Στη Λιβύη γίνονταν πολλά έργα και τα...
εργοτάξια ήταν ανάλογα πολλά, γεγονός που αποδεικνύεται και από τις εκατοντάδες χιλιάδες ξένων εργαζόμενων που αναγκάστηκαν να την εγκαταλείψουν. Ήταν λοιπόν και μία μεγάλη αγορά για τις ελληνικές τσιμεντοβιομηχανίες και τις ελληνικές χαλυβουργίες. Τώρα φυσικά τα έργα διακόπηκαν και κανείς δεν γνωρίζει πότε θα ξαναρχίσουν, αν ξαναρχίσουν, αφού κανείς δεν γνωρίζει τι πρόκειται να γίνει εκεί. Τουλάχιστον όμως προς το παρόν και για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα οι εξαγωγές τσιμέντου και προϊόντων χάλυβα σταμάτησαν και οι αντίστοιχες ελληνικές βιομηχανίες, που ανθούσαν, περιήλθαν σε δεινή θέση.
Είτε συμμετέχουμε, όπως καταγγέλλουν τα κόμματα της Αριστεράς, είτε απλά διευκολύνουμε, όπως επιμένει η κυβέρνηση και επικροτεί η Νέα Δημοκρατία, αυτή η περίεργη έως και άθλια περιπέτεια της Λιβύης έχει ήδη αρνητικές συνέπειες για την ελληνική οικονομία.