Οι εκκρεμότητες του μνημονίου

και αυτά που έρχονται..

Με την αναμενόμενη κατάθεση του ασφαλιστικού νομοσχεδίου, στο οποίο μάλιστα θα...και οι αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, αυτήν την εβδομάδα στη Βουλή, κλείνει ο πλέον επώδυνος κύκλος των μέτρων που προβλέπει το Μνημόνιο. Οι αναταράξεις στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς, όπως φάνηκε και από την παρ’ ολίγον ανταρσία των προηγούμενων ημερών. Την ίδια στιγμή, σημαντικές εκκρεμότητες παραμένουν ανοικτές για το επόμενο διάστημα, προκαλώντας πονοκέφαλο στο κυβερνητικό στρατόπεδο.

Ακόμη και αν η συζήτηση και ψηφοφορία για το ασφαλιστικό και τα εργασιακά ολοκληρωθεί χωρίς διαρροές, που θα είχαν ως συνέπεια να οδηγηθεί η χώρα στις εκλογές, αυτό δεν σημαίνει η κυβέρνηση θα μπορέσει να επαναπαυτεί. Εξάλλου, ήδη έχει καθυστερήσει σημαντικά το νομοσχέδιο για τη ρύθμιση των υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων, το οποίο πέρασε από διυπουργική και αναμένεται η ψήφισή του από τη Βουλή, ενώ άγνωστο παραμένει τι θα γίνει με το θέμα το ΟΣΕ, για τον οποίον υποτίθεται ότι θα πρέπει να εκπονηθεί σχέδιο εξυγίανσης μέχρι το τέλος Ιουνίου. Επίσης, με ρυθμούς χελώνας εξελίσσεται το κρίσιμο ζήτημα της συγχώνευσης και κατάργησης οργανισμών του δημοσίου, κάτι το οποίο αποτελεί ρητή πρόβλεψη του μνημονίου.
Την ίδια στιγμή, έντονες κοινωνικές αντιδράσεις προκαλεί και η υποχρεωτική απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων (συμπεριλαμβανομένων και των δημόσιων μεταφορών), «δράση» που κανονικά θα πρέπει να ολοκληρωθεί έως το τέλος του τρέχοντος έτους. Την ίδια περίοδο, οφείλει να έχει σημειωθεί και πρόοδος προς την κατεύθυνση της αναθεώρησης της λίστας με τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, αλλά και η αλλαγή του συστήματος πληρωμών των δημοσίων υπαλλήλων «με βάση την παραγωγικότητα και τα καθήκοντα».
Όλα τα παραπάνω φυσικά θα προκαλέσουν κοινωνικές αντιδράσεις, όπως διαφαίνεται και από τις συνεχείς κινητοποιήσεις των τελευταίων εβδομάδων. Εξίσου επίπονο μέτρο θα είναι και η ολοκληρωτική ελαστικοποίηση των ωραρίων, με τον υπολογισμό των ωρών εργασίας σε ετήσια βάση. Το μνημόνιο επίσης προβλέπει ξεκάθαρα τη δραστική μείωση των επιδομάτων ανεργίας και των υπερωριακών αμοιβών, αλλά και ένα εκτεταμένο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, από τις οποίες θα πρέπει να προκύψουν έσοδα ενός δισεκατομμυρίου το χρόνο για τα επόμενα τρία χρόνια.
Όπως γίνεται αντιληπτό, οι διαρθρωτικές αυτές κινήσεις, καίτοι λιγότερο επώδυνες από τις μέχρι σήμερα αυξήσεις των έμμεσων φόρων, τις μειώσεις μισθών και τις αλλαγές σε εργασιακό και ασφαλιστικό, δεν θα περάσουν «αβρόχοις ποσίν», ούτε από την κοινωνία ούτε και από την κοινοβουλευτική ομάδα της κυβερνώσας παράταξης.
Σε αυτές, εξάλλου, θα πρέπει να προσθέσουμε και τα εισπρακτικού χαρακτήρα μέτρα που είναι βέβαιο ότι θα ληφθούν τους επόμενους μήνες. Μεταξύ άλλων, το μνημόνιο θεωρεί δεδομένη την αύξηση των αντικειμενικών αξιών, την επιβολή έκτακτης εισφοράς στις επιχειρήσεις και τα επόμενα τρία χρόνια και τη μεταφορά του 30% των αγαθών που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στη χαμηλή κλίμακα του ΦΠΑ, στην υψηλή. Αν μάλιστα, τα έσοδα δεν ανακάμψουν από την νέα αύξηση του ΦΠΑ (από 1/7/10), την είσπραξη του ΕΤΑΚ και το λογιστικό προσδιορισμό των εισοδημάτων επαγγελματικών κατηγοριών που εξαιρούντο έως σήμερα (π.χ. ταξίτζηδες), τότε πιθανώς να ληφθούν και νέα εισπρακτικά μέτρα, πέραν των προαναφερθέντων. Σε μία τέτοια περίπτωση, οι κοινωνικές αντιδράσεις, θα είναι απρόβλεπτες.
Με άλλα λόγια, αν και ο πρωταρχικός στόχος της κυβέρνησης αυτή τη στιγμή είναι να ξεπεράσει το μεγάλο ύφαλο του ασφαλιστικού, διασφαλίζοντας έτσι την επιβίωσή της (και τη συνέχιση της χρηματοδότησης της χώρας), η θάλασσα θα παραμείνει φουρτουνιασμένη και τους επόμενους μήνες.