Πρωτοσέλιδος ..."ύμνος" για τον Γιώργο Παπανδρέου

«Ένας ηγέτης χαμηλών τόνων βάζει την Ελλάδα στον ορθό δρόμο»

Με πρωτοσέλιδο άρθρο των Suzanne Daley και Niki Kitsantonis στη σημερινή International Herald Tribune, που είναι αφιερωμένο στον Έλληνα Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου και έχει τίτλο «Ένας ηγέτης χαμηλών τόνων βάζει την Ελλάδα στον ορθό δρόμο», εξυμνεί τον Έλληνα πρωθυπουργό, και γράφουν οι συντάκτες: «Είναι η...ειλικρίνεια του κ. Παπανδρέου που εξασφάλισε τα συγκεκριμένα αποτελέσματα εκ μέρους της Ε.Ε., αλλά και την υποστήριξη στο εσωτερικό της χώρας».

Νεοκλεγείς και αντιμέτωπος με ένα τεράστιο δημόσιο έλλειμμα, ο Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου έφτασε στις Βρυξέλλες, για την πρώτη του συνάντηση με τους Ευρωπαίους ηγέτες, τον περασμένο Δεκέμβριο, «χωρίς να έχει στη διάθεσή του πολλά γερά χαρτιά», όπως σημειώνεται. Θα μπορούσε να επιχειρήσει να κερδίσει χρόνο, αντ’ αυτού προτίμησε να τους τα πει όλα.

Όχι μόνο το ελληνικό έλλειμμα ήταν δύο φορές μεγαλύτερο από ό,τι είχε παρουσιαστεί προηγουμένως, αλλά και τα οικονομικά μεγέθη της χώρας βρίσκονταν σε άσχημη κατάσταση, η διαφθορά ήταν διάχυτη και η φοροδιαφυγή ανεξέλεγκτη.

«Σκέφτηκα να αποφύγω τις υπεκφυγές», αναφέρει ο Γιώργος Παπανδρέου, «και να πω: Αυτό είναι το πρόβλημα και θα σας πω ποιά είναι η άποψη μου και τι προσπαθώ να κάνω».

Περιέργως ίσως, η στρατηγική του πέτυχε, και μέσα σε μερικούς μήνες κατάφερε να εξασφαλίσει τη στήριξη που χρειαζόταν και ταυτόχρονα να διατηρήσει καλές σχέσεις με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους ηγέτες, γεγονός που για αρκετούς αναλυτές χαρακτηρίζεται ως κατόρθωμα.

«Υπάρχουν πολλές εντάσεις μεταξύ των πρωταγωνιστών της Ε.Ε. αυτή τη στιγμή. Μια διαφορετική προσωπικότητα, και η κατάσταση θα είχε εκραγεί», σχολιάζει ο βραβευμένος με Νόμπελ Οικονομίας Joseph E. Stiglitz, που συμβουλεύει συχνά τον κ. Παπανδρέου.

Περιέργως επίσης, σημειώνεται, η στατηγική που ακολουθεί ο κ. Παπανδρέου, να λέει τα πράγματα με το όνομά τους, έχει αποτελέσματα και στο εσωτερικό της χώρας. Παρά την επιβολή σειράς αυστηρών περικοπών και παρά το γεγονός ότι απέδωσε μεγάλο μέρος της ευθύνης στους ίδιους τους ‘Ελληνες για τα προβλήματά τους, παραμένει δημοφιλής στο εκλογικό σώμα, που ορισμένα χρόνια πριν αναρωτιόταν κατά πόσο θα μπορούσε να είναι αρκετά ικανός για να αναλάβει Πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Ο κ. Παπανδρέου, αν και γόνος μιας από τις σημαντικότερες πολιτικές οικογένειες της χώρας, φαίνεται να έσπασε το στερεότυπο, που θέλει τους ηγέτες στη χώρα να είναι εκρηκτικοί και ασυμβίβαστοι και με μια ροπή προς την εθνικιστική ρητορική και μια λαχτάρα για προνόμια.

Κανείς δεν έχει τόσο ζήλο για μεταρρυθμίσεις, σχολιάζεται, όσο ο κ. Παπανδρέου. Ακολούθησε μια προεκλογική εκστρατεία ανάλογη με αυτή του Barack Obama, υποσχόμενος αλλαγή και διαφάνεια, ακολούθησε με επιμονή και πείσμα το στόχο του να αναλάβει την πρωθυπουργία της χώρας, παρά το γεγονός ότι ο λαός τον απέρριψε δύο φορές εντός μιας δεκαετίας. Τώρα, αντιμετωπίζει τον άθλο της αποδόμησης του άναρχου ελληνικού προνοιακού συτήματος, το οποίο ο πατέρας του βοήθησε να ορθωθεί κατά τη δεκαετία του ‘80.

Ο κ. Παπανδρέου, όπως αναφέρει το άρθρο, διοργανώνει κάθε χρόνο σε ένα ελληνικό νησί το δικό του «μίνι-Davos», ένα είδος forum που του δίνει τη δυνατότητα να συγκεντρώνει γύρω του ένα δίκτυο εμπειρογνωμόνων, συμεριλαμβανομένων των κ.κ. Stiglitz και Parker.

Το κατά πόσο θα επιτύχει να διασώσει τη χώρα από τη χρεοκοπία, παραμένει ένα ανοιχτό ερώτημα, σημειώνεται, καθώς και ο ίδιος αναγνωρίζει ότι τα μέτρα λιτότητας μπορεί να οδήγησουν την Ελλάδα σε ύφεση. «Είναι οδυνηρό και ορισμένες φορές άδικο, διότι υπάρχουν μέλη του πληθυσμού που δεν ευθύνονται για την παρούσα κρίση, αλλά θα πρέπει τώρα να πληρώσουν τις συνέπειες της», έχει τονίσει ο κ. Παπανδρέου.

Ωστόσο, οι απεργίες και οι διαδηλώσεις συνεχίζονται και τις τελευταίες εβδομάδες αυξάνεται η κριτική σχετικά με τις επιδόσεις των Υπουργών του. Ο Μπάμπης Παπαδημητρίου, πολιτικός σχολιαστής, εκφράζει σχετικά την ανησυχία του ότι ο κ. Παπανδρέου δεν διαθέτει Υπουργούς που μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. «Δεν έχει πάγκο», σχολιάζει χαρακτηριστικά.

Το άρθρο αναφέρεται ακόμη στην έως τώρα πολιτική καριέρα του Έλληνα Πρωθυπουργού και στη θητεία του ως Υπουργού Παιδείας και αργότερα, Εξωτερικών, υπό την κυβέρνηση του πατέρα του Ανδρέα Παπανδρέου, οι σχέσεις των οποίων ορισμένες φορές υπήρξαν τεταμένες.

Όταν το 1999 σημειώθηκε καταστροφικός σεισμός στην Τουρκία, ο Γιώργος Παπανδρέου έσπευσε να προσφέρει βοήθεια, σε μια περίοδο που οι σχέσεις μεταξύ των δύο γειτονικών κρατών ήταν τεταμένες. Κατάφερε να σπάσει τον πάγο και το περιβάλλον του χαρακτηρίζει την ενέργειά του αυτή μια καθοριστική στιγμή.

«Εκτιμώ ότι τότε, έγινε σαφές για τον ίδιο ότι δεν ήταν απλώς ο γιός του Πρωθυπουργού, ότι μπορούσε να τα καταφέρει και μόνος του. O Γιώργος Παπανδρέου είναι ένας πραγματικός πολιτικός», σημειώνει ο Richard Parker.