Τα θολά σημεία..

Οι «συνταγές» του ΔΝΤ που υιοθετούνται και ανακοινώνονται (όχι μόνο τα σημερινά) έχουν αρκετά θολά σημεία.

Ετσι, π.χ.,ακούσαμε πως πρέπει, στο πλαίσιο των οικονομιών, να μειωθούν ο δημόσιος τομέας και οι δημόσιοι υπάλληλοι και ότι όταν λήξουν οι συμβάσεις των συμβασιούχων, δεν θα ανανεωθούν.
Αλλά κανείς δε λέει...πόσοι είναι αυτοί οι συμβασιούχοι και πόσο θα επαυξήσουν το ποσοστό της ανεργίας.
Την ίδια αιδήμονα σιωπή τηρεί η κυβέρνηση για τις συγχωνεύσεις δήμων του «Καλλικράτη». Λέει ότι θα εξοικονομηθεί 1 δισ. ευρώ, αλλά αποφεύγει να πει πόσοι θα μείνουν άνεργοι και πόσο, ενδεχομένως, θα πέσει το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Οι εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ επιβάλλουν να κοπούν οι αποζημιώσεις λόγω απόλυσης, ένα μέτρο επώδυνο αλλά και ανάλγητο. Και ρωτά ενεός ο πολίτης: Μα τι θα προσφέρουν στο έλλειμμα του κράτους αυτή η περικοπή;
Η κυβέρνηση ως τώρα απαντά αόριστα ότι «εδώ πρόκειται για τις διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία». Ρίχνει έτσι βαριά τη σκιά της στην πιο νεοφιλελεύθερη συνταγή που έχει γνωρίσει ο κόσμος. Οτι δηλαδή αυτά γίνονται για να ωφεληθούν οι επιχειρήσεις, να ελαφρυνθούν από το μισθολογικό κόστος . Κάτι ψελλίζει ο κ. Παπακωνσταντίνου ότι το κόστος εργασίας δεν είναι πρωτεύον, αλλά είναι λόγια μασημένα...
Θα μπορούσε ευθέως και ευθαρσώς να πει ότι η (θεοποιημένη) επιχείρηση αναπτύσσεται όταν έχει καλό μάνατζμεντ, όταν κάνει επενδύσεις εκσυγχρονισμού, όταν ενσωματώνει τεχνολογίες, όταν έχει καλές συνθήκες εργασίας και όταν ανταμείβει τους εργαζομένους για το προϊόν που παράγουν. Τίποτε απ' αυτά δεν ακούγεται...