Σύνδρομα κατάθλιψης και... διαπιστώσεων

Αλλες χρονιές τέτοια περίοδο, κάνοντας βόλτα στους δρόμους της πόλης, έβλεπες ανθρώπους με χαμόγελο στα χείλη που γινόταν ακόμα πιο πλατύ όταν τύχαινε να περάσουν μπροστά από κάποιο κατάστημα με εποχικά προϊόντα..

Χριστουγεννιάτικα στολίδια, λαμπιόνια, φωτάκια να αναβοσβήνουν και ζευγάρια ή παρέες να συζητούν, να κάνουν σχέδια για τα δένδρα που θα...στολίσουν, τα δώρα που θα αγοράσουν, τους φίλους με τους οποίους θα περάσουν τις γιορτές.

Φέτος, δυστυχώς, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Πάρα πολύ. Οι ίδιοι άνθρωποι δείχνουν ολοένα και πιο σκυθρωποί. Βαδίζουν αμίλητοι. Με χείλη σφιγμένα. Περνούν μπροστά από τα στολισμένα μαγαζιά κι ακόμα κι αν ρίξουν μια κλεφτή ματιά σε κάποια βιτρίνα, επιστρέφουν αμέσως στην κατήφεια τους. Τίποτα δεν φαίνεται ικανό ν' αλλάξει τη διάθεσή τους. Ακόμα και τα ίδια τα εποχικά καταστήματα μοιάζουν πλέον θαμπά...

Οχι, δεν έχει αλλάξει κάτι στη διακόσμησή τους. Η δική μας διάθεση μοιάζει να έχει θολώσει. Για τα καλά. Είναι ίσως η πρώτη χρονιά που φαίνεται ο κόσμος να αδυνατεί να χαρεί ακόμα και με τον ερχομό των Χριστουγέννων. Τα μόνα (και ευτυχώς) που καταφέρνουν να αλλάξουν έστω και πρόσκαιρα τη διάθεσή μας είναι τα μικρά μας διαβολάκια. Τα παιδιά, που περιμένουν να στολίσουμε τα χριστουγεννιάτικα δένδρα, να κρεμάσουν τις κάλτσες τους αναμένοντας τον Αϊ-Βασίλη να τους φέρει δωράκια.

Ενα... δώρο (αν όχι ένα χριστουγενιάτικο θαύμα) αναμένει και η χώρα. Ο κόσμος δείχνει εγκλωβισμένος σ' ένα σύνδρομο κατάθλιψης, μελαγχολίας. Σαν μια περίεργη «σκόνη», μια «καταχνιά» να έχει φωλιάσει στην ψυχή του. Και δυστυχώς, το πολιτικό προσωπικό της χώρας φαίνεται εγκλωβισμένο σε παλιές νοοτροπίες, στο σύνδρομο των διαπιστώσεων. Σα να στέρεψαν οι φρέσκιες ιδέες, που να είναι υλοποιήσιμες, και γυροφέρνουν στα ίδια και τα ίδια που μας οδήγησαν στο... χείλος του γκρεμού.

Η κυβέρνηση κινείται με αργούς ρυθμούς στους πιο βασικούς τομείς. Περισσότερο από ένα χρόνο κάνει λόγο για αλλαγές σε φοροεισπρακτικές αρχές που θα αποδώσουν τα προϋπολογισμένα έσοδα και θα οδηγήσουν σε πιο δίκαιη κατανομή βαρών και αντ' αυτού μέχρι σήμερα η κατάσταση παραμένει ίδια. Υπόσχεται να μην πειράξει μισθούς και συντάξεις, ό,τι απέμεινε δηλαδή από την προηγούμενη επιδρομή, αλλά καταλήγει σε αφαίμαξη μέσω έμμεσων φόρων και «επιδρομή» και στον ιδιωτικό τομέα, με προώθηση επιχειρησιακών συμβάσεων. Ισως είναι και τα μόνα τα οποία «τρέχει» με ταχύτατους ρυθμούς. Σε ορισμένα υπουργεία παράγεται έργο, κυρίως θεσμικό, αλλά τα πράγματα «χωλαίνουν» στην υλοποίηση.

Το μπαράζ απολύσεων, οι συνεχιζόμενες περικοπές σε μισθούς, ο διάχυτος φόβος της ανεργίας «βαλτώνουν» ολοένα και περισσότερο την κοινωνία. Κι αν το καταθλιπτικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί δεν αντιμετωπιστεί άμεσα, σύντομα θα είναι αδύνατον να ξαναπάρει μπροστά η «μηχανή».

Η αξιωματική αντιπολίτευση, πάλι, επιμένει στην άλλη «καραμέλα», της αντιμνημονιακής πολιτικής. Αλλά οι προτάσεις της δείχνουν είτε ανέφικτες είτε άνευ πραγματικού και άμεσου αντικρίσματος. Την ώρα που στην Ευρώπη κάποιοι προδιαγράφουν ακόμα και τη χρεοκοπία μας μέσα στο 2011, η αξιωματική αντιπολίτευση ακολουθεί τη γνωστή μικροκομματική πολιτική των διαπιστώσεων, της εκτόξευσης κατηγοριών, της μετάθεσης ευθυνών, με την οποία πορεύτηκαν τα δύο κόμματα εξουσίας τις τελευταίες τρεις δεκαετίες και φτάσαμε στο μη περαιτέρω.

Μόνο που ο λαός -έστω κι αργά- βαρέθηκε τη γνωστή «καραμέλα» διαπιστώσεων και αλληλοκατηγοριών. Οι πολίτες, που βιώνουν τα αδιέξοδα στην καθημερινότητά τους, αγωνιούν για το αύριο, επιζητούν λύσεις άμεσα, χωρίς χρονοτριβές, και μια «χαραμάδα» αισιοδοξίας, ώστε να αντέξουν στη μίζερη κατάσταση που μας οδήγησαν τα δύο κόμματα εξουσίας.
Γ.Μανιάτης















enet.gr