Η χρεοκοπία δεν είναι μονόδρομος για την Ελλάδα, όπως οικονομολόγοι του εξωτερικού ισχυρίζονται τελευταία. Πώς μπορεί η χώρα να γίνει πρότυπο ευρωπαϊκής οικονομίας και ανάπτυξης στην Ευρωζώνη. «Η Ελλάδα θα μπορούσε, ίσως σε λίγα χρόνια, να γίνει πρότυπο ευρωπαϊκής οικονομίας. Με τον τέλειο καιρό της, τον πολιτισμό, την ιστορία και τα θεατρικά τοπία της, η χώρα μπορεί να ακμάσει ως πολυτελής προορισμός με έναν...υγιεινό τρόπο ζωής για τους παραθεριστές, τους συνταξιούχους και τους επιχειρηματίες, τους οποίους θα προσελκύσει η μεταμόρφωση του επιχειρηματικού της κλίματος».
Ακόμα και οι Financial Times, μια εφημερίδα που τήρησε πολύ σκληρή στάση απέναντι στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης, αναγνωρίζει ότι η χρεοκοπία δεν είναι μονόδρομος για τη χώρα, όπως κάποιοι ξένοι οικονομολόγοι ισχυρίζονται τελευταία. Τα παραπάνω, που περιλαμβάνονται στο καλύτερο από τα τέσσερα σενάρια για το μέλλον της Ευρωζώνης που δημοσίευσε η εφημερίδα, μπορεί να μην αποτελούν το ενδεχόμενο με τις μεγαλύτερες πιθανότητες, όμως, όπως λένε και οι Financial Times, δεν είναι κάτι αδύνατο.
Εάν η τάξη αποκατασταθεί στην Ευρωζώνη και το πρόγραμμα που εφαρμόζουν στην Ελλάδα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Ένωση επιτύχει, τότε τα δημόσια οικονομικά θα εισέλθουν σε διατηρήσιμη τροχιά. Επιπλέον, τα χρόνια της λιτότητας που θα περάσει η χώρα θα αποτελέσουν το κατάλληλο περιβάλλον για την αναγέννηση της οικονομίας, καθώς αυτή η δοκιμασία θα μπορούσε να τονώσει το επιχειρηματικό αίσθημα των Ελλήνων, αναπληρώνοντας τη χαμένη ανταγωνιστικότητα των περασμένων ετών. «Αυτή η ιδέα δεν είναι τελείως γελοία. Η Αθήνα δέχεται τεράστιες πιέσεις να ανοικοδομήσει την οικονομία της χώρας από το μηδέν, γιατί η εναλλακτική θα ήταν καταστροφική: Πιθανή χρεοκοπία, αποκλεισμός από τις διεθνείς αγορές και διαδεδομένες κοινωνικές εντάσεις», εξηγεί ο δημοσιογράφος των Financial Times, Ralph Atkins. Εξάλλου, επισημαίνει, τέτοιες μεγάλες αλλαγές έχουν επιτευχθεί και στο παρελθόν. Η Σουηδία κατάφερε να «επανιδρυθεί» έπειτα από μια «σχεδόν θανατηφόρα» τραπεζική και οικονομική κρίση κατά τη δεκαετία του 1990.
Για αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των ξένων επενδυτών απέναντι στην Ελλάδα, καθώς η χώρα θα εφαρμόζει το πρόγραμμα λιτότητας, μιλά και το δεύτερο από τα σενάρια των Financial Times. Σε αυτό το σενάριο, που χαρακτηρίζεται ως «ευκρινώς πιθανό», προβλέπεται η σταθεροποίηση της Ευρωζώνης, έστω και χωρίς την αποτελεσματική αντιμετώπιση των θεμελιωδών προβλημάτων που αποκάλυψε αυτή η κρίση. Ισπανία και Πορτογαλία θα μπορούσαν να δώσουν μια λύση στη σημερινή κρίση εφαρμόζοντας προγράμματα προσαρμογής που πετυχαίνουν τη σωστή ισορροπία ανάμεσα στο στόχο της μείωσης του ελλείμματος και της αποφυγής μιας νέας ύφεσης. «Όμως, οι αλλαγές αυτές ενδέχεται να μην είναι επαρκείς για να τονωθούν ιδιαίτερα οι αναπτυξιακές προοπτικές της Ευρωζώνης και η Ελλάδα μάλλον θα πρέπει να περιμένει για να γίνει μια ευρωπαϊκή εκδοχή της Φλόριντα», επισημαίνει σε αυτή την περίπτωση ο Atkins.
Το τρίτο σενάριο των Financial Times χαρακτηρίζεται σχετικά πιθανό και προβλέπει ότι η Ευρωζώνη θα συνεχίσει να πορεύεται με τις πληγές του σήμερα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η Ελλάδα θα αναγκαστεί να παραμείνει στο πρόγραμμα διάσωσης του ΔΝΤ και της Ε.Ε. για μεγαλύτερο διάστημα από ό,τι πιστεύεται, οδηγούμενη τελικά στη λύση της αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους. «Η Πορτογαλία ή ακόμα και η Ισπανία ενδέχεται να ακολουθήσουν. Η κοινωνική αναταραχή θα αυξηθεί σε μη υποφερτά επίπεδα εάν τα μέτρα που θα επιβληθούν από το ΔΝΤ και την Ε.Ε. δεν φέρουν ορατά αποτελέσματα. Οι υποψίες για διάσπαση της Ευρωζώνης θα πληθύνουν», γράφουν οι Financial Times. Κάτω από αυτό το σενάριο, η Ευρωζώνη αναμένεται να κινδυνεύσει από μια βαθιά ύφεση, λόγω των ζημιών για τις γαλλικές και τις γερμανικές τράπεζες και της επιδείνωσης του οικονομικού κλίματος, ενώ η πτώση του ευρώ ενδέχεται να πυροδοτήσει πληθωριστικές πιέσεις.
Όσο για το χειρότερο πιθανό σενάριο, αυτό της διάσπασης του ευρώ, οι Financial Times το χαρακτηρίζουν μακρινό, αλλά όχι τόσο μακρινό όσο μέχρι πρότινος πιστευόταν. «Η οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας, η ύφεση και η αύξηση της ανεργίας στην υπόλοιπη Ευρωζώνη, σε συνδυασμό με τη λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στο ευρώ: εάν μια σειρά παράγοντες επιδεινωθούν αισθητά, το σενάριο-εφιάλτης μπορεί να έρθει πιο κοντά στην πραγματικότητα», προειδοποιεί ο Atkins. Αυτό που ξεκαθαρίζει, ωστόσο, είναι πως καμία έξοδος από το ευρώ δεν μπορεί να γίνει με τρόπο τακτικό και ελεγχόμενο, είτε αυτή είναι μια ταπεινωτική αποχώρηση (π.χ. της Ελλάδας), είτε μια έξοδος από επιλογή (π.χ. της Γερμανίας). Σε κάθε περίπτωση, το κόστος θα είναι πολύ μεγάλο, αφού η Ελλάδα θα καλούνταν να πληρώσει ένα τεράστιο εξωτερικό χρέος με μια πολύ πιο αδύναμη «νέα δραχμή», ενώ η Γερμανία θα έβλεπε τα προϊόντα της να αποκλείονται από τις ξένες αγορές, λόγω του πολύ ισχυρού «νέου μάρκου».Ισοτιμία.
