Το 1974 ήταν πρώτη φορά που στήθηκαν κάλπες στα πανεπιστήμια, ώστε οι φοιτητές να εκλέξουν τους εκπροσώπους τους στις διοικήσεις των ιδρυμάτων..
Η Ελλάδα έβγαινε από μια επταετή δίνη και, όπως και η χώρα έτσι και τα πανεπιστήμια ζούσαν το... μεταπολιτευτικό όνειρο.
Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει.
Οι φοιτητικές παρατάξεις που σε μικρό βαθμό πια είναι φυτώρια πολιτικής ζύμωσης και παραγωγής νέων ιδεών, έχουν μεταλλαχθεί σε κομματικούς βραχίονες εντός των ΑΕΙ και σε οχήματα προσωπικής ανέλιξης «φοιτητοπατέρων».
Την προσεχή Τετάρτη είναι προγραμματισμένες οι φετινές φοιτητικές εκλογές και το σκηνικό στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ αποτυπώνει τον εκφυλισμό του φοιτητικού κινήματος. Ουδείς ασχολείται με τις προτάσεις των παρατάξεων...
Αλλωστε, αποδεικνύεται από το υποτονικό προεκλογικό κλίμα έως τώρα.
Οι φοιτητές έχουν πάψει να ενδιαφέρονται, οι «φοιτητοπατέρες» των διαφορετικών παρατάξεων αναλώνονται σε ανούσιες έριδες μεταξύ τους, προσπαθούν να δελεάσουν τους φοιτητές με γνωστά, φτηνά κόλπα όπως είναι οι εκδρομές στην Μύκονο ή τα πάρτι σε μπαρ και ξενυχτάδικα με οικονομικό εισιτήριο...
Μέλη φοιτητικών παρατάξεων διαλύουν συνελεύσεις και ακυρώνουν διαδικασίες μόνο και μόνο επειδή δεν τους εξυπηρετεί η απόφαση που θα ληφθεί, συμπλέκονται μεταξύ τους, δημιουργούν ένα καθεστώς βίας και ανομίας στα ΑΕΙ.
Η αλλαγή σελίδας είναι επιτακτική, αφού όλοι ομονοούν ότι η σημερινή λειτουργία των παρατάξεων συμβάλλει στο τέλμα ανυποληψίας στο οποίο βυθίζεται η τριτοβάθμια εκπαίδευση..
