Παγκόσμια έρευνα της Manpower group καταγράφει τις ελλείψεις που υπάρχουν και στην Ελλάδα.
Το ότι υπάρχουν υψηλά επίπεδα ανεργίας, ενώ, ταυτόχρονα, οι εργοδότες αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην εξεύρεση των ειδικοτήτων που χρειάζονται, μπορεί φαινομενικά να εκλαμβάνεται ως οξύμωρο.
Ωστόσο... –όπως, άλλωστε, συμβαίνει και με τα οξύμωρα– δίνει ανάγλυφα μιαν αντιφατική πραγματικότητα, όπως την κατέγραψε παγκοσμίως η Manpowergroup με την –έκτη κατά σειρά– Ετήσια Ερευνα για την Ελλειψη Ταλέντων 2011 (Annual Talent Shortage Survey 2011). Το 34% των 40.000 εργοδοτών σε 39 χώρες –μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα– που ρωτήθηκαν απάντησαν ότι δεν βρίσκουν τα καταρτισμένα στελέχη που χρειάζονται προκειμένου να καλύψουν τις κενές θέσεις στις επιχειρήσεις τους, κάτι που έχει αρνητικές επιπτώσεις στους πελάτες, στους επενδυτές και στις άλλες ομάδες εμπλεκομένων (www. manpowergroup. com).
Μεγαλύτερη ζήτηση
Το ποσοστό αυτό είναι υψηλότερο κατά 3% από ότι ήταν το 2010 και το ύψιστο που έχει σημειωθεί από το 2007 – δηλαδή «πριν χτυπήσει η παγκόσμια ύφεση». Σημειώνεται, επίσης, ότι καταγράφτηκαν μόνον οι πρώτες δέκα ειδικότητες που συγκεντρώνουν τη μεγαλύτερη συχνότητα σε ζήτηση από τους εργοδότες, χωρίς ασφαλώς να αποκλείονται και άλλες ειδικότητες, η ζήτηση των οποίων, ωστόσο, παρουσιάζει μικρότερη συχνότητα. Οι εργοδότες εκφράζουν τη βιασύνη τους για να αποκατασταθεί η δυσκολία που τους προκαλεί η έλλειψη αυτή, με δεδομένο ότι η «ανατέλλουσα, έστω και με αργούς ρυθμούς οικονομική ανάκαμψη παγκοσμίως» απαιτεί να είναι «εξοπλισμένοι» με όλες εκείνες τις ειδικότητες που θα τους επιτρέψουν να επιστρέψουν στις «business as usual».
Ωστόσο, με επιγραμματικό τρόπο στην έκθεση της έρευνας αναφέρεται ότι αυτήν την επιστροφή στο «business as usual» θα πρέπει μάλλον να την ξεχάσουν οι εργοδότες. Γιατί, λόγω των οικονομικών πιέσεων που τα τελευταία χρόνια έχουν δεχθεί «τα ισχύοντα πρότυπα και συστήματα από τις παγκόσμιες οικονομικές δυνάμεις, τους έχουν δημιουργήσει ένταση σε τέτοιο βαθμό, ώστε έχουν καταστεί πλέον μη βιώσιμα». Και εξηγεί ότι «οι οργανισμοί, σήμερα, λειτουργούν με το «new normal». Οπως το επέβαλαν οι οικονομικές πιέσεις των τελευταίων ετών, οι οποίες τους εξανάγκασαν «να κάνουν περισσότερα με το να ξοδεύουν λιγότερα».
Ετσι, όμως, οι εργοδότες ανακάλυψαν ότι μπορούν να επιτύχουν «φανταστικά πράγματα», παρά τον περιορισμό των διαθέσιμων πόρων. Με μία προϋπόθεση, όμως: ότι διαθέτουν τα κατάλληλα άτομα στις κατάλληλες θέσεις εργασίας. «Ετσι, το ταλέντο καθίσταται πλέον το “κλειδί” της ανταγωνιστικής διαφοροποίησης, τόσο για τις χώρες όσο και για τις εταιρείες. Η διαθεσιμότητα και η προσέγγιση λοιπόν στα κατάλληλα ταλέντα τις θέτει –αμφότερες– σε θέση τέτοια, ώστε να επιτύχουν σε αυτόν τον ταχύτατα μεταβαλλόμενο κόσμο της εργασίας».
Δεκαεννέα χώρες
Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής που διεξηχθη τον Ιανουάριο 2011 χωρίζονται σε τρεις γεωγραφικές ενότητες –Αμερικανική Ηπειρο, Ασία, και Ευρώπη – Μέση Ανατολή – Αφρική (Europe, Middle East, Africa – EMEA).
Από την Ευρώπη πήραν μέρος 19 χώρες και συνολικά 18.137 εργοδότες, από τους οποίους εκείνοι που δήλωσαν ότι αντιμετωπίζουν έλλειψη ταλέντων –ο ένας στους τέσσερις– ρωτήθηκαν επίσης «γιατί» και «τι κάνουν» για να την αντιμετωπίσουν θετικά.
Η Ελλάδα –όπως και το Βέλγιο, η Βουλγαρία, η Γερμανία, η Ελβετία και η Τουρκία– αντιμετωπίζουν τη δυσκολία να προσελκύσουν τα κατάλληλα ταλέντα σε ποσοστό υψηλότερο του μέσου όρου της περιοχής ΕΜΕΑ (Αμερικανική Ηπειρος, Ασία και Ευρώπη – Μέση Ανατολή – Αφρική).
Στην Ελλάδα
Στη χώρα μας, τα πρώτα δέκα επαγγέλματα για τα οποία οι εργοδότες δηλώνουν ότι αντιμετωπίζουν δυσκολία προσέλκυσης είναι – σε φθίνουσα ποσοστιαία συχνότητα: αντιπρόσωποι πωλήσεων, τεχνικοί, μάνατζερ, διοικητικά και εταιρικά στελέχη, προσωπικό λογιστηρίου και οικονομικών υπηρεσιών, εργάτες, γραμματείς, διοικητικοί υπάλληλοι και βοηθητικό προσωπικό γραφείου, μηχανικοί, οδηγοί οχημάτων, μάνατζερ πωλήσεων, προσωπικό επίβλεψης. Σημειώνεται ότι στο σύνολο των απαντήσεων στην ΕΜΕΑ (Αμερικανική Ηπειρος, Ασία και Ευρώπη – Μέση Ανατολή – Αφρική), η έλλειψη δεξιοτήτων μάνατζερ και στελεχών σε θέσεις διοίκησης δηλώθηκε φέτος από περισσότερους εργοδότες, με αποτέλεσμα τα ποσοστά δυσκολίας κάλυψης των θέσεων αυτών να καταλάβουν την πέμπτη θέση στο σύνολο των δέκα.
Οσο για τις επιπτώσεις της αδυναμίας κάλυψης των κενών θέσεων σε πελάτες, επενδυτές κ. ά., οι εργοδότες στην πλειοψηφία τους δηλώνουν ότι είναι «πολύ σημαντικές» είτε «μέτρια σημαντικές». Οσο για ένα μικρό ποσοστό εργοδοτών που συναντάται κυρίως στην περιοχή ΕΜΕΑ (Αμερικανική Ηπειρος, Ασία και Ευρώπη – Μέση Ανατολή – Αφρική) και οι οποίοι δηλώνουν ότι «δεν υπάρχουν επιπτώσεις», είτε ότι είναι «μικρής σημασίας», οι αναλυτές της έρευνας το αποδίδουν στο γεγονός ότι πολλοί εργοδότες εξακολουθούν να εστιάζουν σε μέτρα μείωσης κόστους και νιώθουν άνετα με το ότι οι κενές θέσεις παραμένουν κενές. Ενώ, ως αντιστάθμισμα, πιέζουν υπερβολικά το υπάρχον προσωπικό τους.
Η Manpowergroup πιστεύει, ωστόσο, ότι «οι εργοδότες πρέπει να φροντίζουν ώστε να μην «εξασθενούνται» οι εργαζόμενοί τους. Γιατί αν κάτι εξασθενήσει πρώτο, αυτό θα είναι η δέσμευσή τους απέναντι στην επιχείρηση. Εάν, στις δύσκολες αυτές ημέρες, η δέσμευση του εργαζομένου δεν συμπεριλαμβάνεται ως στρατηγική της επιχείρησης, τότε, με την πρώτη «αναλαμπή» για ανάκαμψη, οι εργαζόμενοι εκείνοι που υποστήριξαν την εταιρεία στη διάρκεια της ύφεσης θα αποχωρήσουν προς αναζήτηση ενός άλλου καλύτερου περιβάλλοντος ή απλώς για να το αλλάξουν».
