Η χώρα έχει ανάγκη από νέες προτάσεις..

Οι εκλογές θα μπορούσαν να αποτελέσουν λύση.
Ούτως ή άλλως η παρούσα κυβέρνηση άλλη εντολή είχε πάρει από το εκλογικό σώμα.
Καθώς με τα σημερινά δεδομένα είναι απίθανη η αυτοδυναμία για τον νικητή των εκλογών, εκ των πραγμάτων οι πολιτικές δυνάμεις θα υποχρεωθούν να αναζητήσουν λύσεις συνεργασίας.

Mέχρι σήμερα υπάρχει ένα ρεαλιστικό αντεπιχείρημα, εναντίον όσων ζητούν να γίνει επιτέλους κάτι που θα αλλάξει την πορεία της χώρας. Σε όσους διαπιστώνουν πως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ απλώς πήρε το πηδάλιο από τη ΝΔ, για να... συνεχίσει πάνω κάτω στην ίδια ρότα.

Σε όσους βλέπουν στα πρόσωπα των Παπανδρέου και Σαμαρά, τη συνέχεια ενός φαύλου και χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος. Σε όσους διαπιστώνουν τις ίδιες ανεπάρκειες και τα ίδια ελαττώματα με όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις που οδήγησαν εδώ τη χώρα. Σε όσους διαπιστώνουν, πως είμαστε ολοένα και πιο κοντά στο γκρεμό.

Και όλοι αυτοί δεν είναι απλώς πολλοί, είναι η πλειοψηφία, σύμφωνα με τα ευρήματα πολλών δημοσκοπήσεων τους τελευταίους μήνες. Μεταξύ τους σίγουρα και πολλοί απ’ όσους συνωστίζονται καθημερινά έξω από τη Βουλή.

Το αντεπιχείρημα είναι πως, καλώς ή κακώς, αυτές είναι οι δύο μοναδικές προτάσεις εξουσίας που υπάρχουν σήμερα στο τραπέζι. Ή ο Παπανδρέου ή ο Σαμαράς! Ή το ΠΑΣΟΚ του μνημονίου Νο 2, ή η ΝΔ του μνημονίου Νο 1. Ή οι ατέρμονες και ατελέσφορες διαδικασίες της κυβέρνησης, ή οι επικίνδυνα μαγικές λύσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Προς στιγμήν δημιουργήθηκε η ψευδαίσθηση πως υπάρχει και τρίτη λύση. Μια πανεθνική προσπάθεια στην οποία θα συνδράμουν όλοι, ή σχεδόν όλοι. Μια κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης, με αποκλειστικό στόχο τη σωτηρία της χώρας την ύστατη ώρα. Αποδείχτηκε πως ο στόχος δεν ήταν ούτε ρεαλιστικός, ούτε ελκυστικός.

Οπότε η προσπάθεια ναυάγησε πριν καν εκδηλωθεί. Όσοι είχαν την ελπίδα, απλώς απογοητεύτηκαν για μια ακόμη φορά.

Οι εκλογές θα μπορούσαν να αποτελέσουν λύση. Ούτως ή άλλως η παρούσα κυβέρνηση άλλη εντολή είχε πάρει από το εκλογικό σώμα. Καθώς με τα σημερινά δεδομένα είναι απίθανη η αυτοδυναμία για τον νικητή των εκλογών, εκ των πραγμάτων οι πολιτικές δυνάμεις θα υποχρεωθούν να αναζητήσουν λύσεις συνεργασίας.

Οπότε αυτό που μέχρι τώρα δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν μεταξύ τους, θα τους το επιβάλλει το εκλογικό σώμα. Όμως τα πρόσωπα που θα πρωταγωνιστήσουν την επομένη των εκλογών είναι ήδη γνωστά. Θα είναι οι ίδιοι, πράσινοι ή μπλε, που οδήγησαν τη χώρα στα σημερινά αδιέξοδα.

Οι εκλογές μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα, αλλά δεν μπορούν να τα ανατρέψουν. Να δώσουν τη νέα προοπτική που έχει ανάγκη σήμερα η χώρα. Περισσότερο αισιόδοξη θα ήταν η διαφαινόμενη συρρίκνωση των ποσοστών των δύο μεγάλων κομμάτων, παρά η υπερψήφισή τους. Ίσως αυτός να είναι ο μοναδικός τρόπος να απελευθερωθούν καταπιεσμένες ή εν υπνώσει πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις και να παρουσιάσουν νέες προτάσεις, που τόσο μεγάλη ανάγκη έχει σήμερα η χώρα μας.

Ίσως οι δραματικές εξελίξεις στους κόλπους του κυβερνώντος κόμματος να είναι μια δειλή αρχή. Η έμπρακτη αμφισβήτηση και η ταύτιση με την κοινή λογική, να είναι ένα πρώτο βήμα. Ίδωμεν!
T.Σπηλιόπουλος