Η μεγαλύτερη δημογραφική περιπέτεια στην ιστορία της ανθρωπότητας ξεκινάει στην Κίνα και θα διαρκέσει ώς τις 10 Νοεμβρίου..
Η τελευταία απογραφή της αχανούς, τόσο σε έκταση όσο κυρίως σε πληθυσμό, χώρας και επισήμως...δεύτερης πλέον υπερδύναμης στον πλανήτη είχε πραγματοποιηθεί το 2000 με αστρονομικά αποτελέσματα: 1.295 εκατ. άνθρωποι. Ενα δισ., δηλαδή, και κάτι ψιλά. Τα ψιλά είναι περίπου ο πληθυσμός της Ευρώπης.
Οι υπάλληλοι που φιλοδοξούν να φέρουν εις πέρας το κολοσσιαίο έργο της απογραφής εντός 10 ημερών, πηγαίνοντας από πόρτα σε πόρτα, αριθμούν ούτε λίγο ούτε πολύ 6 εκατ., πάνω δηλαδή από τον μισό πληθυσμό της χώρας μας.
Αλλά πέρα από το πόσοι είναι τελικά οι Κινέζοι και άλλα δημογραφικά στοιχεία, άκρως ενδιαφέροντα, πρόκειται να καταγραφούν. Ουσιώδες είναι το ζήτημα των ενδοσυνοριακών μετακινήσεων πληθυσμών, κυρίως από τις αγροτικές περιφέρειες στα άστεα, προϊόν τον συνταρακτικών οικονομικών και κοινωνικών αλλαγών που συντελούνται στην ασιατική υπερδύναμη την τελευταία δεκαετία. Και οι οποίες είναι μόνο μια πρώτη γεύση, προάγγελος για όσα κατακλυσμιαία πρόκειται να ακολουθήσουν. Η Κίνα είναι χώρα που μεταμορφώνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και σε υπερμεγέθεις κλίμακες. Δεν είναι τόσο η ταχύτητα όσο οι όγκοι και οι ποσότητες της κοσμοϊστορικής μεταμόρφωσης της χώρας με τον πανάρχαιο πολιτισμό, το περιπετειώδες παρελθόν και το ασύλληπτο ακόμη για τις αναλύσεις μας μέλλον, που προκαλούν δέος. Σε λίγο λοιπόν θα βρεθούμε αντιμέτωποι και με τα νούμερα. Θα μετρηθεί αυτό που όλοι υποπτευόμαστε και περί του οποίου πιθανολογούμε.
Πρώτο δείγμα αστυφιλίας
Η τωρινή απογραφή, η έκτη κατά σειρά, θα εγκαινιάσει νέα μέθοδο σύμφωνα με την οποία η καταμέτρηση του πληθυσμού δεν θα γίνεται στον τόπο καταγωγής, όπου βρίσκονται και τα χαρτιά τους -δηλαδή τα δημοτολόγια και οι οικογενειακές μερίδες, χούκου στα κινεζικά- αλλά στον τόπο διαβίωσης και εργασίας. Ετσι, για πρώτη φορά θα έχουμε δείγμα της αστυφιλίας, της εσωτερικής μετανάστευσης καθώς και του πραγματικού πληθυσμιακού μεγέθους των κινεζικών «μεγαθηριουπόλεων».
Υπάρχουν ακόμη δύο θέματα με τα οποία θα αναμετρηθούν οι απογραφείς και οι κρατικές υπηρεσίες. Το ένα είναι η απροθυμία των Κινέζων να τροφοδοτήσουν τις αρχές με προσωπικά δεδομένα, εν πολλοίς εύλογη, δεδομένου του βεβαρημένου πολιτικού ιστορικού της χώρας σε θέματα ατομικών ελευθεριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Το άλλο μεγάλο αγκάθι είναι η πολιτική του ενός παιδιού για την αντιμετώπιση της δημογραφικής έκρηξης. Τα «παράνομα» παιδιά, χωρίς νόμιμα έγγραφα και πιστοποιητικά γέννησης, υπολογίζονται σε εκατομμύρια (και λογικό είναι). Πώς θα απογραφούν αυτά τα απότοκα της πολιτικής της «δημογραφικής λιτότητας»; Η κυβέρνηση υποσχέθηκε αμνηστία σε όσους παραβίασαν τον νόμο περί ενός παιδιού. Δήλωσε ότι θα μειώσει σημαντικά το πρόστιμο ή και θα το χαρίσει, προκειμένου όσοι γεννήθηκαν παράνομα να πολιτογραφηθούν κανονικά. Αλλο τώρα το πώς θα αντιδράσει ο πληθυσμός και αν οι καθεστωτικές εγγυήσεις θα γίνουν πιστευτές. Τα αποτελέσματα της απογραφής θα γνωστοποιηθούν τον Απρίλιο.
Η τελευταία απογραφή της αχανούς, τόσο σε έκταση όσο κυρίως σε πληθυσμό, χώρας και επισήμως...δεύτερης πλέον υπερδύναμης στον πλανήτη είχε πραγματοποιηθεί το 2000 με αστρονομικά αποτελέσματα: 1.295 εκατ. άνθρωποι. Ενα δισ., δηλαδή, και κάτι ψιλά. Τα ψιλά είναι περίπου ο πληθυσμός της Ευρώπης.
Οι υπάλληλοι που φιλοδοξούν να φέρουν εις πέρας το κολοσσιαίο έργο της απογραφής εντός 10 ημερών, πηγαίνοντας από πόρτα σε πόρτα, αριθμούν ούτε λίγο ούτε πολύ 6 εκατ., πάνω δηλαδή από τον μισό πληθυσμό της χώρας μας.
Αλλά πέρα από το πόσοι είναι τελικά οι Κινέζοι και άλλα δημογραφικά στοιχεία, άκρως ενδιαφέροντα, πρόκειται να καταγραφούν. Ουσιώδες είναι το ζήτημα των ενδοσυνοριακών μετακινήσεων πληθυσμών, κυρίως από τις αγροτικές περιφέρειες στα άστεα, προϊόν τον συνταρακτικών οικονομικών και κοινωνικών αλλαγών που συντελούνται στην ασιατική υπερδύναμη την τελευταία δεκαετία. Και οι οποίες είναι μόνο μια πρώτη γεύση, προάγγελος για όσα κατακλυσμιαία πρόκειται να ακολουθήσουν. Η Κίνα είναι χώρα που μεταμορφώνεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και σε υπερμεγέθεις κλίμακες. Δεν είναι τόσο η ταχύτητα όσο οι όγκοι και οι ποσότητες της κοσμοϊστορικής μεταμόρφωσης της χώρας με τον πανάρχαιο πολιτισμό, το περιπετειώδες παρελθόν και το ασύλληπτο ακόμη για τις αναλύσεις μας μέλλον, που προκαλούν δέος. Σε λίγο λοιπόν θα βρεθούμε αντιμέτωποι και με τα νούμερα. Θα μετρηθεί αυτό που όλοι υποπτευόμαστε και περί του οποίου πιθανολογούμε.
Πρώτο δείγμα αστυφιλίας
Η τωρινή απογραφή, η έκτη κατά σειρά, θα εγκαινιάσει νέα μέθοδο σύμφωνα με την οποία η καταμέτρηση του πληθυσμού δεν θα γίνεται στον τόπο καταγωγής, όπου βρίσκονται και τα χαρτιά τους -δηλαδή τα δημοτολόγια και οι οικογενειακές μερίδες, χούκου στα κινεζικά- αλλά στον τόπο διαβίωσης και εργασίας. Ετσι, για πρώτη φορά θα έχουμε δείγμα της αστυφιλίας, της εσωτερικής μετανάστευσης καθώς και του πραγματικού πληθυσμιακού μεγέθους των κινεζικών «μεγαθηριουπόλεων».
Υπάρχουν ακόμη δύο θέματα με τα οποία θα αναμετρηθούν οι απογραφείς και οι κρατικές υπηρεσίες. Το ένα είναι η απροθυμία των Κινέζων να τροφοδοτήσουν τις αρχές με προσωπικά δεδομένα, εν πολλοίς εύλογη, δεδομένου του βεβαρημένου πολιτικού ιστορικού της χώρας σε θέματα ατομικών ελευθεριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Το άλλο μεγάλο αγκάθι είναι η πολιτική του ενός παιδιού για την αντιμετώπιση της δημογραφικής έκρηξης. Τα «παράνομα» παιδιά, χωρίς νόμιμα έγγραφα και πιστοποιητικά γέννησης, υπολογίζονται σε εκατομμύρια (και λογικό είναι). Πώς θα απογραφούν αυτά τα απότοκα της πολιτικής της «δημογραφικής λιτότητας»; Η κυβέρνηση υποσχέθηκε αμνηστία σε όσους παραβίασαν τον νόμο περί ενός παιδιού. Δήλωσε ότι θα μειώσει σημαντικά το πρόστιμο ή και θα το χαρίσει, προκειμένου όσοι γεννήθηκαν παράνομα να πολιτογραφηθούν κανονικά. Αλλο τώρα το πώς θα αντιδράσει ο πληθυσμός και αν οι καθεστωτικές εγγυήσεις θα γίνουν πιστευτές. Τα αποτελέσματα της απογραφής θα γνωστοποιηθούν τον Απρίλιο.
