Υπάρχει και το αισιόδοξο σενάριο…

(Μέρες που 'ναι)

Δεν κάνει να χαλάμε τόσο πολύ τις καρδιές μας χρονιάρες μέρες και να δείτε που στο τέλος θα την γλυτώσουμε, όπως λέει και ο πρωθυπουργός μας. Όχι επειδή το λέει αυτός, αλλά επειδή η λογική μας επιτρέπει να έχουμε ψήγματα αισιοδοξίας, παρ΄ όλο που δυναμώνουν οι...φωνές εκείνων που υποστηρίζουν ότι το Μνημόνιο, όχι μόνο δεν μας βγάζει πουθενά, αλλά μας χώνει όλο και πιο βαθιά. Ο υπογράφων επιμένει ότι αν η Ευρωζώνη αντιμετωπίσει τις επιθέσεις -και το μεγάλο τεστ αναμένεται μετά τις γιορτές, όταν σύμφωνα με πολλούς ειδικούς εκδηλωθεί η επίθεση κατά της Ισπανίας- και σταθεροποιήσει την κατάσταση, θα παρασύρει και την Ελλάδα. Αν δεν τα καταφέρει, τότε θα πάμε και εμείς μαζί με όλους τους άλλους. Τόσο απλά…

Όπως έχει τονισθεί επανειλημμένα από αυτήν εδώ τη στήλη, η εφαρμογή του Μνημονίου δεν είναι αρκετή για σώσει η χώρα από την χρεοκοπία. Το χρέος μας είναι τεράστιο και μεγαλώνει, η οικονομία μας δεν είναι ανταγωνιστική, κάθε άλλο και επιπλέον είμαστε και σε ύφεση. Με αυτή την έννοια, η πιστή εφαρμογή του Μνημονίου δεν αποτελεί ικανή συνθήκη για να βγούμε από την βαθιά τρύπα και αυτό το γνωρίζει εξαρχής η Τρόϊκα. Είναι όμως αναγκαία συνθήκη. Γιατί ο στόχος του Μνημονίου ήταν και είναι η εξυγίανση και η έξοδος της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας από το στρεβλό μοντέλο «ανάπτυξης», που δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μοντέλο «ευζωϊας» με δανεικά και σε καθεστώς παραλογισμού και παρακμής.

Η διαδικασία είναι επίπονη και οδυνηρή, αλλά αν και όταν φτάσουμε στο τέλος της, τότε θα γίνει το δεύτερο βήμα, που δεν θα είναι άλλο από την αντιμετώπιση του θηριώδους χρέους με την βοήθεια των εταίρων της Ευρωζώνης και υπό την καθοδήγηση της Γερμανίας, βέβαια. Η Γερμανία θα μείνει πιστή στην Ευρωζώνη για λόγους οικονομικούς και πολιτικούς και γι΄ αυτό θα το πιει όλο το πικρό ποτήρι. Και στο ευρωομόλογο θα πει το ναι και θα προσπαθήσει να σώσει, εφόσον μπορεί και τις υπόλοιπες οικονομίες του νότου. Θέλει όμως στο μεταξύ να εξασφαλίσει πειθαρχία και έλεγχο για να μην ξαναγίνουν τα ίδια στο μέλλον. Με αυτή την έννοια θα προωθεί μέτρα που ουσιαστικά θα είναι και μέτρα ενοποίησης της οικονομίας στην Ευρωζώνη.

Μέτρα, που μεταξύ άλλων, θα ευνοούν και την κατανομή επενδύσεων σε όλο τον χώρο, που σημαίνει ότι η ανάπτυξη θα απλωθεί και πέρα από τον γερμανικό ή έστω βορειοευρωπαϊκό χώρο. Στο μεταξύ, για την Ελλάδα θα έχουν γίνει ρυθμίσεις σχετικά με το χρέος της με τρόπο συντεταγμένο και υπό την αιγίδα των Βρυξελλών. Μία από τις ρυθμίσεις θα είναι η επιμήκυνση της αποπληρωμής που θεωρείται σίγουρη, άλλη μπορεί να είναι κούρεμα των τόκων, ακόμη και του χρέους. Αυτά θα φανούν στην πορεία, αλλά για μπορεί η Ελλάδα να ξαναμπεί στο παιχνίδι της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης, σύμφωνα με το παραπάνω σενάριο θα πρέπει να εξυγιανθεί δημοσιονομικά, να υιοθετήσει ένα άλλο μοντέλο και να γίνει μία κανονική χώρα, που ούτε ήταν , ούτε είναι.

Φυσικά, όλα αυτά υπό την βασική προϋπόθεση ότι το ευρώ και η Ευρωζώνη θα αντέξουν και δεν θα γίνει καμία άλλη μεγάλη οικονομική καταστροφή διεθνώς!