκτών τους και καταφεύγουν στην, παραδοσιακά εχθρική προς την Τουρκία, Ρωσία. Αξίζει εδώ να αναφερθεί ότι, έχουν προηγηθεί διώξεις και σφαγές Ελλήνων στην Ανατολική Θράκη -υπολογίζεται ότι περίπου 15.000 Έλληνες έχασαν τη ζωή τους εκεί το 1913, ενώ ολόκληρα χωριά λεηλατούνται και πυρπολούνται στην περιοχή των Μαλγάρων και της Χαριούπολης.
Συνεργοί των ευρωπαϊστών Τούρκων στη Γενοκτονία ήταν οι γερμανοί σύμμαχοί τους, σε στρατηγικό επίπεδο. Οι Γερμανοί θεωρούν το ελληνικό στοιχείο ιδιαίτερα επικίνδυνο. Σύμφωνα με μια σειρά πηγών, αυτοί απαιτούν τις διώξεις κατά των Ελλήνων, οι οποίοι αντιμετωπίζονται ως «εχθροί εντός φιλικού εδάφους». Εκτελεστές της γενοκτονίας οι τσέτες, ληστρικές ομάδες ατόμων κυρίως κουρδικής καταγωγής. Σφαγές, Πυρπολήσεις, Εξορίες, Βιασμοί, Λεηλασίες, Βανδαλισμοί, "Τάγματα Εργασίας" ήταν η μοίρα των Χριστιανικών Πληθυσμών, και, βεβαίως, των Ποντίων Ελλήνων.
Περί Γενοκτονίας
Ως γενοκτονία ορίζεται η ηθελημένη και συστηματική εξόντωση μιας ανθρώπινης ομάδας, η οποία στηρίζεται στην εθνικότητα ή την ιθαγένεια, την θρησκεία ή τη φυλή της.
Η λέξη γενοκτονία "γεννήθηκε" από το διακεκριμένο νομικό των αρχών του 20ου αιώνα, Ραφαήλ Λέμκιν, για να περιγράψει το έγκλημα των Τούρκων κατά των Αρμενίων και το έγκλημα των Ιρακινών κατά των Ασσυρίων του Σίμελε, και κατόπιν χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει και τη ναζιστική "Τελική Λύση". Ελληνικά και Λατινικά έδωσαν τις δύο λέξεις από τις οποίες δημιούργησε το σύνθετο όρο- "γένος" και cide, φόνος- που κάνει την εμφάνισή του το 1933.
Εκδηλώσεις για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας 2010
Την Τετάρτη 19/05/2010 στις 18:00, τα ποντιακά σωματεία οργανώνουν συγκέντρωση στο Σύνταγμα, στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, με ομιλία από τη βουλευτή του Σουηδικού Κοινοβουλίου Gulan Avci, όπως και χαιρετισμό και κατάθεση στεφάνου από τον πρόεδρο του Σ.ΠΟ.Σ. Ν. Ελλάδος και νήσων. Μετά την πορεία στις 21:00 θα πραγματοποιηθεί, σε συνεργασία με το δήμο Καλλιθέας, καθιστική εκδήλωση μνήμης με κεριά, μαγιάτικα λουλούδια, λύρες και μοιρολόγια, στο Παμποντιακό ηρώο στην πλατεία Δαβάκη στην Καλλιθέα.
Την Κυριακή 23/05/2010 στις 12:15 θα πραγματοποιηθεί, σε συνεργασία με τις νομαρχίες Αθηνών, Πειραιά, Αν. Αττικής και Δυτ. Αττικής, δοξολογία, επιμνημόσυνη δέηση και ομιλία από το βουλευτή του Σουηδικού Κοινοβουλίου Νίκο Παπαδόπουλο στον Ι. Ναό Αγ. Διονυσίου Αρεοπαγίτη στο Κολωνάκι και θα ακολουθήσει πορεία και κατάθεση στεφάνων στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη από εκπροσώπους της πολιτείας, ποντιακούς και άλλους φορείς και οργανώσεις.
Η γενοκτονία είχε ως στόχο τους κύριους χριστιανικούς πληθυσμούς της παραπαίουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των διαδόχων της. Απλώς, σε αυτή τη γενοκτονία, "οι Έλληνες ήταν τα πρώτα θύματα της εθνικοποιητικής ιδέας" που θα έκανε "την Τουρκία αποκλειστική χώρα των Τούρκων", σημειώνει ο τότε πρέσβυς των ΗΠΑ στην Οθωμανική Τουρκία, Ερρίκος Μοργκεντάου.
Η καταστροφή του Ποντιακού Ελληνισμού, όπως κι η Αρμενική Γενοκτονία και οι σφαγές των Ασσυρίων, αποτελούν, σύμφωνα με τον Τζορτζ Χόρτον, Γενικό Πρόξενο των ΗΠΑ στη Σμύρνη, παρακλάδια της κεντρικής απόφασης των Τούρκων να "τελειώνουν" με τους χριστιανικούς πληθυσμούς οι οποίοι δεν ήταν δυνατό να εξισλαμισθούν ή να απορροφηθούν στην τουρκική ταυτότητα.
Η μετατροπή μιας πολυεθνικής/ πολυπολιτισμικής χώρας σε εθνικό κράτος μόνο με αίμα μπορούσε να γίνει, πίστευαν οι ευρωπαϊστές τούρκοι.
Την 24η Απριλίου 1915 η κυβέρνηση της Κωνσταντινούπολης έδωσε εντολή για τη σύλληψη περίπου 250 Αρμενίων, που αποτελούσαν την αφρόκρεμα του αρμενικού μιλέτ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η κίνηση αυτή θεωρείται εναρκτήρια της Γενοκτονίας, πρώτη σε μια σειρά αποφάσεων και ενεργειών που οδήγησαν στο θάνατο εκατοντάδες χιλιάδες Αρμένιους, Ασσύριους, Έλληνες. Ωστόσο, η εξόντωση των Ποντίων είχε προγραμματιστεί πολύ πριν, όπως και οι ίδιοι οι Αρμένιοι αναγνωρίζουν.
Από το 1908, με τις αλλαγές που επιβάλλουν οι νεότουρκοι στις εκλογικές περιφέρειες και τον εκλογικό νόμο, γίνεται εμφανές ότι το ελληνικό στοιχείο το θεωρούν τουλάχιστον «ανεπιθύμητο». Όλες οι, μεθοδικές και σοφές ως προς τον σκοπό τους, αλλαγές έχουν ως στόχο τον αποκλεισμό των Ρωμιών από την εξουσία. Ο μόνος ρωμιός που εκλέγεται είναι υποψήφιος με το κόμμα των νεοτούρκων (της Ένωσης και της Προόδου). Το ίδιο ακριβώς θα συμβεί και στις εκλογές του '12, μόνο που τότε το κλίμα θα είναι ακόμη πιο βαρύ κι η προεκλογική και μετεκλογική τρομοκρατία εις βάρος των Ελλήνων χωρίς προσχήματα, καθώς τα Βαλκάνια μπαίνουν στη δίνη του πολέμου.
Ακολουθούν, επίσης από το 1908, τα οικονομικά μέτρα με στόχο τους Έλληνες -που οι νεότουρκοι πιστεύουν ότι θα υποχρεώσουν πολλούς να εγκαταλείψουν τη χώρα. Το κυριότερο ήταν η απαγόρευση σε υπό ελληνική σημαία πλοία να «πιάνουν» στα λιμάνια του Πόντου, όπου παραδοσιακά άνθιζε το ελληνικό εμπόριο. Κατακλείδα, το 1911, η αλλαγή της νομοθεσίας περί το στράτευμα. Ο νέος νόμος προβλέπει την υποχρεωτική στράτευση όλων των χριστιανών υπηκόων. Η αντίδραση πολλών ποντίων είναι αναμενόμενη: εγκαταλείπουν τα πάτρια, για να μη πολεμήσουν στο πλευρό των διωκτών τους και καταφεύγουν στην, παραδοσιακά εχθρική προς την Τουρκία, Ρωσία. Αξίζει εδώ να αναφερθεί ότι, έχουν προηγηθεί διώξεις και σφαγές Ελλήνων στην Ανατολική Θράκη -υπολογίζεται ότι περίπου 15.000 Έλληνες έχασαν τη ζωή τους εκεί το 1913, ενώ ολόκληρα χωριά λεηλατούνται και πυρπολούνται στην περιοχή των Μαλγάρων και της Χαριούπολης.
Συνεργοί των ευρωπαϊστών Τούρκων στη Γενοκτονία ήταν οι γερμανοί σύμμαχοί τους, σε στρατηγικό επίπεδο. Οι Γερμανοί θεωρούν το ελληνικό στοιχείο ιδιαίτερα επικίνδυνο. Σύμφωνα με μια σειρά πηγών, αυτοί απαιτούν τις διώξεις κατά των Ελλήνων, οι οποίοι αντιμετωπίζονται ως «εχθροί εντός φιλικού εδάφους». Εκτελεστές της γενοκτονίας οι τσέτες, ληστρικές ομάδες ατόμων κυρίως κουρδικής καταγωγής. Σφαγές, Πυρπολήσεις, Εξορίες, Βιασμοί, Λεηλασίες, Βανδαλισμοί, "Τάγματα Εργασίας" ήταν η μοίρα των Χριστιανικών Πληθυσμών, και, βεβαίως, των Ποντίων Ελλήνων.
Περί Γενοκτονίας
Ως γενοκτονία ορίζεται η ηθελημένη και συστηματική εξόντωση μιας ανθρώπινης ομάδας, η οποία στηρίζεται στην εθνικότητα ή την ιθαγένεια, την θρησκεία ή τη φυλή της.
Η λέξη γενοκτονία "γεννήθηκε" από το διακεκριμένο νομικό των αρχών του 20ου αιώνα, Ραφαήλ Λέμκιν, για να περιγράψει το έγκλημα των Τούρκων κατά των Αρμενίων και το έγκλημα των Ιρακινών κατά των Ασσυρίων του Σίμελε, και κατόπιν χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει και τη ναζιστική "Τελική Λύση". Ελληνικά και Λατινικά έδωσαν τις δύο λέξεις από τις οποίες δημιούργησε το σύνθετο όρο- "γένος" και cide, φόνος- που κάνει την εμφάνισή του το 1933.
Εκδηλώσεις για την Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας 2010
Την Τετάρτη 19/05/2010 στις 18:00, τα ποντιακά σωματεία οργανώνουν συγκέντρωση στο Σύνταγμα, στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, με ομιλία από τη βουλευτή του Σουηδικού Κοινοβουλίου Gulan Avci, όπως και χαιρετισμό και κατάθεση στεφάνου από τον πρόεδρο του Σ.ΠΟ.Σ. Ν. Ελλάδος και νήσων. Μετά την πορεία στις 21:00 θα πραγματοποιηθεί, σε συνεργασία με το δήμο Καλλιθέας, καθιστική εκδήλωση μνήμης με κεριά, μαγιάτικα λουλούδια, λύρες και μοιρολόγια, στο Παμποντιακό ηρώο στην πλατεία Δαβάκη στην Καλλιθέα.
Την Κυριακή 23/05/2010 στις 12:15 θα πραγματοποιηθεί, σε συνεργασία με τις νομαρχίες Αθηνών, Πειραιά, Αν. Αττικής και Δυτ. Αττικής, δοξολογία, επιμνημόσυνη δέηση και ομιλία από το βουλευτή του Σουηδικού Κοινοβουλίου Νίκο Παπαδόπουλο στον Ι. Ναό Αγ. Διονυσίου Αρεοπαγίτη στο Κολωνάκι και θα ακολουθήσει πορεία και κατάθεση στεφάνων στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη από εκπροσώπους της πολιτείας, ποντιακούς και άλλους φορείς και οργανώσεις.
