Οι πολιτικοί μας εξακολουθούν να ζούν σε άλλο κόσμο. Εκτός του ότι οι δαπάνες τους δεν περιορίζονται με τίποτα, συνεχίζουν να “σφυράνε κλέφτικα” και να παίζουν προσωπικά πολιτικά παιχνίδια ελπίζοντας …σε τι;
Οι μόνοι που αρνούνται να προσαρμοστούν στις δύσκολες συνθήκες της κρίσης, είναι οι πολιτικοί.
Όλοι οι άλλοι υφίστανται τις συνέπειες και προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες. Πολλοί μένουν άνεργοι, άλλοι έχουν μείωση των εισοδημάτων τους, όλοι περιορίζουν τις δαπάνες τους και... μειώνουν την κατανάλωση τους. Ο καθένας – με εξαίρεση βεβαίως τους συνδικαλιστές του δημοσίου - αντιλαμβάνεται οτι χρειάζεται περισσότερη δουλειά για μικρότερη αμοιβή προκειμένου να επιβιώσει.
Οι πολιτικοί ζούν σε άλλο κόσμο. Εκτός του ότι οι δαπάνες τους δεν περιορίζονται με τίποτα, συνεχίζουν να “σφυράνε κλέφτικα” και να παίζουν προσωπικά πολιτικά παιχνίδια ελπίζοντας …σε τι; Οτι όταν η χώρα βουλιάξει και το πολιτικό σύστημα καταρρεύσει εκείνοι θα διασωθούν και θα επανέλθουν να διοικήσουν; Μα είναι προφανές οτι αυτό αποκλείεται. Θα εξαφανισθούν όλοι μαζί και δεν θα μπορούν να κυκλοφορούν στους δρόμους – απο τώρα συμβαίνει αυτό – και θα έχουν το ανάθεμα της ελληνικής κοινωνίας. Και όμως, συνεχίζουν να διαφωνούν σε όλα, να αρνούνται την πραγματικότητα και να εμποδίζουν έτσι την εξυγίανση της χώρας.
Αυτό που δεν έχουν καταλάβει είναι οτι τελικά, η χώρα θα επιβιώσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Οι ίδιοι όμως θα εξαφανιστούν. Εκτός αν φροντίσουν να είναι μέρος της λύσης του δράματος. Μπορούν όμως αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα να το λύσουν; Απ’ ότι φαίνεται δεν μπορούν.
Η λύση είναι ο άμεσος περιορισμός του δημοσίου τομέα. Όμως καλούνται αυτοί που τον δημιούργησαν και τον μεγένθυναν, να τον συρρικνώσουν. Δεν θα το κάνουν. Καλούνται επίσης αυτοί που απολαμβάνουν τα προνόμια απο το μέγεθος του, δηλαδή οι δημόσιοι υπάλληλοι, να τα εκχωρήσουν. Ούτε αυτοί θα το κάνουν. Δεν μπορούν οι βουλευτές απο μόνοι τους να περιορίσουν τον αριθμό τους απο 300 σε 200. Δεν μπορούν οι υπουργοί να κόψουν τις δαπάνες των υπουργείων τους. Ακόμη ζητάνε αυξήσεις, ζητάνε προσλήψεις, ζητάνε εξαιρέσεις. Δεν μπορούν οι δημόσιοι υπάλληλοι να τιμωρήσουν τη διαφθορά απο την οποία βγάζουν το παντεσπάνι τους. Δεν μπορούν οι εφοριακοί να τιμωρήσουν τους διεφθαρμένους συναδέλφους τους, ούτε οι υπάλληλοι της πολεοδομίας τους δικούς τους. Και οι μεταρρυθμίσεις δεν φέρνουν αποτέλεσμα.
Ποιά είναι η λύση λοιπόν; Δυστυχώς υπο αυτές τις συνθήκες και αφού πολιτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι δεν σοβαρεύονται, η λύση θα έρθει μέσω της καταστροφής. Θα φτάσουμε στο ναδίρ, το πολιτικό σύστημα θα διαλυθεί, η χώρα θα βρεθεί σε έκρυθμη κατάσταση και θα δημιουργηθούν νέεες πολιτικές δυνάμεις να αναλάβουν την κατάσταση.
Μέσω της κρίσης λοιπόν θα βρεθεί η λύση, εκτός αν αποφασίσουν οι πολιτικοί να παίξουν για μια φορά στην ελληνική ιστορία σωστά το ρόλο τους και να συστρατευθούν για την σωτηρία της χώρας.
Όλα δείχνουν οτι δεν θα το κάνουν.
Γ.Νικολόπουλος
