Καλύτερα πλούσιος, υγιής και όμορφος...

παρά άρρωστος, φτωχός και άσχημος.

Αφ’ ότου η χώρα απέφυγε τη χρεοκοπία, με την προσφυγή της στο ΔNT και στην Ε. Ε. και ανέλαβε, με το Mνημόνιο, την υποχρέωση να πραγματοποιήσει αλλαγές, που θα έπρεπε να τις έχουμε...εφαρμόσει αυτοβούλως εδώ και δεκαετίες, οι θεσμοί, η οργάνωση και η συνοχή της ελληνικής κοινωνίας δοκιμάζονται από ένα φοβερό ερώτημα. Ερώτημα το οποίο (ας μου συγχωρηθεί ο στόμφος...) συγκλονίζει τον υπαρκτό Ελληνισμό: Είναι καλύτερα να είσαι υγιής, πλούσιος και όμορφος ή μήπως άρρωστος, φτωχός και άσχημος; Διότι κάπως έτσι διεξάγεται η πολιτική συζήτηση για τα μέτρα του Mνημονίου. Και, φυσικά, υπό τους όρους με τους οποίους τίθεται το ζήτημα, δεν υπάρχει κανείς που να μην προτιμά να είναι πλούσιος, υγιής και όμορφος. Ούτε, όμως, κανένας που να μπορεί να μας πει πως είναι εφικτό.

Κανονικά –δηλαδή, αν ο πολιτικός διάλογος γινόταν με σκοπό τη ρεαλιστική εκτίμηση αυτών που μας επιβάλλει το Mνημόνιο, καθώς και εκείνων από τα οποία μας σώζει– στην παρέμβαση Βρυξελλών, Φρανκφούρτης και ΔNT, θα έπρεπε να βλέπουμε ένα νέο Ναυαρίνο. Οπως και το 1827 (αλλά και αργότερα το 1897, το 1947...), η παρέμβαση των ξένων μας σώζει. Μικρή σημασία έχει αν και κατά πόσον «μας το χρωστούν» ή όχι, σημασία έχει ότι μας προσφέρουν τα μέσα της σωτηρίας: δάνεια και μεταρρυθμίσεις. Περιέργως, ελάχιστοι γύρω μας δείχνουν με τη στάση τους ότι θέλουν να σωθούμε. Για τους περισσότερους προέχει να σωθούν αυτοί και οι ομάδες τους. Φυσικό είναι, σε μια κατακερματισμένη κοινωνία και με ουσιαστικά αδύναμο κράτος, η κάθε ομάδα ή συντεχνία να θέτει τα δικά της συμφέροντα υπεράνω των άλλων.

Την κατάσταση αυτή υποδαυλίζει η κυβέρνηση, υιοθετώντας εξ αρχής μια στάση τελείως αλλοπρόσαλλη: τα μέτρα είναι άδικα, είναι απάνθρωπα, κάνουν τους Eλληνες πειραματόζωα κ. ά., αλλά τα μέτρα είναι η μόνη λύση. Την ίδια στιγμή, στις συνεντεύξεις που δίνει σε ξένα Mέσα, ο πρωθυπουργός βεβαιώνει για την αποφασιστικότητά του να πραγματοποιήσει «τις αλλαγές που οι άλλοι δεν τόλμησαν τα τελευταία δέκα, είκοσι, τριάντα χρόνια». Μάλιστα, στις κατ’ ιδίαν επαφές του, εκφράζεται πολύ πιο τολμηρά, όπως πληροφορούμαι, πείθοντας τους συνομιλητές του ότι είναι αποφασισμένος να προχωρήσει. Μακάρι! Πώς όμως όταν η κυβέρνηση στο εσωτερικό κλαίει, οδύρεται και αυτομαστιγώνεται, ελπίζοντας ότι έτσι θα φιλοτιμηθεί ο κόσμος να δεχθεί την αδικία των μέτρων;

Εξίσου αλλοπρόσαλλη είναι και η στάση της Ν. Δ., η οποία μεταλλάσσεται γελοιωδώς σε απελευθερωτικό κίνημα κατά του Mνημονίου. Κάνει ολόκληρο συνέδριο προκειμένου να μετακινήσει το ιδεολογικό στίγμα της προς τα δεξιά, ώστε από εκεί να επιτεθεί στο ΠΑΣΟΚ από... τα αριστερά! Είναι φανερό ότι και τα δύο κόμματα εξουσίας –που υφίστανται τεράστια φθορά στις δημοσκοπήσεις– διστάζουν να ακουμπήσουν το τεράστιο Δημόσιο επειδή ξέρουν ότι, αν το τολμήσουν, ξεκινάει και η αποσυναρμολόγηση του κομματικού κράτους. Ετσι υπακούουν στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης και απλώς παρατείνουν τον χρόνο ώς την ώρα του λογαριασμού. Δεν νομίζω, όμως, ότι τους μένει πολύς χρόνος ώσπου να υποχρεωθούν να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα. Τα κανόνια στην Tοπική Aυτοδιοίκηση δεν θα περιμένουν τις δημοτικές εκλογές για να αρχίσουν να σκάνε το ένα μετά το άλλο...

Ρετρό

Είναι από τις ειδήσεις εκείνες που σε βάζουν στη μηχανή του χρόνου και, σε μια στιγμή μέσα, σε εκτοξεύουν καμιά εικοσαριά χρόνια πίσω, στην ηρωική εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου... Διαβάζω, λ. χ., ότι ο υφυπουργός Τουρισμού, στο πλαίσιο προσπάθειας για αναζωογόνηση του τουριστικού ρεύματος προς τη χώρα μας, πραγματοποίησε συνάντηση με τον πρόεδρο του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού Στέφανο Ταμβάκη. Μα, δεν έχουν τίποτε καλύτερο να κάνουν;

Εξετάσεις

Στα 42 του σήμερα, ο ανεξάρτητος πλέον βουλευτής Βασίλης Οικονόμου (νομικός - γυμναστής, σύμφωνα με το βιογραφικό στην ιστοσελίδα της Βουλής) παρουσιάστηκε την περασμένη εβδομάδα στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών και έδωσε, επιτέλους, τις εξετάσεις για την άδεια ασκήσεως του δικηγορικού επαγγέλματος! Δεν είχε μαζί του το επενδεδυμένο με δέρμα γερμανικό κράνος που φορεί όταν οδηγεί την Χάρλεϊ, διότι τον είχε φέρει ο οδηγός του, ο οποίος τον συνόδευσε και του κρατούσε την τσάντα. Του άνοιξε μάλιστα και την πόρτα για να περάσει στον χώρο των εξετάσεων, όμως καλαθάκι με κολατσιό του βουλευτή δεν εθεάθη να κρατεί. Φαίνεται ότι, αφού άσκησε επί χρόνια το επάγγελμα ΠΑΣΟΚ, ο ανεξάρτητος βουλευτής ετοιμάζεται για τον πραγματικό κόσμο. Με το καλό!..

Πάντα τα πρωτεία!

Και κάτι μικρό, το οποίο όμως θα σας κάνει υπερήφανους, σε αυτήν τη μακρά περίοδο διαπόμπευσης που υφίσταται η γλυκιά μας πατρίδα. Στο μακρινό Ερεβάν της Αρμενίας, η πτωχή πλην τιμία Ελλάς κατέχει πάντα τα πρωτεία όσον αφορά την αίγλη και το γόητρο. Με πληροφορούν ότι στη Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδόξων Κρατών (και όμως, υπάρχει...), η χώρα μετείχε με δεκαεπταμελή αντιπροσωπεία, στην οποία εκτός από τους βουλευτές περιλαμβάνονταν και διάφοροι συνοδοί ή συνεργάτες. Μεταξύ των δεκαπέντε αντιπροσωπειών που συμμετείχαν στην αμφιβόλου χρησιμότητος συνέλευση, η ελληνική αντιπροσωπεία ήταν η μεγαλύτερη...
Στ.Κασιματης