Η Ουγγαρία στην προεδρία της ΕΕ από σήμερα

Η Ουγγαρία είναι η χώρα που αναλαμβάνει από την πρωτοχρονιά της προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εν μέσω κρίσης στην οποία έχει διέλθει τόσο το ευρώ όσο και τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης.

Η κυβέρνηση της Ουγγαρίας δέχεται...έντονη κριτική από τις υπόλοιπες χώρες, λόγω του δεξιοεθνικιστικού χαρακτήρα της. Ωστόσο, ο πρωθυπουργός της χώρας Βίκτορ Ορμπάν διαβεβαιώνει ότι στο επίκεντρο της ουγγρικής προεδρίας θα τεθούν τα μεγάλα ευρωπαϊκά ζητήματα, κι όχι τα στενά θέματα που έχουν αξία μόνον για τους Ούγγρους. Άλλωστε, για να προωθήσει την ατζέντα της προεδρίας του, ελπίζει στην στήριξη των Βρυξελλών, του Ευρωπαϊκή Συμβουλίου, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αλλά προσδοκά και την συμπαράσταση των κομματικών του φίλων στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, που διαθέτει και την πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Η ουγγρική ατζέντα
Το σημαντικότερο ζήτημα που καλείται να διαχειριστεί η Ουγγρική Προεδρία δεν είναι άλλο από τη διασφάλιση της σταθερότητας του ευρώ, ενώ θα πρέπει να προωθήσει την Οικονομική Διακυβέρνηση και τη συζήτηση για την τροποποίηση της Συνθήκης της Λισαβόνας, μετά και τις αποφάσεις των αρχηγών των κρατών-μελών της ΕΕ που ελήφθησαν κατά την τελευταία Σύνοδο Κορυφής. Ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί και στην οικονομική ανάπτυξη (Στρατηγική ΕΕ 2020), στις δημοσιονομικές προοπτικές της ΕΕ, στις πολιτικές συνοχής (Στρατηγική Δούναβη) και στην ευρωπαϊκή πολιτική γειτονίας (Ανατολική Εταιρική Σχέση).
Επίσης, κατά τη διάρκεια του εξαμήνου θα συζητηθούν τα ζητήματα της διεύρυνσης της Συνθήκης Σένγκεν, με την ένταξη της Βουλγαρία και της Ρουμανίας, αλλά και οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Κροατία, όπως και τα ζητήματα της ενεργειακής ασφάλειας, της πολιτιστικής πολυμορφίας, της κοινωνικής ένταξης των Ρομά και του Δημογραφικού της ΕΕ
Η Ουγγρική Προεδρία θα φιλοξενήσει, μεταξύ άλλων, Σύνοδο Κορυφής που θα ασχοληθεί με τα θέματα ενέργειας, που θα διεξαχθεί το Φεβρουάριο, ενώ το Μάιο θα πραγματοποιηθεί η Συνάντηση Κορυφής για την Ανατολική Συνεργασία.

Οι προτεραιότητες της Ουγγαρίας στην εξωτερική πολιτική
Η κυβέρνηση της χώρας προσδοκά να ενισχύσει την παρουσία της στη διεθνή σκηνή, επιδιώκοντας την ευρωπαϊκή ενοποίηση και τη θεσμική αναβάθμιση της ΕΕ. Ωστόσο, η χώρα διαθέτει υπερατλαντικό προσανατολισμό, στην εξωτερική της πολιτική, διατηρώντας στενές σχέσεις με τις ΗΠΑ. Παράλληλα, επιχειρεί να διατηρήσει ισορροπίες με τη Ρωσία, λόγω και της ενεργειακής της εξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο.
Η Στρατηγική του Δούναβη συγκαταλέγεται στις προτεραιότητες της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, που κρίνει απαραίτητες της περιφερειακές στρατηγικές, εκτιμώντας ότι έτσι θα καλυφθεί το μεσοδιάστημα μεταξύ ΕΕ και εθνικού επιπέδου. Η συγκεκριμένη Στρατηγική αφορά μια περιοχή 800.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, 800 εκατ. ανθρώπους σε οκτώ κράτη-μέλη της ΕΕ, εστιάζοντας σε δράσεις που ενισχύουν τη διασυνοριακή και διαπεριφερειακή συνεργασία και συντονισμό σε τομείς όπως η ναυσιπλοΐα του Δούναβη, το περιβάλλον και η διαχείριση των υδάτινων πόρων.

Οι πολιτικές της κυβέρνησης Ουρμπάν στο εσωτερικό της Ουγγαρίας
Ωστόσο, το πρώτο επτάμηνο της νέας ουγγρικής διακυβέρνησης χαρακτηρίστηκε από σημαντικής και αμφιλεγόμενες αποφάσεις στην οικονομία και την εσωτερική πολιτική. Οι πρωτοβουλίες της κυβέρνησης κινήθηκαν σε δύο άξονες, με πρώτο την αλλαγή οικονομικής πολιτικής μέσω φοροελαφρύνσεων στον πολίτη προκειμένου τονωθεί η ανάπτυξη αλλά και έκτακτων εισφορών σε τομείς όπως ο τραπεζικός, η ενέργεια, αλυσίδες λιανικής, οργανισμοί κοινής ωφέλειας.
Ο δεύτερος άξονας αφορά την ενίσχυση του ουγγρικού «μεγαλοϊδεατισμού» στο ζήτημα της πολιτιστικής επανένωσης του ουγγρικού έθνους, μέσω της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης που εκδηλώνεται με ενισχυμένο ενδιαφέρον για τις ουγγρικές μειονότητες σε Ρουμανία, Σερβία, Σλοβακία και Ουκρανία.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός δέχθηκε έντονη κριτική από το εξωτερικό, καθώς περιόρισε τις αρμοδιότητες του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ουγγαρίας, ψήφισε έναν αμφιλεγόμενο νόμου που επιτρέπει την απονομή διπλής υπηκοότητας σε πολίτες γειτονικών χωρών ουγγρικής καταγωγής, ενώ συχνά απασχόλησε την επικαιρότητα για τις εθνικιστικές του τοποθετήσεις και την αμφισβήτηση διεθνών Συνθηκών. Τελευταία, έντονη κατακραυγή αντιμετώπισε από τους ευρωπαίους, λόγω του Νέου Νόμου περί Τύπου, που ψηφίστηκε προβλέποντας εποπτεία των ΜΜΕ της χώρας.