Η κατάσταση μας μοιάζει ενοχλητικά με την κατάσταση των ναρκoμανών, οι οποίοι ζητιανεύουν για να πάρουν την επόμενη δόση τους.
Δυστυχώς, η κυβέρνηση που έχει αναλάβει την απεξάρτηση μας, ακολουθεί λάθος πρόγραμμα.
Τι εννοούμε;
Οτι για να περιορισθεί η ανάγκη μας για δανεικά, - όπως και των ναρκομανών που θέλουν να απεξαρτηθούν – θα... πρέπει να ακολουθήσουμε ένα πρόγραμμα που να οδηγεί σε αύξηση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας μας, σε εξεύρεση υγιών πηγών εσόδων και σε μείωση των δαπανών μας.
Η κυβέρνηση δεν ακολουθεί αυτό το πρόγραμμα. Δεν φροντίζει ώστε να υποκαταστήσουμε τα δανεικά με υγιή λεφτά απο τις εξαγωγές. Δεν στηρίζει τον ιδιωτικό τομέα για να καλύψει τα κενά του δημοσίου. Δεν μειώνει τις δαπάνες του δημοσίου. Αντ’ αυτού επιβάλει φόρους στον ιδιωτικό τομέα, έχει προκαλέσει μια άνευ προηγουμένου ύφεση, έχει εξαφανίσει τα κέρδη, έχει στείλει στην ανεργία 250.000 ιδιωτικούς υπαλλήλους και φυσικά δεν θα μπορέσει υπο τις συνθήκες που δημιούργησε να εισπράξει τους φόρους που χρειάζεται για να περιορίσει το έλλειμμα. Η μεταφορά του βάρους της λιτότητας στον ιδιωτικό τομέα, αντί να περιορίσει τον δημόσιο, είναι το μεγάλο έγκλημα αυτής της κυβένρησης.
Η λογική του υπουργού Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου που είναι ο κυρίως υπεύθυνος για την εσφαλμένη πολιτική που ακολουθείται, είναι να κάνει ότι είναι αναγκαίο για να πάρει την επόμενη δόση. Μπορεί αυτό πριν απο ενα χρόνο να ήταν η μοναδική του επιλογή, όμως αν είχε σχεδιάσει έστω και μια στοιχείωδη αναπτυξιακή πολιτική για τον ιδιωτικό τομέα και αν είχε τολμήσει να περιορίσει τις δαπάνες του δημοσίου, σήμερα η κατάσταση θα ήταν διαφορετική.
Τι εννοούμε λέγοντας στοιχείωδη αναπτυξιακή πολιτική ;
Τα βασικά:
Να προσδιοριστεί απο την κυβέρνηση ώς εθνικός στόχος η αύξηση των εξαγωγών. Να δωθεί μια κατεύθυνση για τους έλληνες παραγωγούς και επιχειρηματίες προς τα που να κινηθούν. Να εκτιμηθεί ποιό είναι και πώς μπορεί να βελτιωθεί το brand name Ελλάδα. Να προσδιοριστεί που είναι ισχυρό αυτό το brand name και που πάσχει. Να προσδιοριστούν οι τομείς στους οποίους οι Έλληνες παραγωγοί και επιχειρηματίες διαθέτουν συγκριτικό πλεονέκτημα και να ενισχυθούν οι τομείς αυτοί. Με φοροαπαλλαγές, με χρηματοδοτήσεις, με κίνητρα αύξησης της απασχόλησης και της παραγωγής.
Το δημοσιονομικό πρόβλημα είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου για το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας. Μια «ενάρετη κυβέρνηση» - που ποτέ δεν είχαμε και ενδεχομένως ποτέ δεν θα έχουμε αν κρίνει κανείς απο τους 300 που βρίσκονται σήμερα στη Βουλή και απο τα κόμματα που βρίσκονται πίσω τους – θα μπορούσε να αντιμετωπίσει το δημοσιονομικό πρόβλημα. Θα μπορούσε να μειώσει τις δαπάνες του δημοσίου.
Όμως το βασικό οικονομικό μέγεθος, αυτό που θα καθορίσει την ευημερία ή τη φτώχεια μας, αυτό που θα περιορίσει την εξάρτηση μας απο τα δανεικά, είναι το εμπορικό ισοζύγιο. Οι εξαγωγές προιόντων και υπηρεσιών πρέπει να αυξηθούν ταχύτατα και αλματωδώς και αντίστοιχα να περιοριστούν οι εισαγωγές. Έτσι θα γίνουμε πλεονασματικοί και θα μπορούμε να παίρνουμε τα ευρώ των άλλων χωρίς να ζητιανεύουμε. Για να αυξηθούν όμως οι εξαγωγές χρειάζεται ένα πολύ συγκεκριμένο σχέδιο. Πρέπει να δούμε τι μπορούμε να εξάγουμε, τι ζητάνε οι ξένοι, ποιοί είναι οι τομείς στους οποίους πρέπει να επικεντρωθούμε.
Η κυβέρνηση δεν έκανε τη σχετική μελέτη. Δεν προσδιόρισε τους στόχους, δεν φρόντισε να θέσει τον στόχο των εξαγωγών ώς τον κύριο εθνικό στόχο.
Το ερώτημα είναι γιατί δεν το έκανε ούτε ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών, ούτε το ΙΟΒΕ, ούτε κάποια ομάδα πανεπιστημιακών.
Αν δεν είναι δουλειά του ΣΕΒ να προσδιορίσει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της ελληνικής παραγωγής και να εκπονήσει μια διεθνή μελέτη για το ελληνικό brand name, ποιός μπορεί να το κάνει και ποιά είναι η δουλειά του ΣΕΒ;
Ο πρόεδρος του ΣΕΒ κ. Δ. Δασκαλόπουλος διαθέτει και τα κονδύλια και τους συμβούλους και την υποδομή για να ξεκινήσει μια τέτοια μελέτη. Και τις κρίσιμες αυτές ώρες, θα πρέπει να ηγηθεί ο ίδιος μιας τέτοιας προσπάθειας και να προσφέρει στον ελληνικό επιχειρηματικό κόσμο τον μπούσουλα, τον «οδικό χάρτη» που λέει και ο πρωθυπουργός για να δημιουργηθεί ενα νέο επιχειρηματικό τοπίο.
Με λίγα λόγια, καθώς τώρα πλέον αποδεικνύεται οτι ουδείς εκ των 300 της Βουλής δεν μπορεί να παίξει σωστά το ρόλο του, ο ιδιωτικός τομέας μέσω των φορέων του και σε συνεργασία με τα πανεπιστήμια, θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του και να καλύψει τα κενά που αφήνει η ανίκανη πολιτική εξουσία...
Γ.Nικολόπουλος
