Μερικές φορές η αλήθεια εμφανίζεται εμπρός μας τόσο αποκαλυπτικά γυμνή, που δεν χρειάζονται επιχειρήματα για το τι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα..Δύο ιστορίες αυτές τις ημέρες στα μέσα ενημέρωσης, έχουν κοινό παρονομαστή τον κομματισμό και τον αμοραλισμό (θα μπορούσαν να ήταν ταυτόσημα στο ελληνικό λεξικό), που σιγοτρώνε χρόνια τώρα τη χώρα.
Η πρώτη ιστορία είναι η...παραδοχή του αντιπροέδρου της κυβέρνησης (στο «Βήμα»), ότι στη χρεοκοπία της χώρας συνέβαλαν το ρουσφέτι και η ψηφοθηρία των πολιτικών! «Δανειζόμασταν χρήματα, για να πληρώνουμε μισθούς και συντάξεις σε υπαλλήλους που οι ίδιοι προσλαμβάναμε, για να πάρουμε ψήφους», είπε ο Θόδωρος Πάγκαλος. Συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με το ύφος των δηλώσεων του αντιπροέδρου, γεγονός είναι πως είναι ο μόνος που έχει παραδεχτεί το αυτονόητο. Ότι η χώρα λειτουργούσε σε ένα καθεστώς ακραίας πολιτικής φαυλότητας, κομματισμού και αναξιοκρατίας, που όμως εξυπηρετούσε την άσκηση της πολιτικής και την αναπαραγωγή του συστήματος και των πρωταγωνιστών του.
Η δεύτερη ιστορία επιβεβαιώνει με απόλυτο τρόπο την πρώτη. Είναι το πόρισμα του Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, για όσα έγιναν τα προηγούμενα χρόνια στο Μετρό. Αθρόες προσλήψεις υπεράριθμου και εντελώς ακατάλληλου προσωπικού, ιδίως στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου το 2009 (που ο νόμος απαγορεύει), με συνέπεια το κόστος μισθοδοσίας του οργανισμού να εκτιναχθεί από το 48% στο 74% των εσόδων!
Όμως έχει ενδιαφέρον η επισήμανση στο πόρισμα, πως ο τόπος καταγωγής των προσληφθέντων ήταν κυρίως η Λάρισα και η Ροδόπη (συμπτωματικά εκεί εκλέγονταν οι τότε υπουργοί ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς και Μεταφορών Ε. Στυλιανίδης). Αλλά και το γεγονός ότι εργάζονταν σε γραφεία βουλευτών, ότι πολλά βιογραφικά είχαν σταλεί από το γραφείο του τέως υπουργού ΠΕΧΩΔΕ, ότι η συνέντευξη γινόταν μετά την πρόσληψη, ότι έγιναν προσλήψεις παρά την αρνητική αξιολόγηση κ.λπ.
Το γεγονός πως η Δικαιοσύνη που παρέλαβε το πόρισμα θα προσπαθήσει να βγάλει άκρη, μοιάζει περισσότερο με ανέκδοτο.Να λοιπόν δυο περιπτώσεις, που από μόνες τους συνιστούν ισχυρά επιχειρήματα για όσους επιμένουν πως η κατάργηση του σταυρού προτίμησης, είναι μονόδρομος για την εξυγίανση του πολιτικού συστήματος. Ο αναμενόμενος εκλογικός νόμος δεν μπορεί παρά να προβλέπει την κατάργησή του. Οτιδήποτε άλλο συνιστά συναλλαγή και δημιουργεί υποψίες, ειδικά σε μια περίοδο που εκκρεμότητες όπως ο νόμος περί ευθύνης υπουργών ή η βουλευτική ασυλία δεν έχουν αναθεωρηθεί, παρά τη γενικευμένη κατακραυγή!
Είναι γεγονός πως πολλοί αντιδρούν ήδη, ή προσπαθούν με κάθε τρόπο να εκβιάσουν. Είναι όλοι αυτοί που χρόνια τώρα βολεύονταν με την φαυλότητα και τον αμοραλισμό, έχοντας δεδομένη την επανεκλογή τους. Ας ελπίσουμε πως δεν θα υποκύψει η κυβέρνηση. Αλλιώς θα έχει έναν παραπάνω λόγο να αντιδράσει η κοινωνία.
T.Σπηλιόπουλος
isotimia
