Υπάρχουν απλώς υπουργοί, μεγαλοσυνδικαλιστές, κομματάρχες και δημόσιοι υπάλληλοι, που, ως άλλοι κοτζαμπάσηδες, διοικούν συγκεκριμένα τσιφλίκια της κρατικής μηχανής. Δυστυχώς, αυτή είναι η θλιβερή αλήθεια.
Όσοι είναι αρκετά μαζοχιστές ώστε να παρακολουθούν τακτικά το κυβερνητικό ρεπορτάζ, νιώθουν ότι ζουν την ημέρα της μαρμότας.
Επί μήνες τώρα, ακούμε τις ίδιες εξαγγελίες, ή μάλλον διαρροές, για τη λήψη μέτρων περιορισμού του ελλείμματος, καθώς και.... για επικείμενες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Κάθε μέρα, στα «δελτία» των οκτώ, τα ίδια και τα ίδια...
Το πρόβλημα είναι ότι οι διαρροές σπανίως γίνονται και επίσημες ανακοινώσεις, σπανιότατα δε φτάνουμε στο στάδιο της υλοποίησης όσων ακούμε και διαβάζουμε. Ο λόγος; ότι εδώ και αρκετούς μήνες, το καράβι είναι ακυβέρνητο.
Ελλείψει ικανοτήτων και πολιτικής βούλησης από τους κυβερνώντες, πολλά λέγονται, αλλά τίποτε δεν γίνεται. Δεν χρειάζεται να αναφερθεί κανείς σε παραδείγματα.
Αρκεί να βρει στο ίντερνετ το κυβερνητικό ρεπορτάζ ενός δελτίου του περασμένου Δεκέμβρη και να το συγκρίνει με το κυβερνητικό ρεπορτάζ του χθεσινοβραδινού δελτίου.
Διακηρύξεις προθέσεων για την απλοποίηση του φορολογικού συστήματος, ευχολόγια για την πάταξη της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής, μεγαλόστομες υποσχέσεις για fast track επενδύσεις και διαρροές για τα γνωστά σε όλους πλέον εισπρακτικά μέτρα, προκειμένου να «μετρηθούν» οι αντιδράσεις.
Απορίας άξιον τι εξυπηρετούν αυτές οι διαρροές, εκτός από το να καταρρακώνουν την ψυχολογία του κόσμου με τη συνεχή μετρολογία, την οποία κυβερνητικοί παράγοντες μάλιστα καταγγέλλουν, την ίδια στιγμή που την τροφοδοτούν!
Πέραν όμως του ζητήματος της βούλησης και των ικανοτήτων, υπάρχει και ένας άλλος λόγος, εξαιτίας του οποίου έχουμε παγιδευτεί στην ημέρα της μαρμότας. Ότι για πρώτη φορά στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας, δεν υπάρχει σαφής ιεραρχική δομή και ενιαίο κέντρο λήψεως αποφάσεων στην κυβέρνηση. Εξ ου και βλέπουμε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να διαψεύδει συχνά υπουργούς, ή δύο υπουργούς να λένε δύο τελείως διαφορετικά πράγματα για το ίδιο θέμα, ή ακόμη και υφυπουργούς να διαφωνούν με υπουργούς, ενώ στην κοινοβουλευτική ομάδα βαρκούλες αρμενίζουν. Ένα απόλυτο μπάχαλο χωρίς προηγούμενο...
Το αποτέλεσμα της μεταμοντέρνας αυτής φιλοσοφίας που έχει εμφυσήσει ο πρωθυπουργός στην κυβέρνηση και στην Κ.Ο του ΠΑΣΟΚ θα είναι φυσικά καταστροφικό για τη χώρα.
Όσο για εμάς τους παρατηρητές;
Η ταπεινή συμβουλή μου είναι να μην πιστεύουμε ούτε τα μισά απ’ όσα διαβάζουμε και ακούμε στις ειδήσεις.
Όταν διαβάζουμε, για παράδειγμα, ότι «η κυβέρνηση θέλει να προωθήσει την αγορά της εξοχικής κατοικίας σε ξένους», ή «να ιδιωτικοποιήσει τη ΔΕΗ», ή «να τακτοποιήσει τα αυθαίρετα», επί της ουσίας διαβάζουμε τις διαρροές που μεταφέρουν συγκεκριμένοι υπουργοί, ή συνεργάτες του πρωθυπουργού, σε φίλους τους δημοσιογράφους (άλλη μια πονεμένη ιστορία...).
Σε καμία περίπτωση όμως τα όσα μεταφέρονται δεν αποτελούν κυβερνητική πολιτική ή απηχούν απαραίτητα στις απόψεις του ίδιου του πρωθυπουργού. Και αυτό διότι κυβερνητική πολιτική, υπό την έννοια του συγκεκριμένου σχεδίου, με χρονοδιαγράμματα, ημερομηνίες και κοστολόγιο, δεν υπάρχει. Και δεν υπάρχει διότι δεν υπάρχει κανείς να το χαράξει.
Η απάντηση λοιπόν στο ερώτημα του «ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα» είναι «κανείς».
Υπάρχουν απλώς υπουργοί, μεγαλοσυνδικαλιστές, κομματάρχες και δημόσιοι υπάλληλοι, που, ως άλλοι κοτζαμπάσηδες, διοικούν συγκεκριμένα τσιφλίκια της κρατικής μηχανής.
Δυστυχώς, αυτή είναι η θλιβερή αλήθεια..
N.Mαλεβίτης
