Σόιμπλε: Η Ελλάδα δεν κόστισε τίποτα στο Γερμανό φορολογούμενο

Ο ίδιος δηλώνει ότι η οικονομική του κατάσταση δεν του επιτρέπει μεγάλες επενδύσεις, ιδίως χρυσό. Ωστόσο, ο Γερμανός υπ. Οικονομικών, Βολφ. Σόιμπλε, κατανοεί τους φόβους πολλών Ευρωπαίων για τις καταθέσεις τους και τη δυσπιστία στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης από τις κυβερνήσεις.

Ομως, δηλώνει, πως... «δεν υπάρχουν τάσεις πληθωρισμού και το ευρώ είναι έσω και έξω σταθερό. Υπάρχουν αναταραχές στις χρηματαγορές και χρειάζεται προσοχή να μην αποτυπωθούν στην οικονομική εξέλιξη».

Για την ανασφάλεια ευθύνεται η χρεωστική κρίση στις ΗΠΑ κι ο προβληματισμός περί χρεών σε ορισμένες χώρες της ευρωζώνης. Επιπλέον, στην Ευρώπη έχουμε κοινό νόμισμα και κοινή χρηματική πολιτική, αλλά διατηρούνται παράλληλα και οι εθνικές οικονομικές πολιτικές. Βασιστήκαμε στην προσέγγιση των τελευταίων, μέσω των συμφώνων σταθερότητας και ανάπτυξης, πράγμα που επετεύχθη μόνον κατά ένα μέρος. Η ενίσχυση των ευρωπαϊκών θεσμών έως του επιθυμητού σημείου μπορεί να γίνει μόνο βήμα βήμα και κυρίως να συμπεριλάβουμε και τους πολίτες».

Οσον αφορά τη χώρα μας, υποστηρίζει, πως «όλα τα μέσα, με τα οποία καταστήσαμε δυνατό στην Ελλάδα να μη χρειάζεται να εξαρτάται για μερικά χρόνια από τις χρηματαγορές και να εργαστεί για την εξυγίανση της οικονομίας της, δεν κόστισαν μέχρι στιγμής τίποτε στο Γερμανό φορολογούμενο. Πήραμε εγγυήσεις, σίγουρα κι ορισμένα ρίσκα. Η Ελλάδα μπορεί ν' αντέξει το βάρος των χρεών της, με την προϋπόθεση ότι η κυβέρνηση θα υλοποιήσει όλα τα μέτρα που συμφωνήθηκαν. Και η γνώμη των ανεξάρτητων θεσμών είναι ότι τα συγκεκριμένα μέτρα επαρκούν. Επίσης, Πορτογαλία και Ισπανία καταβάλλουν τεράστιες προσπάθειες, που μέχρι πρότινος φαίνονταν αδιανόητες. Αυτό πρέπει να επιβραβευθεί κάποια στιγμή.

»Πολλοί οικονομολόγοι ήσαν επιφυλακτικοί πριν από την καθιέρωση του ευρώ, θεωρώντας ότι νομισματική ένωση δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς πολιτική ένωση και τα κράτη-μέλη είχαν μεγάλες οικονομικές διαφορές. Τότε οι πολίτες δεν ήσαν έτοιμοι για μία πολιτική ένωση, σήμερα, όμως, μεγαλώνει η προθυμία προς αυτή την κατεύθυνση. Πρόκειται για διαδικασία συχνά κοπιώδη και αργή - αλλά πρέπει να συμμετάσχουν και οι πολίτες».

Ο Β. Σόιμπλε δηλώνει πεπεισμένος ότι το ευρώ δεν θα αποτύχει και ότι «είναι κεφαλαιώδες καθήκον της πολιτικής να κερδίσει τους πολίτες, ώστε να μην πάρει διαστάσεις η άποψη πως οι χώρες-δότες θα γίνονται όλο και λιγότερες και οι χώρες-λήπτες όλο και περισσότερες. Μία κοινότητα έχει νόημα μόνον όταν υπάρχει σχετική ισορροπία μεταξύ των μελών. Πόση και υπό ποίες προϋποθέσεις, παραμένουν πάντα ερωτήματα».

Ο ίδιος είναι κατά των ευρω-ομολόγων, «όσο τα κοινοτικά κράτη-μέλη ασκούν δική τους οικονομική πολιτική και υφίσταται ανάγκη διαφορετικών επιτοκίων, προκειμένου να υπάρξουν ερεθίσματα και δυνατότητες εξυγίανσης για την επίτευξη οικονομικοπολιτικής αλληλεγγύης.

»Ομως, τα κράτη-μέλη, που έχουν ανάγκη αλληλεγγύης, πρέπει να μειώσουν το έλλειμμα και να επιφέρουν μεταρρυθμίσεις στην οικονομία τους. Δεν υπάρχει διάσωση με οποιοδήποτε τίμημα. Αλλωστε, ο χώρος του ευρώ δεν είναι μόνος του με τα χρέη, είναι και η Αμερική, η Βρετανία και η Ιαπωνία».