Ποιός ο λόγος για εκλογές;

Αν τα πράγματα παραμείνουν ως έχουν, δηλαδή αν η κυβέρνηση συνεχίζει να περνάει διαρθρωτικές αλλαγές που ικανοποιούν την τρόικα και η τρόικα συνεχίζει να μας δανείζει, τότε δεν υπάρχει κανένας λόγος για εκλογές..

Αντίθετα, υπάρχουν πολλοί σοβαροί λόγοι να μη γίνουν εκλογές, οι οποίες θα έθεταν σε κίνδυνο την... αξιοπιστία της χώρας. Φαίνεται όμως ότι τα πράγματα δεν θα μείνουν ως έχουν. Ηδη οι αποφάσεις των ευρωπαίων ηγετών υπό την καθοδήγηση και την επιμονή των Γερμανών οδηγούν την Ευρώπη σε διαχωρισμό σε δύο ταχύτητες. Η πρώτη που είναι η ισχυρή Ευρώπη με τα εγγυημένα ομόλογα και την αξιοπιστία στις αγορές και η δεύτερη, η παρακατιανή με τις αναξιόπιστες χώρες, που μπορεί και να μην πληρώσουν τα ομόλογά τους, που θα δανείζονται με υπερβολικά επιτόκια, που θα τιμωρούνται με κάθε τρόπο από τους «εταίρους» τους. Στη δεύτερη αυτή Ευρώπη κατ΄ αρχήν μπαίνει η Ελλάδα και θα ακολουθήσει όποιος τολμήσει να ξεφύγει από τον στενό δημοσιονομικό κορσέ των ευρωπαϊκών ορίων.
Αν τα πράγματα εξελιχθούν έτσικαι δυστυχώς έτσι φαίνεται ότι θα εξελιχθούν- ο κ. Παπανδρέου έχει κάθε λόγο να μιλάει για εκλογές. Και στην περίπτωση αυτή το διακύβευμα των εκλογών μπορεί να πάρει τη μορφή δημοψηφίσματος με θέμα «μέσα ή έξω» από αυτή την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Οσο και αν αυτό ακούγεται παράξενο, οι πιθανότητες για να συμβεί δυστυχώς δεν είναι λίγες. Και το τι θα γίνει θα το ξέρουμε μετά τις δημοτικές εκλογές, οπότε μπορεί αιφνιδίως να κληθούμε να αποφασίσουμε για μια πολύ σημαντική διάσταση του μέλλοντός μας.
Αν φυσικά τα πράγματα δεν εξελιχθούν τόσο δυσάρεστα, τότε οι εκλογές δεν χρειάζονται. Θα είναι μάλιστα έγκλημα αν γίνουν. Διότι δεν υπάρχει ούτε χρήμα- οι εκλογές κοστίζουν εκατομμύρια-, ούτε χρόνος - όλα θα σταματήσουν για περισσότερο από έναν μήνα-, ούτε διάθεση από κανέναν, έναν χρόνο μετά τις προηγούμενες να ξαναψηφίζει για το ποιος θα τον «αποτελειώσει».
Μέχρι στιγμής ο κ. Παπανδρέου έχει κρατήσει μια ξεκάθαρη στάση, με πολλή δουλειά, με μεγάλο πολιτικό κόστος, αλλά με σαφείς στόχους. Να ξεπληρώσει τους πιστωτές και να παραμείνει στην ευρωπαϊκή «παρέα» σε ισότιμους όρους. Αν τα πράγματα αλλάξουν, αν η συμμετοχή μας στην ΕΕ δεν είναι ισότιμη με τις άλλες χώρες, ο έλληνας πρωθυπουργός οφείλει να πάρει την έγκριση του λαού ζητώντας του να διαλέξει τι θέλει.
Φυσικά θα πρόκειται για μια εξέλιξη τραγική, μια εξέλιξη που θα πλήξει ανεπανόρθωτα την ελληνική οικονομία και την ελληνική κοινωνία, μια ιστορική εξέλιξη εξίσου σημαντική με την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Θα πρόκειται για μια μαύρη σελίδα στην ελληνική ιστορία.
Γ.Νικολόπουλος