Θαρρείς και έχουμε δυο-τρεις βασιλικούς οίκους που, αποθεώνοντας τον νεποτισμό, ετοιμάζουν τους βλαστούς τους για τα υψηλά αξιώματα και τους τα παραδίδουν ακόμα και αν δεν ενδιαφέρονται οι ίδιοι (όπως θρυλείται ότι συνέβη στην περίπτωση του Κ. Καραμανλή του Β΄) ή ακόμα και αν η αξιοσύνη τους δεν είναι ιδιαίτερη, όπως στην περίπτωση του Γ. Παπανδρέου, Β΄ και αυτού, ο οποίος, σύμφωνα με όσα έλεγε κάποτε ο νυν αντιπρόεδρός του κ. Πάγκαλος, δεν ήταν για τα δύσκολα.
Τώρα το γράφουν ειρωνικά και στην Ευρώπη ότι η Ελλάδα είναι φεουδαρχική δημοκρατία, με τη σκυτάλη της εξουσίας να περνάει μονότονα όχι από κόμμα σε κόμμα, αλλά από τη μία οικογένεια στην άλλη. Θαρρείς και.. έχουμε δυο-τρεις βασιλικούς οίκους που, αποθεώνοντας τον νεποτισμό, ετοιμάζουν τους βλαστούς τους για τα υψηλά αξιώματα και τους τα παραδίδουν ακόμα και αν δεν ενδιαφέρονται οι ίδιοι (όπως θρυλείται ότι συνέβη στην περίπτωση του Κ. Καραμανλή του Β΄) ή ακόμα κααι αν η αξιοσύνη τους δεν είναι ιδιαίτερη, όπως στην περίπτωση του Γ. Παπανδρέου, Β΄ και αυτού, ο οποίος, σύμφωνα με όσα έλεγε κάποτε ο νυν αντιπρόεδρός του κ. Πάγκαλος, δεν ήταν για τα δύσκολα.
Επί χρόνια έγραφαν αρκετοί και εδώ για το περίεργο πολίτευμα κληρονομικής δημοκρατίας που παραμένει ασάλευτο επί δεκαετίες, σαν να βάλτωσε ο πολιτικός χρόνος.
Οι «τρεις οικογένειες» δεν είναι κουβέντα του καφενείου, όπως θα έλεγαν οι «σοβαροί αναλυτές».
Είναι ύλη για μελετητές που πρέπει να εξηγήσουν πώς εδώ έφτασε στην κορύφωσή του ένα φαινόμενο που παρατηρείται και αλλού (Μπους Α΄ εγέννησε Μπους Β΄), αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Και, εξετάζοντας την κορυφή του πολιτικού δυναμικού, ας εξετάσουν και τη βάση, όπου πολλές βουλευτικές έδρες υπακούουν στο κληρονομικό δίκαιο, όπως άλλωστε και πανεπιστημιακές.
Στην ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, ο γόνος της μιας εκ των τριών οικογενειών εθεάθη να καταψηφίζει με όλο το στυλ χαλαρότητας που πατεντάρισε. Αν έλεγες σε κάποιον αδαή ότι αυτός είναι ο πρώην πρωθυπουργός, εξαιτίας (και) του οποίου η χώρα «επανιδρύθηκε» διαλυόμενη, δεν θα σε πίστευε.
Δύο άλλοι γόνοι απασχολούν τώρα τη δημοσιότητα. Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης πρώτα, που αποποιήθηκε δύο από τα βουλευτικά του προνόμια, την έξτρα αμοιβή και το αυτοκίνητο. Αν νιώθει προνομιούχος μόνο ως προς αυτά, ας επαινεθεί. Αλλά ο κ. Μητσοτάκης, νεαρότατος και άνευ κοινωνικής προϋπηρεσίας, έγινε βουλευτής (και) επειδή, λόγω ονόματος και λοιπών συμφραζομένων, βρήκε ορθάνοιχτες όλες τις καναλόπορτες, όταν πολύ μεγαλύτεροί του και με πραγματική παρουσία δεν βρίσκουν ούτε παραθυράκι.
Για τον κ. Αντρίκο Παπανδρέου, πάλι, ο οικονομικός εισαγγελέας παράγγειλε να διενεργηθεί προκαταρκτική έρευνα μετά τα γραφέντα ότι είναι στέλεχος επενδυτικής εταιρείας που ποντάρει στα ασφάλιστρα κινδύνου (το μάθαμε πια, και η χρεοκοπία μας τζόγος είναι). Ο ίδιος δεν αρνείται ότι μετέχει στην «Επιτροπή Στρατηγικής ενός Κεφαλαίου Αειφορίας» της εταιρείας, παρέχοντας «στρατηγική ενημέρωση για τις περιβαλλοντικές κατευθύνσεις στον χώρο των εναλλακτικών μορφών ενέργειας και της αειφόρου ανάπτυξης» (η πασοκική ορολογία σε διεθνές πεδίο).
Ετσι θα ’ναι. Μια μικρή απορία μόνο.
Αν η εταιρεία πλουτίσει ποντάροντας στη χρεοκοπία της Ελλάδας, ο ίδιος, ως μέλος της αειφορικής επιτροπής της ίδιας εταιρείας, πώς ακριβώς θα νιώσει;
Π.Μπουκαλας
