Μετά τις τελευταίες ανακοινώσεις για περικοπές των συντάξεων, ενιαίο μισθολόγιο, εφεδρεία 30.000 υπαλλήλων κλπ. μπορούμε πλέον να είμαστε βέβαιοι οτι θα γίνει «κούρεμα» του ελληνικού χρεους και μάλιστα γενναίο.
Και αυτό διότι τα μέτρα αυτά δεν φθάνουν για να καλύψουν το δημοσιονομικό κενό, ούτε το φετεινό των 4,5 δις ευρώ, ούτε αυτό που θα έχουμε του χρόνου αν δεν πάρουμε επιπλέον μέτρα.
Στην ίδια κατεύθυνση, δηλαδή στο κούρεμα, συνηγορούν και οι ανακοινώσεις περί... πρωτογεννούς πελονάσματος 3 δισ ευρώ το 2012. Δεν υπάρχει καμία ελπίδα όχι για πρωτογεννές πλεόνασμα, αλλά ούτε για μείωση του ελλείμματος το 2012, αν δεν γίνει το κούρεμα του χρέους.
Το κούρεμα θα είναι και το σημείο που θα διαφοροποιεί το τρίτο – και τελευταίο ελπίζουμε – Μνημόνιο, απο τα δυο προηγούμενα. Το πότε θα γίνει, εξαρτάται απο το πόσο έτοιμο είναι το διεθνές τραπεζικό σύστημα να το αντιμετωπίσει. Πάντως μπορούμε να το περιμένουμε το αργότερο μέχρι το Πάσχα του 2012, αν θέλουμε να έχει αποτέλεσμα.
Θα είναι μάλλον μια προσγείωση στον ρεαλισμό τόσο για την ελληνική πλευρά όσο και για τους ευρωπαίους εταίρους, οι οποίοι έπρεπε να περάσουν δυο χρόνια για να καταλάβουν το αυτονόητο, οτι δηλαδή η άσκηση δεν λυνόταν χωρίς κούρεμα του χρέους. Όχι μόνο γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορούσε να πετύχει τους στόχους που της έθεταν, αλλά και επειδή καμία κοινωνία δεν θα μπορούσε να τους αντέξει.
Οι συνεχείς λοιπόν αποτυχίες, μας φέρνουν στο τρίτο μνημόνο το οποίο θα περιλαμβάνει μια σημαντική μείωση του χρέους και θα μειώνει το άγχος τόσο το δικό μας, όσο και των ευρωπαίων, αφού και εμείς και εκείνοι θα αποδεχθούμε τη λογική και την πραγματικότητα.
Οι πληροφορίες απο τους τραπεζίτες, αλλά και οι εκτιμήσεις όλων των ξένων αναλυτών είναι οτι το ελληνικό χρέος πρέπει να μειωθεί κατά 50% ( μαζί με το PSI δηλαδή την επιμήκυνση του χρέους για τις τράπεζες ) για να μπορεί να εξυπηρετηθεί ακόμη και αν ληφθούν επιπλέον μέτρα. Και δεν φταίει μόνο η κυβερνητική ολιγωρία για αυτό.
Απο την πρώτη κιόλας στιγμή, πρίν δυο χρόνια, οι εμπειρότεροι οικονομικοί αναλυτές επεσήμαιναν οτι δεν θα μπορέσουμε να αποφύγουμε το κούρεμα. Τότε μιλούσαν για ποσοστά 30% περίπου, τώρα μιλάνε για 50%. Φυσικά αυτό θα σημάνει και το τέλος των ιδιωτικών τραπεζών στην Ελλάδα, αφού οι τράπεζες κατέχουν πολλά ελληνικά ομόλογα και όλες θα χρειασθεί να καταφύγουν στη βοήθεια του ταμείου στήριξης και έναντι αυτής θα εκδώσουν κοινές μετοχές τις οποίες θα πάρει το κράτος αποκτώντας και τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος. Τον έλεγχο αυτόν επιτρέπεται να τον διατηρήσει το κράτος για δυο χρόνια και στη συνέχεια οφείλει να πουλήσει τις τράπεζες και να πάρει πίσω τα λεφτά που έβαλε, μαζί με κάποιο – αν υπάρχει – κέρδος.
Το κούρεμα θα φέρει σημαντική ελάφρυνση στον προυπολογισμό, άμεσα, απο το 2012, αλλά ταυτόχρονα θα αυξήσει σε ασφυκτικό βαθμό τον έλεγχο των εταίρων στην ελληνική οικονομία. Η επιτήρηση θα ασκείται σε καθημερινη βάση και οι κρατικές δαπάνες θα μπούν στο μικροσκόπιο και δεν θα μπορούν να πραγματοποιηθούν αν δεν έχουν «γερμανική υπογραφή».
Το ελληνικό πολιτικό σύστημα που ευθύνεται για την κατάντια της χώρας σε μεγαλύτερο βαθμό απο όσο όλοι εμείς οι υπόλοιποι, θα χάσει σημαντικό μέρος της εξουσίας του και αυτό θα είναι και μεγάλη ανακούφιση για τους πολίτες. Διότι θα γλυτώσουμε απο τα συνεχή χαράτσια και το βάρος θα μεταφερθεί στο κόψιμο των δαπανών και όχι στην επιβολή φόρων που ούτως ή άλλως δεν μπορούν να εισπραχθούν, λόγω κυρίως της ύφεσης.
Το κούρεμα λοιπόν, το οποίο απο την αρχή της κρίσης αποτελούσε την καλύτερη λύση και το οποίο αποτελούσε κόκκινο πανί και για την κυβέρνηση αλλά και για τους ευρωπαίους εταίρους, θα ανακουφίσει την ελληνική οικονομία διότι θα μειώσει το ποσόν των τόκων που θα πρέπει να πληρώνουμε κάθε χρόνο.
Αν παράλληλα καταφέρουμε να μειώσουμε τις δαπάνες του δημοσίου αλλά και το κόστος παραγωγής του ιδιωτικού τομέα ώστε να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα, μπορούμε σταδικά να ελπίζουμε σε μια εξομάλυνση των συνθηκών στην οικονομία.
Φυσικά, το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε – και το πιθανότερο αν δεν μας ελέγξουν– είναι μετά το κούρεμα να συνεχίσουμε τις σπατάλες και την κακοδιαχείριση. Διότι τότε θα φθάσουμε πολύ γρήγορα στην καταστροφή χωρίς να υπάρχει καμία περίπτωση βοήθειας απο τη διεθνή κοινότητα. Και αυτό θα αποφευχθεί μόνο αν η εποπτεία των εταίρων είναι ασφυκτική και αποτελεσματική. Διότι δυστυχώς, οι πολιτικοί μας, δεν έχουν αλλάξει και είναι έτοιμοι ανα πάσα στιγμή να πλειοδοτήσουν σε δαπάνες και ρουσφέτια.
Γ.Νικολόπουλος
