Μελετώντας το φαινόμενο της παραπλάνησης στη φύση, δύο ερευνητές μπόρεσαν να δημιουργήσουν έναν αλγόριθμο, που επιτρέπει στα ρομπότ να λένε ψέματα! Μια ομάδα Αμερικανών ερευνητών κατάφερε να κάνει πραγματικότητα αυτό που είχε προβλέψει ο Ισαάκ Ασίμοφ: μηχανές ικανές να παραπλανούν, όταν το κρίνουν απαραίτητο.
Στην ερώτηση γιατί προτιμά τα ρομπότ από τους ανθρώπους, η...δρ. Κάλβιν, μια από τις ηρωίδες του πατέρα της επιστημονικής φαντασίας, απαντούσε: «μα γιατί τα ρομπότ είναι έντιμα». Δύο ερευνητές του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Ατλάντα στις ΗΠΑ φαίνεται ότι διαψεύδουν την δρ. Κάλβιν. Μελετώντας το φαινόμενο του ψεύδους στη φύση, οι δυο ερευνητές μπόρεσαν να δημιουργήσουν έναν αλγόριθμο που επιτρέπει στα ρομπότ να λένε ψέματα.
Στη μελέτη τους, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση International Journal of Social Robotics, οι Αμερικανοί ερευνητές σημειώνουν ότι αυτό που τους ενδιέφερε ήταν να εισάγουν στη λογική των ρομπότ το «καλόπιστο ψέμα», δηλαδή στις περιπτώσεις εκείνες που οι μηχανές παρέχουν βοήθεια σε ανθρώπους που υποφέρουν, για παράδειγμα, από εκφυλιστική άνοια.
«Η ικανότητα να παραπλανείς -εξηγεί ο Αλαν Βάγκνερ- προκύπτει από τη δυνατότητά σου να υποθέτεις τι σκέφτονται οι άλλοι». Επομένως, μια μηχανή που ψεύδεται δεν πρέπει μόνο να ξέρει πώς να το κάνει, αλλά και να διαθέτει μια σχετική γνώση γύρω από τον παραλήπτη του ψέματος, όπως και να αντιλαμβάνεται πότε πρέπει να καταφεύγει στο ψεύδος.
Το μοντέλο που κατασκεύασαν οι δυο ερευνητές βασίζεται σε ένα συγκεκριμένο σενάριο. Φαινομενικά, πρόκειται για δυο ρομποτάκια που παίζουν κρυφτό. Αυτό όμως που είχαν στο μυαλό τους οι Βάγκνερ και Αρκιν ήταν μια στρατιωτική εφαρμογή: μια βάση δέχεται επίθεση και μια μηχανή αναλαμβάνει να προστατεύσει σημαντικές πληροφορίες και λογισμικά.
«Το ρομπότ πρέπει να κρυφτεί και να επιλέξει μια στρατηγική παραπλάνησης, ώστε να μειώσει τις πιθανότητες να το ανακαλύψει ο εχθρός», εξηγεί ο δρ. Αρκιν.
Στο πείραμα χρησιμοποιήθηκαν δύο μηχανές. Η μία είχε το ρόλο του φυγά και η άλλη το ρόλο του διώκτη. Το ρομπότ - φυγάς έπρεπε να επιλέξει ανάμεσα σε διάφορες κρυψώνες. Σε κάθε κρυψώνα είχαν τοποθετηθεί ένας ορθοστάτης, η ανατροπή του οποίου είναι μια σαφής ένδειξη ότι από εκείνο το σημείο είχε περάσει κάποιος. Χάρις στον αλγόριθμο, το ρομπότ - φυγάς μπορούσε να ψεύδεται ρίχνοντας τα εμπόδια για να παραπλανήσει τον διώκτη του κι επιλέγοντας τελικά να κρυφτεί σε μια άλλη κρυψώνα.
«Το ψεύδος είναι πανταχού παρόν στη Φύση», υποστηρίζουν οι δυο Αμερικανοί ερευνητές. «Από το καμουφλάζ των ακρίδων έως τις πιο σύνθετες στρατηγικές που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος, η παραπλάνηση είναι ένα πεδίο έρευνας που δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορη τη ρομποτική», προσθέτουν. Πάντως, το ενδεχόμενο να ανακαλύψει κάποιος έναν αλγόριθμο για να κάνει τις μηχανές να ψεύδονται με σκοπό την απάτη, δεν μπορεί να αποκλεισθεί. Ακριβώς γι' αυτόν το λόγο, το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Ατλάντα υπογραμμίζει την ανάγκη να συνταχθεί ένας κώδικας που θα εφαρμόζεται πιστά απ' όσους σχεδιάζουν ρομπότ, σαν το Χέρμπι του Ισαάκ Ασίμοφ.
Πως γίνεται όμως να τεθεί ένα σαφές όριο ανάμεσα στην θετική και την αρνητική χρήση του ψέματος;
Πηγή: La Repubblica, ΑΠΕ-ΜΠΕ
Στη μελέτη τους, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση International Journal of Social Robotics, οι Αμερικανοί ερευνητές σημειώνουν ότι αυτό που τους ενδιέφερε ήταν να εισάγουν στη λογική των ρομπότ το «καλόπιστο ψέμα», δηλαδή στις περιπτώσεις εκείνες που οι μηχανές παρέχουν βοήθεια σε ανθρώπους που υποφέρουν, για παράδειγμα, από εκφυλιστική άνοια.
«Η ικανότητα να παραπλανείς -εξηγεί ο Αλαν Βάγκνερ- προκύπτει από τη δυνατότητά σου να υποθέτεις τι σκέφτονται οι άλλοι». Επομένως, μια μηχανή που ψεύδεται δεν πρέπει μόνο να ξέρει πώς να το κάνει, αλλά και να διαθέτει μια σχετική γνώση γύρω από τον παραλήπτη του ψέματος, όπως και να αντιλαμβάνεται πότε πρέπει να καταφεύγει στο ψεύδος.
Το μοντέλο που κατασκεύασαν οι δυο ερευνητές βασίζεται σε ένα συγκεκριμένο σενάριο. Φαινομενικά, πρόκειται για δυο ρομποτάκια που παίζουν κρυφτό. Αυτό όμως που είχαν στο μυαλό τους οι Βάγκνερ και Αρκιν ήταν μια στρατιωτική εφαρμογή: μια βάση δέχεται επίθεση και μια μηχανή αναλαμβάνει να προστατεύσει σημαντικές πληροφορίες και λογισμικά.
«Το ρομπότ πρέπει να κρυφτεί και να επιλέξει μια στρατηγική παραπλάνησης, ώστε να μειώσει τις πιθανότητες να το ανακαλύψει ο εχθρός», εξηγεί ο δρ. Αρκιν.
Στο πείραμα χρησιμοποιήθηκαν δύο μηχανές. Η μία είχε το ρόλο του φυγά και η άλλη το ρόλο του διώκτη. Το ρομπότ - φυγάς έπρεπε να επιλέξει ανάμεσα σε διάφορες κρυψώνες. Σε κάθε κρυψώνα είχαν τοποθετηθεί ένας ορθοστάτης, η ανατροπή του οποίου είναι μια σαφής ένδειξη ότι από εκείνο το σημείο είχε περάσει κάποιος. Χάρις στον αλγόριθμο, το ρομπότ - φυγάς μπορούσε να ψεύδεται ρίχνοντας τα εμπόδια για να παραπλανήσει τον διώκτη του κι επιλέγοντας τελικά να κρυφτεί σε μια άλλη κρυψώνα.
«Το ψεύδος είναι πανταχού παρόν στη Φύση», υποστηρίζουν οι δυο Αμερικανοί ερευνητές. «Από το καμουφλάζ των ακρίδων έως τις πιο σύνθετες στρατηγικές που χρησιμοποιεί ο άνθρωπος, η παραπλάνηση είναι ένα πεδίο έρευνας που δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορη τη ρομποτική», προσθέτουν. Πάντως, το ενδεχόμενο να ανακαλύψει κάποιος έναν αλγόριθμο για να κάνει τις μηχανές να ψεύδονται με σκοπό την απάτη, δεν μπορεί να αποκλεισθεί. Ακριβώς γι' αυτόν το λόγο, το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Ατλάντα υπογραμμίζει την ανάγκη να συνταχθεί ένας κώδικας που θα εφαρμόζεται πιστά απ' όσους σχεδιάζουν ρομπότ, σαν το Χέρμπι του Ισαάκ Ασίμοφ.
Πως γίνεται όμως να τεθεί ένα σαφές όριο ανάμεσα στην θετική και την αρνητική χρήση του ψέματος;
Πηγή: La Repubblica, ΑΠΕ-ΜΠΕ
