Ακροβασίες παλαιοκομματικές..

Εχουμε χάσει το λογαριασμό σχετικά με το ποια είναι η θέση και η άποψη και πολύ περισσότερο οι προθέσεις της κυβέρνησης για την ποιότητα της δημόσιας διοίκησης, το μέγεθος του...δημόσιου τομέα, το μισθολογικό επίπεδο των δημοσίων υπαλλήλων.

Για περισσότερο από ένα χρόνο ακροβατούμε ανάμεσα σε απόψεις, όπως «δραστικός περιορισμός του σπάταλου Δημοσίου» έως τοποθετήσεις του είδους «δεν θα γίνει καμία απόλυση στο Δημόσιο». Συνυπάρχουν στην καθημερινή κυβερνητική ρητορική φράσεις όπως «ήταν θέμα χρόνου να χρεοκοπήσει αυτό το Δημόσιο» και τα «λεφτά τα φάγαμε όλοι μαζί» με σχέδια «για αξιοκρατικές προαγωγές».
Στην πράξη βέβαια και, παρά τις κατά καιρούς βαρύγδουπες προσεγγίσεις, δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα και ο περιορισμένος χρόνος έχει πάψει πλέον να αποτελεί το πειστικό άλλοθι.
Διαιωνίζεται έτσι το καθεστώς ανικανότητας όχι των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά αυτών που διοικούν το δημόσιο τομέα. Είναι πολύ εύκολο και εύληπτο να μιλάς απρόσωπα για τις «στρατιές των αντιπαραγωγικών υπαλλήλων» αντί να εντοπίσεις συγκεκριμένες ευθύνες σε όσους είχαν ή έχουν την πολιτική ευθύνη της λήψης αποφάσεων και της υιοθέτησης επιλογών που διαμόρφωσαν το σημερινό σκηνικό.
Γιατί το πρόβλημα της αποδοτικότητας και του υψηλού κόστους του Δημοσίου το έχει προκαλέσει και το συντηρεί εδώ και δεκαετίες το πολιτικό μας σύστημα και τα πρόσωπα που με ελάχιστες μεταβολές το απαρτίζουν
. Και το πλέον δυσοίωνο είναι ότι ακόμη και κάποια από τα σχετικώς νέα πρόσωπα του πολιτικού μας σκηνικού δεν κάνουν τίποτε περισσότερο από το να ανακυκλώνουν τις ίδιες μεθοδολογίες και το ίδιο ήθος εξουσίας που μας έχει οδηγήσει σε ατραπούς που δεν έχουν εύκολη επιστροφή.
Εν όψει μισθολογικών αλλαγών και περικοπών στο Δημόσιο κυκλοφορούν τις τελευταίες ημέρες διάφορα σενάρια που σκοπό δεν έχουν παρά να λειάνουν το έδαφος για την αποδοχή των τελικών ρυθμίσεων.
Αν κάποιος όμως έχει άποψη, μεθοδολογία και επιχειρήματα, τότε πράττει και υλοποιεί, δεν προσπαθεί να επηρεάσει την κοινή γνώμη με παλαιοκομματικές και ξεπερασμένες μεθόδους. Πιο δύσκολο όμως από το να αλλάξει το Δημόσιο είναι να αλλάξουν νοοτροπία όσοι το διοικούν...
Άρθρο του κ.Ν.Φραντζή,
αναδημοσιεύται από την Ναυτεμπορική.