Θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει την Ελλάδα ως τη χώρα με μνήμη χρυσόψαρου.Μια από τις παρενέργειες αυτής της αδυναμίας είναι να μπορεί ο καθένας να λέει ότι θέλει χωρίς ποτέ να ασκείται ο οποιοσδήποτε έλεγχος για το αν αυτά που είπε επαληθεύτηκαν ή όχι από τα όσα επακολούθησαν..
Τον Απρίλιο του 2010.. - ναι αυτή την τόσο μακρινή εποχή - ο πρωθυπουργός θα ασχολείται με το πώς θα φέρει το ελληνικό οπλοστάσιο στο τραπέζι με τους κερδοσκόπους. Προς τα τέλη Απριλίου η ελληνική στρατηγική με το πιστόλι, καραμπίνα και χαντζάρα στο τραπέζι καταρρέει και ο πρωθυπουργός από το Καστελόριζο ανακοινώνει την απόφαση της κυβέρνησης να ενεργοποιήσει το μηχανισμό στήριξης της ΕΕ/ΔΝΤ. ‘Όταν αργότερα οι πιέσεις στα ελληνικά ομόλογα συνεχίζονται μια νέα θεωρία συνωμοσίας γεννιέται.
Εν συντομία η συνωμοσία έχει να κάνει με σκοτεινά κέντρα που εκμεταλλευόμενα τις αδυναμίες που παρουσιάζει η ελληνική οικονομία σχεδιάζουν επιθέσεις εναντίων του ευρώ. Ναι, η Ελλάδα έχει σοβαρό πρόβλημα χρέους, αλλά η μεγάλη άνοδος στα spreads δεν μπορεί να εξηγηθεί λογικά. Εξάλλου γιατί οι ξένοι επενδυτές να έχουν αμφιβολίες για τις ικανότητες της ελληνικής πολιτική τάξης να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο που η ίδια δημιούργησε;
Αυτή η νέα συνωμοσία δεν προέρχεται από τα άκρα της πολιτικής σκηνής, αριστερά ή δεξιά. Αντίθετα είναι μια θεωρία που ο ελληνικός λαός θα την ακούσει από τα πιο επίσημα χείλη. Στις αρχές Μάη ο πρωθυπουργός θα μιλήσει για "Επίθεση κατά του ευρώ". Από το ρεπορτάζ της ημέρας μαθαίνουμε ότι:
"Για συντονισμένη επίθεση κατά του ευρώ, η οποία πλέον περιλαμβάνει ως στόχους, μετά την Ελλάδα, την Ισπανία και την Πορτογαλία, έκανε λόγο την Παρασκευή ο πρωθυπουργός, την ώρα που οι ευρωπαϊκές αγορές, και το Χρηματιστήριο Αθηνών δέχονταν ισχυρές πιέσεις.
Ο κ. Παπανδρέου τόνισε ότι ο ίδιος είχε επισημάνει τα θέματα αυτά, από την πρώτη μάλιστα Σύνοδο Κορυφής, στην οποία μετείχε, ότι δηλαδή η Ελλάδα δεν ήταν το πρόβλημα για την Ευρώπη και ότι οι κερδοσκόποι, μετά τη χώρα μας, θα έβρισκαν και άλλο αδύναμο κρίκο για να πλήξουν το ευρώ."
Ήταν η εποχή που το ευρώ δεχόταν πίεση προς τα κάτω και τα spreads στα ελληνικά ομόλογα πίεση προς τα πάνω. Το λογικό συμπέρασμα επομένως ήταν ευδιάκριτο για την ελληνική πολιτική τάξη περί συνωμοσίας κατά του ευρώ. Μια εξήγηση ιδιαίτερα βολική αφού όπως όλες οι θεωρίες συνωμοσίας είχε το πλεονέκτημα ότι μετέθετε τις ευθύνες για την κρίση κάπου αλλού. Τα ΜΜΕ, ακόμα και τα πιο σοβαρά ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα, άρχισαν να διαλαλούν την θεωρία περί πολέμου κατά του ευρώ που η δυστυχής και μικρά Ελλάς θα είχε να αντιμετωπίσει πρώτη, ευρισκόμενη προφανώς στις ακριτικές περιοχές της χρηματοοικονομικής ζώνης του ευρώ.
Μόνο που η συνωμοσία άρχισε να παρουσιάζει προβλήματα. Από ένα σημείο και μετά το ευρώ άρχισε να ανεβαίνει έναντι του δολαρίου και τα spreads στα ελληνικά ομόλογα ανέβηκαν ή έμειναν στάσιμα. Το σχέδιο που η ελληνική κυβέρνηση είχε τόσο εύκολα ξεσκεπάσει και τα ελληνικά ΜΜΕ το ίδιο εύκολα πουλήσει στους Έλληνες πολίτες φάνηκε ότι δεν είχε καμία σχέση με την πραγματικότητα. Η δήθεν αγγλοσαξονική συνωμοσία να βρεθεί το δολάριο και το ευρώ σε μια σχέση ένα προς ένα αποδείχτηκε ότι δεν είχε βάση σε πραγματικά δεδομένα. Ο πρωθυπουργός ποτέ δεν διόρθωσε, τα ΜΜΕ ποτέ δεν επανεξέτασαν το θέμα εκ νέου.
Το κερασάκι στην τούρτα ήρθε αυτή την εβδομάδα όταν το Βήμα δημοσίευσε τις αντιδράσεις της Αμερικάνικης ηγεσίας τον καιρό εκείνο για τα όσα συνέβαιναν στην Ελλάδα και Ευρώπη. Μαθαίνουμε ότι:
"Οι αποφάσεις των Ευρωπαίων ηγετών για τη δημιουργία πακέτων στήριξης τόσο της Ελλάδας όσο και γενικότερα των μελών της ζώνης του ευρώ οφείλονται εν μέρει και στις ισχυρές πιέσεις των ΗΠΑ, καθώς η αμερικανική κυβέρνηση ανησυχούσε έντονα για τον κίνδυνο επέκτασης της κρίσης από την αδυναμία της Ευρώπης να αναλάβει γρήγορα δράση, όπως τουλάχιστον αναφέρει σε δημοσίευμα της η εφημερίδα «Financial Times».
"Όπως επισημαίνεται στο δημοσίευμα με τον τίτλο «Πώς η Ουάσινγκτον πίεσε την Ευρώπη να σώσει το ευρώ», ανώτατοι αξιωματούχοι από την Ευρώπη, τις ΗΠΑ και το ΔΝΤ πραγματοποίησαν δύο συναντήσεις-«κλειδιά» στην Ουάσινγκτον, στα τέλη Απριλίου, στις οποίες καθόρισαν το πλαίσιο για τις επιχειρήσεις διάσωσης.
"«Οι Αμερικανοί γινόντουσαν όλο και πιο ανήσυχοι. Σε απλούς όρους, άρχισαν να λένε: "Τι διάολο συμβαίνει εκεί πέρα; Οι άνθρωποι σας είναι απίστευτα αδιάφοροι"», θυμάται ο τότε υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας, Άλιστερ Ντάρλινγκ, που ήταν παρών σε αυτές τις συναντήσεις.
"«Οι Αμερικανοί έλεγαν: "Πρέπει να λύσετε αυτό το πρόβλημα και να καθησυχάσετε τις αγορές, αλλιώς η κρίση θα επεκταθεί σαν πυρκαγιά"», προσθέτει."
Οι θεωρίες συνωμοσίας έρχονται και φεύγουν, κρίμα όμως που οι αδαείς και επιπόλαιοι πωλητές τους μένουν στο απυρόβλητο...
Ν. Λιναρδάτος
reporter
