Tελικά ...ποιός κυβερνά αυτόν τον τόπο;

Αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες ξεπερνά κάθε φαντασία. Οι υπουργοί της ελληνικής κυβέρνησης νομοθετούν, ξεσηκώνοντας πλήθος αντιδράσεων, τόσο από τις ενώσεις των εργαζομένων, όσο και από τις ενώσεις των εργοδοτών.

Έχουμε λοιπόν το παράδοξο, εργαζόμενοι και εργοδότες να δημιουργούν κοινό μέτωπο απέναντι στην κυβέρνηση με το επιχείρημα ότι τα μέτρα αυτά αποτελούν τροχοπέδη για...την ανάπτυξη της οικονομίας.

Αλήθεια, μπορεί να ισχυριστεί κάποιος το αντίθετο;
Για τι είδους ανάπτυξη μπορούμε να μιλάμε όταν ο βασικός μισθός κατεβαίνει από τα 700 ευρώ στα 580 ευρώ.
Τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα, χωρίς κατανάλωση δεν μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη.

Παράδοξο όμως είναι και το γεγονός ότι ενώ η πλειοψηφία των πολιτών, στην τελευταία δημοσκόπηση της MRB για λογαριασμό του τηλεοπτικού σταθμού MEGA , εμφανίζεται να "γυρνά" την πλάτη σε όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς, αναδεικνύοντας ως "νικητή" τον "ΚΑΝΕΝΑ", οι εκπρόσωποι των κομμάτων χρησιμοποιούν στον δημόσιο λόγο τους τη γνωστή ξύλινη γλώσσα που τους έχει χαρακτηρίσει. Το έχουμε γράψει ξανά εξάλλου, οι πολίτες αναζητούν τους πολιτικούς εκείνους που θα μιλήσουν (επιτέλους) από την καρδιά τους και θα προτείνουν λύσεις οι οποίες θα είναι προς το συμφέρον των πολιτών και της χώρας.

Γεννιούνται πολύ αρνητικές σκέψεις όταν ακούμε δημοσίως τον υπουργό Εργασίας να λέει ότι "δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο, αυτό μου ζήτησαν οι δανειστές μας". Η δημόσια αυτή παραδοχή του υπουργού Εργασίας, πάνω από μια φορά σε διάστημα 24 ωρών, μας οδηγεί λοιπόν στο συμπέρασμα ότι η ελληνική κυβέρνηση αποτελεί σήμερα απλά διεκπεραιωτή όσων προτείνει η Τρόικα. Αυτό που ελπίζουμε είναι να έχουμε κάνει λάθος και να συμβαίνει το αντίθετο.