Εως πότε θα μας ταλαιπωρεί η δυσκοιλιότητα της πασοκοδημοκρατίας;

... Το να σπρώχνεις πενήντα δισ. στη μπάνκα είναι σα να κατεβάζεις ένα περιποιημένο φλος ρουαγιάλ…
του Άρη Πορτοσάλτε

Τώρα η συνεννόηση, η συνεργασία, η σύμπλευση, η συμπόρευση, θα είχε νόημα και θα παρήγαγε ουσιαστικό αποτέλεσμα. Γίνεται αντιληπτό πως αποφεύγω να χρησιμοποιήσω τη «συναίνεση» διότι εκ των προτέρων το αποτέλεσμα θα ήταν προδιαγεγραμμένο. Θα μου πεις.. τώρα που χρησιμοποίησες τα συνώνυμα το ίδιο δεν είναι; Μα, φυσικά και είναι δεδομένο από την αρχή πως δεν θέλουν να συμφωνήσουν. Κυβέρνηση και ΝΔ, καλλιέργησαν τα τελευταία τριάντα (και) χρόνια το τέλειο πεδίο λαϊκισμού, μπολιάζοντας τους πολίτες με το φυτοφάρμακο του κομματισμού. Σήμερα, οι παρενέργειες του φαρμάκου δείχνουν μάλλον περιορισμένες. Η κοινωνία φαίνεται να μην χρειάζεται προγράμματα απεξάρτησης σε έκταση, αλλά το ίδιο δεν συμβαίνει με τους κομματικούς μηχανισμούς…

Εάν κυβέρνηση και ΝΔ συμφωνούσαν από κοινού και δημοσίως, στην αξιοποίηση της περιουσίας για 50 δισ, που έτσι κι αλλιώς συμφωνούν μεμονωμένα, θα πετυχαίναμε ρούμπο στις αγορές, στα σπρεντς , στην εθνική περηφάνια! Σκέψου το σκηνικό σα να παίζεις πόκα. Σπρώχνεις πενήντα δισ. στη μπάνκα σα να κατεβάζεις ένα περιποιημένο φλος ρουαγιάλ… Δεν σου κάθεται και κάθε μέρα.

Εάν πρόκειται για τη μικρή αντιπολίτευση δεν μας νοιάζει. Αυτή έτσι κι αλλιώς ζει τη μιζέρια της. Για τα δύο κόμματα εξουσίας τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Σωστά, έφταιξαν, έφτιαξαν και έφεραν την κοινωνία με την ανοχή και τη συμμετοχή της στο σημείο μηδέν. Ανέχθηκαν, σιγόνταραν και εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση εις βάρος του εθνικού συνόλου και των επόμενων γενεών. Τα κόμματα είναι τα πόδια του Δημοκρατικού μας πολιτεύματος και μέσα από αυτά θα προχωρήσουμε στην επόμενη φάση. Χρειαζόμαστε πολύ χρόνο, κόπο και συνεχή προσπάθεια για την επίτευξη του σκοπού μας. Το αποτέλεσμα δεν είναι εξασφαλισμένο. Πως θα μπορούσαμε όμως να τα παρατήσουμε πριν καν αρχίσουμε…

Μπορεί σε προσωπικό επίπεδο βουλευτές ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να επικοινωνούν και να συμφωνούν στα βασικά, όμως αδυνατούν να υπερβούν εαυτόν και κόμμα. Στη σκέψη πως θα τα βάλουν με την παράταξη τους κάνει να παραληρούν και να παραμιλούν. Η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας θα ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία. Η ΝΔ από πέρυσι λέει εμφαντικά πως κατά την άποψη της το πιο σωστό είναι να πουλήσουμε δημόσια περιουσία. Οι αποκρατικοποιήσεις είναι ένα κομμάτι εσόδων. Η δέσμευση μελλοντικών κερδών το ίδιο. Η εκμετάλλευση των περιουσιακών στοιχείων, άλλωστε, συμβαίνει σε προσωπικό και οικογενειακό επίπεδο. Γιατί φοβόμαστε το κρατικό; Ώστε και τον εθνικό τζίρο να διευρύνουμε και θέσεις εργασίας να ανοίξουμε και δαπάνες από το δημόσιο να μειώσουμε.

Βλέπεις το πολιτικό κόστος, προφανώς, δεν αναγνωρίζει τη βεβαιότητα της πτώχευσης. Λειτουργεί αυτόνομα. Θα προτιμήσουν την εθνική κατάρρευση, παρά να «πουληθεί» η ΝΔ στο ΠΑΣΟΚ και το αντίστροφο… Οι άνθρωποι έφτασαν εδώ με συγκεκριμένους αστικούς μύθους της μεταπολίτευσης. Και με τους μύθους που συντηρούν οι πολιτικοί, σωτήριοι για την ύπαρξη τους, καλούμαστε σήμερα να απαντήσουμε στις προτάσεις της τρόϊκας.

Όσο, κι αν οι όροι των δανειστών, υποθετικά, είναι ταπεινωτικοί, οι Έλληνες έχουμε ένα τεράστιο όπλο. Τη φύση και τις νοητικές δυνατότητες μας. Περιβάλλον και ικανότητες. Πάνω απ’ όλα πρέπει να έρθει η εθνική συνεννόηση. Γιατί καθυστερεί τόσα χρόνια; Στο φόβο, πιθανής, διάλυσης των δύο κεντρικών κομματικών μαγαζιών. Οι επίγονοι δεν παίρνουν την ευθύνη να απευθυνθούν από κοινού στην τρόϊκα. Φοβούνται την έκθεση. Τέτοια βδελυρές σκέψεις, νομίζουν, πως δεν μπορεί να τις σηκώσει η κοινωνία. Πέφτουν έξω για άλλη μια φορά. Το αίσθημα της αυτοσυντήρησης τους είναι ισχυρότερο και δείχνουν να αδιαφορούν μπροστά στο κοινό καλό.

Εάν όλα αυτά οδηγούν σε εκλογές; Πιθανόν. Μπορεί σ’ ένα μήνα από τώρα η πολιτική εικόνα να είναι εντελώς διαφορετική. Όλα εξαρτώνται από τον πρωθυπουργό και τα μέλη της κυβέρνησης. «Τρέχουν» ένα δύσκολο πρόγραμμα. Δεν δείχνουν να έχουν συνοχή μεταξύ τους, πρόσθεσε την πίεση του κόμματος και των βουλευτών για να έχεις μια κάποια εικόνα. Το ΠΑΣΟΚ με τον αρχηγό του δεν έβαλε ποτέ πλάτη στον Καραμανλή. Εκείνος αποδείχθηκε εξαιρετικά άτολμος στο φόβο μήπως του τα διαλύσει το ΠΑΣΟΚ. Κατάφερε μια τρύπα στο νερό. Ο Γιώργος έχει και αυτός να αντιμετωπίσει τον λαϊκισμό των δικών του, της αριστεράς και του Σαμαρά. Ο οποίος περιμένει τη σειρά του. Αν αυτή θα έρθει έτσι όπως ξέραμε στο παρελθόν δεν μπορώ να απαντήσω. Το βέβαιο είναι πως αν έσπαγε το ρόδι και πηγαίναμε Βρυξέλλες ενωμένοι θα βουλώναμε στόματα. Θα είχαμε χρόνο για να αντιμετωπίσουμε τα πραγματικά δύσκολα.

Έως πότε θα μας ταλαιπωρεί η δυσκοιλιότητα της πασοκοδημοκρατίας;

* Ο Αρης Πορτοσάλτε είναι διευθυντής του ΣΚΑΙ 100,3