Εισήγηση-ταφόπλακα για ελπίδες συμβασιούχων..

Ο οριστικός ενταφιασμός των ελπίδων που έχουν δημιουργήσει για τους συμβασιούχους αρκετές ευνοϊκές αποφάσεις Πρωτοδικείων και Εφετείων επιχειρείται και πάλι στον Αρειο Πάγο με δικονομικές υπερβάσεις.

Δικαστική εισήγηση που θα απασχολήσει την Πέμπτη την πλήρη Ολομέλεια ΑΠ ζητεί ουσιαστικά να...επαναληφθεί όλη η αρνητική για τους συμβασιούχους επιχειρηματολογία που ανέπτυξε προ τριετίας η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου με την περιβόητη «τηλεφωνική διάσκεψη» (20/07) και μετά από θεαματική στροφή 180 μοιρών μέσα σε λίγους μήνες, ύστερα από την απολύτως ευνοϊκή απόφαση 18/06 της ίδιας Ολομέλειας.
Η εισήγηση ξεπερνά τις θετικές για τους συμβασιούχους απόψεις των πρόσφατων αποφάσεων του ΔΕΚ (Δικαστηρίου Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων), οι οποίες άφησαν σαφώς ανοικτό το ενδεχόμενο δικαίωσής τους μέσω των δικαστηρίων, με εφαρμογή του ν. 2112/20 (που απαγορεύει τις καταστρατηγήσεις στις συμβάσεις εργασίας), εφόσον έτσι μπορεί να εξασφαλιστεί ότι δεν θα υποβαθμιστεί η αποτελεσματική τους προστασία.

Σύμφωνα με πληροφορίες, από πλευράς συμβασιούχων ετοιμάζονται κινητοποιήσεις, με απεργία, συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από τον Αρειο Πάγο κατά τη συζήτηση της υπόθεσης. Παράλληλα, γίνεται λόγος για δικονομικές υπερβάσεις και ατοπήματα στη συγκεκριμένη υπόθεση, που εκτιμάται ότι έχει επιλεγεί ως «πιλότος» για να υποδειχθεί προς τα κατώτερα δικαστήρια να σταματήσουν να δικαιώνουν συμβασιούχους.

Νομικοί κύκλοι επικρίνουν δριμύτατα το γεγονός ότι η δικαστική εισήγηση αναλύει όχι το νομοθετικό καθεστώς που ίσχυε όταν υποβλήθηκε η συγκεκριμένη αγωγή (το 1998), αλλά μεταγενέστερα νομοθετήματα, όπως είναι το Σύνταγμα του 2001 και τα Π.Δ. Ρέππα (81/03) και Παυλόπουλου (164/04). Η εισήγηση αναλύει ακόμα και την κοινοτική οδηγία 1999/70/ΕΚ, παρ’ όλο που δεν είχε καν θεσπιστεί όταν προέκυψαν οι αξιώσεις των συγκεκριμένων συμβασιούχων.

Με παρέμβασή της στον Αρειο Πάγο η ΓΣΕΕ επισημαίνει, διά του νομικού εκπροσώπου της, Κ. Τοκατλίδη, ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί στη συγκεκριμένη υπόθεση η μεταγενέστερη νομοθεσία, παρά μόνο το εθνικό δίκαιο που ίσχυε τότε. Ταυτόχρονα ζητείται να δικαιωθούν οι συμβασιούχοι με «όπλο» τον ν. 2112/20, τον οποίο η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου και το ΔΕΚ έχουν δεχθεί ως «ισοδύναμο νομοθετικό μέτρο», κατάλληλο για την αποτελεσματική τους προστασία.

Η υπόθεση που επιχειρείται να χρησιμοποιηθεί ως «μπούσουλας» για να περιοριστούν οι δικαστικές αξιώσεις αφορά καθαρίστριες του ΟΠΑΠ που προσλήφθηκαν το 1990-91 και απασχολήθηκαν για πολλά χρόνια (10-15) με ανανεούμενες συμβάσεις ορισμένου χρόνου.

Το Β’ τμήμα του Αρείου Πάγου τάχθηκε κατά πλειοψηφία υπέρ των συμβασιούχων, παραπέμποντας την υπόθεση στη «μικρή» (τακτική) Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, που με τη σειρά της την παρέπεμψε στην πλήρη Ολομέλεια, προς την οποία ο αρεοπαγίτης, Αν. Δουλγεράκης, εισηγείται το τέλος των συμβασιούχων, κρίνοντας ότι υπό το νέο Σύνταγμα και το Π.Δ. 164/04 είναι αδύνατη η μονιμοποίησή τους ούτε με δικαστικές αποφάσεις.