Στη χώρα της διαφθοράς..

Το ερώτημα του Κων. Καραμανλή, "Ποιός κυβερνά αυτόν τον τόπο;" για να είναι σήμερα της μόδας, θα πρέπει να γίνει "ποιός διαφθείρει αυτόν τον τόπο;"

Στη χώρα μας έχουμε επιδοθεί σε ένα ατελείωτο κυνήγι μαγισσών σχετικά με τη διαφθορά και οι πάντες κατηγορούν τους πάντες ως διεφθαρμένους. Από το ανεπανάληπτο "το ΠΑΣΟΚ διέφθειρε τους Έλληνες" του Κώστα Καραμανλή του... 2ου (πάλι καλά που δεν είπε ότι "το ΠΑΣΟΚ διέφθειρε τη Νέα Δημοκρατία"), περάσαμε στην εξίσου "μεγαλειώδη" δήλωση του αντιπροέδρου της νυν κυβέρνησης Θεόδωρου Πάγκαλου: "οι διεφθαρμένοι πολίτες διαφθείρουν τους πολιτικούς"!

Κοινή συνισταμένη των δύο αυτών δηλώσεων, όπως και των περισσότερων που γίνονται από σχετικούς και άσχετους γύρω από το θέμα της διαφθοράς στην Ελλάδας, είναι η εξής: το πελατειακό σύστημα που στήνουν τα κόμματα (ή οι "κομματικοποιημένοι" πολίτες κατά Πάγκαλο) είναι πηγή διαφθοράς και στην πράξη αποδόμησης της δημοκρατίας.

Βέβαια, το πρόβλημα δεν είναι τόσο η λειψή δημοκρατία, για όσους μέμφονται τη διαφθορά, αλλά τα οικονομικά χρέη που το πελατειακό σύστημα έφερε στην χώρα και τώρα πρέπει- θέλοντας και μη, με τη δαμόκλειο σπάθη των δανειστών μας στο σβέρκο- να τα πληρώσουμε. Και μέσα σε αυτό το κλίμα των ισχνών αγελάδων ευδοκιμεί πάντα ένας καταγγελτισμός εναντίον όλων.

Ποιός φταίει για τη διαφθορά; Ακούγονται αμέτρητες απόψεις. Φταίνε τα γονίδια μας. Φταίει το μεσογειακό μας ταπεραμέντο (ως γνωστόν εμείς οι Μεσογειακοί λαοί, είμαστε ωραίοι τύποι, αλλά λίγο ανεύθυνοι). Φταίει- εννοείται!- η Τουρκοκρατία. Φταίει ίσως λίγο και το Βυζάντιο. Φταίνε οι πολίτες. Φταίνε οι πολιτικοί. "Φταίει το κακό το ριζικό μας, φταίει ο Θεός που μας μισεί" που λέει κι ο Βάρναλης.
Για να μιλήσουμε σοβαρά, το σύγχρονο ελληνικό κράτος στην ιστορία των δύο αιώνων του χαρακτηρίζεται από την αδιαφάνεια και τη νοσηρότητα, που παράγουν οι δοσοληψίες πολιτών και εξουσίας στα όρια της νομιμότητας ή στην πλήρη ανομία. Αυτές οι δοσοληψίες δηλητηριάζουν και δηλητηρίαζαν το πολιτικό κλίμα και τις κοινωνικές σχέσεις. Δημιούργησαν μεγάλα προβλήματα στη διαχείρηση των πολιτικών και οικονομικών θεμάτων της χώρας και- ως ένα βαθμό- ευθύνονται και για τα σημερινά χάλια της οικονομίας μας.
Όμως, θεωρώ, ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που προκάλεσαν είναι ότι γέμισαν τα μυαλά των ανθρώπων με το δηλητήριο της απόλυτης δυσπιστίας και του κυνισμού. Το "αμφιβάλλω άρα υπάρχω", που είναι, θα λέγαμε, το μότο του δυτικού ανθρώπου, στην Ελλάδα των πελατειακών σχέσεων έχει εκφυλισθεί στο "Δεν πιστεύω τίποτα και κανέναν, άρα δεν κάνω τίποτα"!

Η δυσπιστία λειτουργεί σαν το μεγάλο άλλοθι των Ελλήνων για την στασιμότητα, το συμβιβασμό, την ανοχή όλων των νοσηρών και αντικοινωνικών φαινομένων που μας διαλύουν ως χώρα, κοινωνία, οικονομία. Τελικά, η δυσπιστία είναι η πιο εύκολη και η πιο πρόχειρη δικαιολογία, που έχουμε, για να μην κάνουμε απολύτως τίποτα. Ακόμα κι αν είναι εύλογη- και όντως είναι!- πρέπει να την ξεπεράσουμε. Πρέπει να δώσουμε μάχη απέναντι στα νοσηρά φαινόμενα, να μη δείχνουμε καμία ανοχή στην αδιαφάνεια, να "φτύσουμε" το πελατειακό σύστημα και να είμαστε συνεπείς στις αρχές μας, αποφεύγοντας κάθε συμβιβασμό, συμψηφισμό και δικαιολογία. Το μόνο, πάντως, που δε χρειαζόμαστε σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, είναι μια βολική δικαιολογία για να "αράξουμε"!
Γ. Σμυρνής













reporter