"..όλα αυτά που θα γίνουν για μένα, χωρίς εμένα.."

Οι επόμενες 25 μέρες θα είναι για τη χώρα μας και για όλους τους πολίτες της, οι κρισιμότερες στη νεώτερη ιστορία της.
Ποτέ στο παρελθόν δεν είχε βρεθεί η Ελλάδα σε τέτοια κατάσταση που να παίζονται, σχεδόν με ίδιες πιθανότητες, η διάσωση και η κατάρρευση..

Η σημερινή συγκυρία είναι σαφώς χειρότερη από εκείνη του... Απριλίου του 2010, διότι πέρσι γνωρίζαμε ότι θα μας δανείσουν 110 δισ. ευρώ με αντάλλαγμα το μνημόνιο.

Φέτος το μόνο που γνωρίζουμε, σε γενικές γραμμές, είναι ο νέος «λογαριασμός» των δημοσιονομικών μέτρων και πως θα γίνουν σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις, συμπεριλαμβανομένης και της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου. Δεν γνωρίζουμε, όμως, το ζητούμενο, δηλαδή τη μορφή που θα έχει η νέα στήριξη από τους εταίρους της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ Και δεν γνωρίζουμε διότι διαφωνούν μεταξύ τους.

Ορισμένοι ζητούν ήπια αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, κάποιοι άλλοι προτείνουν μια αναδιάταξη (εθελοντική συμφωνία με τους ιδιώτες επενδυτές), ενώ μια άλλη ομάδα μαζί με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τάσσονται υπέρ μιας νέας χρηματοδοτικής στήριξης χωρίς αναδιάρθρωση.

Βόρειοι εταίροι μας που έχουν πρόβλημα με την κοινή γνώμη τους (εχθρική σε διασώσεις), θα ζητήσουν από τη χώρα μας να υποθηκεύσει δημόσια περιουσία, προκειμένου να λάβει νέα στήριξη.

Η απαίτηση αυτή που ασφαλώς μας πληγώνει, μπορεί να ήταν αδιανόητη την εποχή που υπήρχαν μεγάλοι Ευρωπαίοι ηγέτες, αλλά σήμερα δεν πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη, έχουμε να κάνουμε με ηγέτες-διαχειριστές, χωρίς ευρωπαϊκά οράματα. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Μια νέα απαίτηση, που δημοσιοποίησαν πρώτοι στις 16 Μαΐου ο επίτροπος Ολι Ρεν και ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, αφορά την περίφημη συναίνεση.

Σήμερα έχει γίνει σημαία από τους Ολλανδούς και τους Φινλανδούς, οι οποίοι μάλιστα εκβιάζουν πως δεν θα υπάρξει πρόσθετη βοήθεια χωρίς συναίνεση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στους όρους του μνημονίου.

Επικαλούνται μάλιστα ως παράδειγμα προς μίμηση την περίπτωση της Πορτογαλίας, το οποίο φυσικά δεν έχει καμία σχέση με τη χώρα μας.

Στην Πορτογαλία η αντιπολίτευση συμμετείχε έμμεσα στη διαπραγμάτευση και μάλιστα έπαιξε σημαντικό ρόλο στις τελικές αποφάσεις, αφού τα μέτρα που λήφθηκαν προστατεύουν τους οικονομικά ασθενέστερους. Κάτι που δεν συνέβη στην Ελλάδα.

Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι μπλοφάρουν και πως την τελευταία στιγμή θα υποχωρήσουν και θα μας δώσουν τη στήριξη ακόμη και χωρίς συναίνεση.

Γι' αυτό και είναι εξαιρετικά δύσκολη, αν όχι αδύνατη, οποιαδήποτε πρόβλεψη σχετικά με τις τελικές αποφάσεις για το μέλλον της χώρας μας. Ούτως ή άλλως εδώ που φτάσαμε άλλοι αποφασίζουν για την τύχη μας...
Ν.Μπέλλος.


*Για θυμηθείτε και αυτό λίγο.Παλιό αλλά ..μερικώς επίκαιρο:






"..τα ρούχα μου παλιώσανε και δεν αντέχουν
τρύπες στα γόνατα από τις υποκλίσεις
τσέπες ξηλωμένες απ' τα κέρματα
χαλασμένα φερμουάρ, χάσκουν χρεοκοπία...
Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα..."


"..έγινα διάδρομος για στρατιωτικά αεροπλάνα
Και το μυαλό μου, αποθήκη, για ραδιενεργά κατάλοιπα...
Μέτρα ασφαλείας πήρανε, για την αναπνοή μου
και σε πολυεθνικό μονόδρομο, το μέλλον μου δώσαν αντιπαροχή
Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα..."