Ανάπτυξη άμεσα πάση θυσία, χωρίς καθυστερήσεις και αναβολές.
Σήμερα δεν είναι αναγκαία για οικονομικούς μόνο λόγους, αλλά για κοινωνικούς και εθνικούς.
Οσο καθυστερεί να εμφανιστεί στον ορίζοντα η ανάπτυξη τόσο διογκώνονται τα οικονομικά, αλλά κυρίως τα κοινωνικά αδιέξοδα. Τόσο συγκεντρώνεται εκρηκτική ύλη που απειλεί να τινάξει στον αέρα την κοινωνική συνοχή και να διαλύσει το συνεκτικό ιστό της κοινωνίας.
Κυβέρνηση και... αντιπολίτευση, αλλά και άλλες δυνάμεις οφείλουν να αντιληφθούν ότι ο ορίζοντας σκοτεινιάζει επικίνδυνα. Σήμερα το ζήτημα δεν είναι το αν θα γίνει κοινωνική έκρηξη τεραστίων διαστάσεων, αλλά το πότε.
Η μόνη ικανή δύναμη να απασφαλίσει τον εκρηκτικό μηχανισμό είναι η ανάπτυξη. Γιατί αυτή θα γεννήσει σιγά-σιγά την ελπίδα, θα επαναφέρει την εμπιστοσύνη.
Αλλά και η τρόικα οφείλει να κατανοήσει ότι το ζήτημα δεν είναι αν θα πετύχουμε το 2014 ή το 2015 έλλειμμα από 3%. Το μεγάλο ζητούμενο είναι να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις να επιτευχθεί ο στόχος.
Αλλιώς ο κίνδυνος είναι απίστευτα μεγαλύτερος.
Γιατί όπως επισημαίνει ο Γάλλος κοινωνιολόγος Αλαϊν Τουραίν στο βιβλίο του ¨Μετά την κρίση¨ με την κρίση η κοινωνική ζωή “μεταβάλλεται σε σημείο μάλιστα που να προκαλεί φόβους και εξεγέρσεις ενάντια στους θεσμούς”. Και προσθέτει ότι “αυτές οι συγκινησιακές αντιδράσεις συνέβαλαν πολλές φορές στην επιτυχία κάποιου αυταρχικού, λαϊκίστικου ή εθνικιστικού κινήματος”.
Και να μην ξεχνούν ότι το ντόμινο δεν ισχύει μόνο για την κρίση χρέους, αλλά και για τις εξεγέρσεις...
Θ.Λυρτσογιάννης
