Συστημένο "δώρο" από τον Καντάφι

Τα γεγονότα στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή αλλάζουν άρδην τα δεδομένα στο χώρο του τουρισμού, προς όφελος της χώρας μας. Το ερώτημα είναι αν είμαστε έτοιμοι να επωφεληθούμε της ευκαιρίας και μάλιστα σε μία περίοδο δύσκολη ή αν θα αναλωθούμε πάλι σε ασκήσεις αυτοκαταστροφής.

Η τουριστική βιομηχανία θα πρέπει να δουλέψει με τις μηχανές στο φουλ και ουδείς δικαιούται να της ανακόψει τον δρόμο...Ένα μεγάλο μέρος της πιθανής αύξησης της τουριστικής κίνησης θα προέλθει από τα κρουαζιερόπλοια.
Αρκεί να είναι ανοικτά τα...λιμάνια! Αρκεί, δηλαδή, η κυβέρνηση να μην επιτρέψει, τουλάχιστον αυτή την φορά, σε ορισμένους επαγγελματίες συνδικαλιστές να κάνουν ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής σε βάρος του τουρισμού και της εθνικής Οικονομίας.

Το άλλοτε ισχυρό brand name της χώρας μας στο χώρο του τουρισμού έχει πληγεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι μόνο οι κακές υπηρεσίες που προσφέρει ο εγχώριος τουριστικός κλάδος, οι υψηλές τιμές και οι κοινωνικές αναταραχές, το κόστος των οποίων καλούνται πολλές φορές να πληρώσουν και οι ξένοι τουρίστες. Έχει προστεθεί το «κόστος» της κρίσης. Τα χρήματα που δαπανούν οι πολίτες των εύπορων κρατών για τουρισμό δεν είναι ανάλογα με εκείνα του παρελθόντος. Επιπλέον, έχει δημιουργηθεί η αίσθηση σε πολίτες των βόρειων χωρών της Ευρώπης ότι πληρώνουν από τους φόρος τους για τη δική μας επιβίωση. Το όνομα της Ελλάδας και με αφορμή την κρίση έχει κακοποιηθεί στο εξωτερικό κι αυτή την φορά όχι απαραίτητα με δική μας υπαιτιότητα.

Πριν τα γεγονότα στη Βόρεια Αφρική υπήρχε μία συγκρατημένη αισιοδοξία στο χώρο του τουρισμού, ότι υπό ορισμένες προϋποθέσεις η κατάσταση θα μπορούσε να είναι φέτος καλύτερη απ’ ό,τι πέρυσι. Τώρα και λόγω των γεγονότων τα αισιόδοξα μηνύματα για τον τουρισμό αυξάνονται και μένει πλέον να δούμε τα πρώτα επίσημα στοιχεία που θα τα επιβεβαιώσουν ή θα τα διαψεύσουν.

Μία επιβεβαίωση των προσδοκιών ίσως κινητοποιήσει συνδικαλιστικές δυνάμεις που εδώ και χρόνια θεωρούν τα λιμάνια ως προνομιακό πεδίο εκδήλωσης των διεκδικήσεών τους. Έχουμε γίνει μάρτυρες απίστευτων καταστάσεων, όπου 50 – 100 άνθρωποι αποφάσισαν το κλείσιμο ενός λιμανιού και την ταλαιπωρία χιλιάδων τουριστών. Η κυβέρνηση έχει αντιμετωπίσει μέχρι σήμερα αυτές τις εκδηλώσεις με έκδηλη αμηχανία, φοβούμενη ότι η αποτροπή αυτών των ενεργειών εκ μέρους των συνδικαλιστών θα της στερήσει ψηφοφόρους από τα αριστερά της...

Πιστεύουμε ότι αυτή την φορά δεν υπάρχει το παραμικρό περιθώριο για παιγνίδια στα λιμάνια. Όπως επίσης και ότι η κυβέρνηση θα πρέπει επιτέλους να χαράξει μία στρατηγική στο χώρο του τουρισμού για τα επόμενα χρόνια και με στόχο τη βελτίωση των παρεχομένων υπηρεσιών. «Κι ύστερα ξυπνήσαμε», μπορεί να πει κάποιος δύσπιστος αναγνώστης. Και θα έχει δίκιο! Η μέχρι σήμερα πρακτική της κυβέρνησης (όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων ετών) δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Και μάλιστα σε έναν τομέα που έχουμε συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι άλλων τουριστικών προορισμών. Αν δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι ουσιαστικό εκεί όπου μπορούμε να υπερτερήσουμε έναντι των άλλων, πώς δηλώνουμε αισιοδοξία για τα υπόλοιπα;
Άρθρο Θ.Μαυρίδης
Πηγή:capital.gr