Ετοιμάζονται και τα τρακτέρ..

Οπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, οι αγρότες της χώρας, εκμεταλλευόμενοι και το γεγονός ότι σταματάνε οι δουλειές στα χωράφια λόγω καιρού, οργανώνουν τις κινητοποιήσεις τους διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες για τη ζωή και την παραγωγή τους.

Πρωταγωνιστές, όπως πάντα, οι αγροτοσυνδικαλιστές της Θεσσαλίας, χωρισμένοι σε...«κόκκινους», «γαλάζιους» «πράσινους» και ανένταχτους ή σε προσωρινές συμμαχίες.

Τα τελευταία δύο χρόνια η κατάσταση έχει αλλάξει. Η οικονομική κρίση, που παρασύρει τα πάντα, διαφοροποιεί και τις αγροτικές κινητοποιήσεις. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο έχει αναλάβει η «κόκκινη» Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση (ΠΑΣΥ), που από την αρχή της εβδομάδας διοργανώνει συλλαλητήρια σε διάφορες πόλεις της χώρας.

Η στρατηγική είναι διαφορετική, καθώς δεν περιλαμβάνει καταλήψεις δρόμων, αντίθετα προβλέπει συμβολικές καταλήψεις δημόσιων κτηρίων και των υποκαταστημάτων της Αγροτικής Τράπεζας. Επίσης θα κρατήσουν ανοιχτές τις μπάρες σε κάποια διόδια. Παράλληλα προσπαθούν να προσεταιριστούν, καλώντας τες σε κοινή δράση, και τις άλλες δυνάμεις της κοινωνίας, όπως εργάτες, μικρομεσαίους και νέους.

Αντίθετα, αμήχανη είναι ώς τώρα η στάση των περισσότερων «γαλάζιων» συνδικαλιστών. Οι «στρατηγοί του Κάμπου» φαίνεται ότι έχουν χάσει τη λάμψη και την πειθώ τους και παραχωρούν τη θέση τους σε νέα πρόσωπα.

Την περασμένη εβδομάδα μαζεύτηκαν στα Γιαννιτσά εκπρόσωποι παραγωγών από τη Θεσσαλία μέχρι τον Εβρο. Συνέταξαν υπόμνημα με τις θέσεις τους ζητώντας παράλληλα συνάντηση με τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, Κώστα Σκανδαλίδη. Αν δεν προκύψει συνάντηση με τον υπουργό αλλά και θετικές απαντήσεις στα θέματά τους, δηλώνουν αποφασισμένοι να προχωρήσουν από τις 7 Φεβρουαρίου σε αποκλεισμούς δρόμων και μεθοριακών σταθμών. Με διαφοροποιημένα και επί μέρους αιτήματα κινούνται οι πορτοκαλοπαραγωγοί στην Πελοπόννησο, οι ελαιοπαραγωγοί στην Κρήτη, ενώ οι αγρότες της Χαλκιδικής έχουν παρατάξει τα τρακτέρ τους στον κόμβο της Νέας Τρίγλιας περιμένοντας τις εξελίξεις.

Και οι ίδιοι δεν περιμένουν θεαματικά αποτελέσματα, όταν το κράτος στραγγαλίζεται από τα χρέη. Περιμένουν όμως να γίνει επιτέλους η αρχή σε μια άλλη πορεία. Η λογική τού «παράγω ελάχιστα, μπαίνω μέσα, αλλά με σώζουν οι επιδοτήσεις» πρέπει να πάρει ένα τέλος, που θα μπει έτσι κι αλλιώς από την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Περιμένουν ακόμα την περίφημη αναδιάρθρωση που θα έφερνε την αγροτική παραγωγή στα σύγχρονα επίπεδα. Εξαγγέλθηκε τόσες φορές και ξεχάστηκε άλλες τόσες. Τα τελευταία χρόνια οι υπουργοί, παρά την προσπάθεια που καταβάλλουν, απλώς βάζουν μπαλώματα στη γεμάτη τρύπες φορεσιά της αγροτιάς.

Οι παραγωγοί, χωρίς μπούσουλα, εφαρμόζουν την τακτική του... γείτονα. Αν ο διπλανός του καλλιεργεί κάτι διαφορετικό, ακτινίδια, ρόδια κ.λπ., θα κάνει το ίδιο και αυτός, πιστεύοντας ότι ο άλλος κάτι παραπάνω ξέρει.

Οι λύσεις δεν είναι απλές, ούτε δεδομένες. Τα παραδείγματα μεμονωμένων αγροτών ή συνεταιρισμών δείχνουν έναν δρόμο. Πρωτότυπες νέες καλλιέργειες, περισσότερες βιολογικές καλλιέργειες, μοντέρνα συσκευαστήρια, σωστή τυποποίηση, αναζήτηση αγορών, κυρίως εκτός Ευρώπης, έξω από την αγκαλιά του κράτους και τις δαγκάνες των μεσαζόντων.

Καλά και άγια όλα αυτά, όμως για να γίνουν πράξη χρειάζεται σωστή ενημέρωση αλλά και καθοδήγηση χωρίς γραφειοκρατία και σάλτσες. Και ιδιαίτερη φροντίδα στους κτηνοτρόφους, που είναι σε δυσκολότερη θέση στο ζήτημα της διακίνησης των προϊόντων, αλλά η αναγκαστική καθημερινή ενασχόλησή τους με τα ζώα δεν τους επιτρέπει να βγαίνουν εύκολα στο δρόμο.
Κ.Καρτάλης