Έντονο ενδιαφέρον των ΗΠΑ για την κατάσταση στην Ελλάδα.

Η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και η φημολογία για το μέλλον της Ελλάδας μέσα στην ευρωζώνη αλλά και σ’ αυτήν την Ευρωπαϊκή Ενωση, είναι το βασικό θέμα συζήτησης στα γραφεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και στη Γουόλ Στριτ.

Ανταπόκριση του Μιχ.Ιγνατίου,
αναδημοσιεύεται από την εφημερίδα ''Ημερησία''.

Μεγάλες εταιρείες που ασχολούνται με την παγκόσμια οικονομία και τα χρηματιστήρια, όπως και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αναζητούν συνεργάτες που μπορούν να συνεννοηθούν στην ελληνική και τους προσφέρουν σίγουρη πενταετή απασχόληση -τόσο θα κρατήσει υπολογίζουν η κρίση.
Το πρακτορείο Μπλούμπεργκ αναζητούσε εναγωνίως την Παρασκευή ελληνικής καταγωγής δημοσιογράφο και πρόσφερε μάλιστα θέση αρχισυντάκτη που θα ελέγχει και θα συντονίζει τα ρεπορτάζ για την Ελλάδα.
Οι παλαιότεροι συνάδελφοι συχνά υπενθυμίζουν πως όταν τα μεγάλα μέσα μαζικής ενημέρωσης των ΗΠΑ έστελναν απεσταλμένους σε μία χώρα, τότε θα ακολουθούσε...«μεγάλο κακό». Στην περίπτωση της Ελλάδας η κινητοποίηση δεν αφορά μόνο τους δημοσιογράφους. Γνωστοί οικονομολόγοι στην Αμερική γνωρίζουν ότι μία με δύο φορές την εβδομάδα θα κληθούν να μοιραστούν την γνώμη τους με πολιτικούς και δημοσιογράφους.
Πολιτικοί όπως η Cathy McMorris Rodgers, την οποία δεν γνωρίζουν ούτε οι ψηφοφόροι της, ξεκίνησαν σταυροφορία για να τιμωρήσουν τη «σοσιαλιστική Ελλάδα», η οποία δήθεν εκμεταλλεύεται τα χρήματα των Αμερικανών φορολογουμένων.
Η περιγραφή της κατάστασης προκαλεί κατάθλιψη. Υπάρχουν φορές που παρακολουθώντας τις οικονομικές ειδήσεις στα τηλεοπτικά δίκτυα ή στις εφημερίδες, νοιώθεις πως η μικρή Ελλάδα φέρει ευθύνη για όλα τα κακά του πλανήτη. Το άνευ προηγουμένου αυτό «κατηγορώ» είναι καθημερινό φαινόμενο. Και θα χρειαστούν χρόνια σκληρής εργασίας για να ξεπλυθούν οι ρετσινιές που φορτώθηκαν στη χώρα μας.

Βέβαια, εδώ και εκεί ακούμε ψύχραιμες φωνές αναλυτών, οι οποίοι αποδεικνύουν ότι η οικονομία της Ελλάδας αποτελεί ασήμαντο ποσοστό στην ευρωζώνη πόσο μάλλον παγκοσμίως. Αυτές οι αναλύσεις προβληματίζουν και μας αναγκάζουν να μην απορρίπτουμε τους ισχυρισμούς για συνωμοσία εναντίον της Ελλάδας. Η συμπεριφορά μερικών εφημερίδων στη Βρετανία ενισχύει τον ισχυρισμό.

Η Ελλάδα θα μπορούσε να κλείσει όλα τα στόματα και να αναγκάσει τους κατηγόρους της να καταπιούν τη χολή τους. Το έπραξε το 2004 όταν πέτυχε έχοντας εναντίον της τους πάντες. Εχουμε όλη ευθύνη να σηκώσουμε τη χώρα μας ψηλά και από αυτόν τον αγώνα σωτηρίας της Ελλάδας δεν δικαιούται να απουσιάζει κανείς ανεξάρτητα από συμπάθειες και αντιπάθειες. Είναι λογική η απαίτηση της κοινής γνώμης που ζητά την τιμωρία όσων προκάλεσαν το παγκόσμιο ρεζίλεμα. Πρέπει να ματώσουν όσοι ευθύνονται. Ναι, πρέπει να ανοίξουν κελιά που θα «φιλοξενήσουν» αυτούς που συμμετείχαν σε οικονομικά εγκλήματα. Η έρευνα πρέπει να καλύψει τους πάντες και ειδικά όσους είχαν ισχύ στα οικονομικά υπουργεία. Πρέπει επίσης να ελεγχθούν όλα τα συμβόλαια του υπουργείου Εθνικής Αμυνας μέχρι τον Οκτώβριο του 2009. Μα πάνω απ’ όλα πρέπει να γίνει σύγκριση του «πόθεν έσχες» όλων των πολιτικών από την ημέρα που εισήλθαν στην πολιτική μέχρι σήμερα.

Ομως, δεν έχουν ευθύνη μόνο οι πολιτικοί. Σίγουρα έχουν τη μεγαλύτερη. Αλλά άλλος πολύ άλλος λίγο φταίμε όλοι μας. Είμαστε όλοι μέρος του συστήματος που γονάτισε την Ελλάδα. Θυμάμαι μία περίπτωση, πριν από πέντε χρόνια, όταν ένας γνωστός μου απέτυχε να λάβει δάνειο από μία ελληνική τράπεζα. Οταν το ανακοίνωσε βρέθηκαν μέσα σε μερικά λεπτά 12 άτομα πρόθυμα για να τον ...«εξυπηρετήσουν». Ηταν άλλη μία καραμπινάτη παρανομία.

Πρέπει να αλλάξουμε για να μη βουλιάξουμε, είπε ο πρωθυπουργός.
Ας ξεκινήσει η κάθαρση από τους πολιτικούς, από τους δικαστές, τους δικηγόρους, τους γιατρούς, τους δημοσιογράφους... Ως γνωστόν, ο πολύπαθος λαός που είναι το μόνιμο θύμα βάζει πλάτη πάντα...