Οι κυβερνώντες αρνήθηκαν να λάβουν τα εξυγιαντικά μέτρα εκείνα που θα επανέφεραν ένα αίσθημα δικαίου στην κοινωνία, και έλαβαν μόνο εκείνα τα μέτρα που προάγουν κοινωνικές εντάσεις.
Όλα τα μέτρα που έχουν ληφθεί την τελευταία διετία είναι είτε άδικες οριζόντιες μειώσεις σε μισθούς δημοσίου και συντάξεις, είτε στυγνά φοροεισπρακτικά...
Εδώ και δυο χρόνια η χώρα μας βρίσκεται σε ένα θανάσιμο σπιράλ ύφεσης και υπερ-φορολόγησης.
Φωνάζουν οι φωνές της κοινής λογικής περισσότερο από ένα χρόνο τώρα πως δεν είναι δυνατόν η Χώρα μας να συντηρεί ορδές λαθρο-συνταξιούχων και.. αργόμισθων στο δημόσιο, να πληρώνει τις κρατικές προμήθειες στο τριπλάσιο του πραγματικού, τις στρατιωτικές προμήθειες στο διπλάσιο, και το χιλιόμετρο αυτοκινητόδρομου στο εξαπλάσιο της Autobahn.
Φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ.
Οι κυβερνώντες αρνήθηκαν να λάβουν τα εξυγιαντικά μέτρα εκείνα που θα επανέφεραν ένα αίσθημα δικαίου στην κοινωνία, και έλαβαν μόνο εκείνα τα μέτρα που προάγουν κοινωνικές εντάσεις.
Όλα τα μέτρα που έχουν ληφθεί την τελευταία διετία είναι είτε άδικες οριζόντιες μειώσεις σε μισθούς δημοσίου και συντάξεις, είτε στυγνά φοροεισπρακτικά. Ξεκίνησαν από την μείωση των επιδομάτων αδείας και δώρου Χριστουγέννων και Πάσχα σε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους ανεξαιρέτως. Αυτό σημαίνει πως ένας πιλότος της Πολεμικής Αεροπορίας, που κάθε μέρα μπαίνοντας στο πιλοτήριο του μαχητικού του αποχαιρετά την οικογένειά του δυνητικά για τελευταία φορά, είναι στην ίδια μοίρα με τον αργόμισθο μέλος του διοικητικού συμβουλίου ενός οργανισμού που δεν έχει αντικείμενο εργασίας σχεδόν ένα αιώνα τώρα (Οργανισμός Αποξήρανσης Λίμνης Κωπαΐδας που αποξηράνθηκε το 1932).
Οι οριζόντιες περικοπές σημαίνουν επίσης πως ένας συνταξιούχος με 35 χρόνια εισφορές στο ΙΚΑ έχει την ίδια ακριβώς αντιμετώπιση από το κράτος με ένα λαθρο-συνταξιούχο που λάδωσε με €5.000 κάποιους επίορκους αξιολογητές για να του βγάλουν μια αναπηρική σύνταξη ενώ είναι υγιέστατος. Την ίδια ακριβώς αντιμετώπιση μειώσεων έχει και ο απατεώνας που εισπράττει την σύνταξη κάποιου πεθαμένου συνταξιούχου, επειδή φρόντισε να μην ενημερώσει το ασφαλιστικό ταμείο. Βέβαια η συχνότερη δικαιολογία που ακούγεται είναι πως δεν υπάρχει διαδικασία για να ενημερώνεται το κάθε ταμείο από τις αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες που εκδίδουν και καταχωρούν τα πιστοποιητικά θανάτου. Αυτό όμως θα έπραττε μόνο μια χρηστή διοίκηση, που υπολογίζει πως τα χρήματα των εισφορών των ασφαλισμένων είναι πολύτιμα και όχι εργαλείο εσωκομματικών εξυπηρετήσεων. Το περί δικαίου αίσθημα του Έλληνα στέλνεται στα σκουπίδια μαζί με το μέλλον των παιδιών μας.
Αύξηση κάθε είδους έμμεσου φόρου όπως το ΦΠΑ, ο ειδικός φόρος στη βενζίνη, στα τσιγάρα, στην κινητή τηλεφωνία, στα τέλη κυκλοφορίας, ως και στην κατά μέτωπο επίθεση στην ιδιοκτησία που αντίκειται στο Άρθρο 17 του Συντάγματος της Ελλάδας, ήταν το δεύτερο σκέλος της απόπειρας της κυβέρνησης να ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό. Αντί της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, με την απλούστατη σύγκριση των τραπεζικών εισροών με το δηλωμένο εισόδημα, προχωρήσαμε σε αύξηση των συντελεστών ώστε να πληρώνουν περισσότερα οι νομοταγείς, ενώ επιβραβεύονται οι φοροκλέπτες με ανάλογη αύξηση της απόδοσης των παράνομων ενεργειών τους.
Επιπλέον, η αύξηση των συντελεστών φορολόγησης των ακινήτων, με την ταυτόχρονη αύξηση των αντικειμενικών αξιών που καθορίζουν την βάση φορολόγησης, έστειλαν την αγορά των ακινήτων στα τάρταρα, και μείωσαν την εμπορική αξία των ακινήτων σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Το τελευταίο χαράτσι, με το φερετζέ της δήθεν κοινωνικής δικαιοσύνης, υποτίθεται ότι θα επιβαρύνει εκείνους που έχουν περισσότερα χρήματα από όσους δεν έχουν. Όμως στην πραγματικότητα αποτελεί μια ακόμα αδικία. Ενώ στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή υπάρχουν 400.000 αδιάθετα ακίνητα, που κανένα δεν παράγει εισόδημα, οι ιδιοκτήτες αυτών των ακινήτων θα πληρώσουν επειδή είναι ιδιοκτήτες. Επίσης 650.000 δανειολήπτες ενυπόθηκων στεγαστικών λογίζονται ως ιδιοκτήτες. Δεδομένου ότι ένα στεγαστικό κοστίζει περισσότερο από το ενοίκιο του ίδιου ακινήτου, ειδικά με την πτώση των εμπορικών τιμών των ακινήτων και των ενοικίων τους, ο δανειολήπτης αυτός χαρατσώνεται από πάνω και με ένα έκτακτο-μόνιμο φόρο. Δηλαδή ωθούνται οι δανειολήπτες στεγαστικών να δώσουν το ακίνητό τους (που πλέον αξίζει λιγότερο από το δάνειο τους) πίσω στην Τράπεζα. Το Ελληνικό κράτος βάζει ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια των τραπεζών που δήθεν προσπαθεί να συγκρατήσει εν ζωή. Των τραπεζών των οποίων τα “τοξικά” στοιχεία που κατακρήμνισαν την κεφαλαιοποίηση τους αποτελούν τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου!
Φυσικά κανένα από τα παραπάνω μέτρα δεν έχει αναπτυξιακό χαρακτήρα, και του λόγου το αληθές αποδεικνύει η πρωτοφανής ύφεση που βιώνει η οικονομία τα τελευταία δυο χρόνια, με μείωση των συνολικών μεγεθών της μεγαλύτερη του 10% και υπερδιπλασιασμό του επίσημου ποσοστού ανεργίας.
Ας υποθέσουμε ότι η Χώρα είναι ένα κάρο, και η παραγωγική οικονομία το άλογο που την σέρνει. Στην παραγωγική οικονομία περιλαμβάνονται φυσικά και οι δημόσιες επιχειρήσεις που παράγουν πλούτο, ενώ έρμα στο κάρο είναι ο στενός δημόσιος τομέας και οι μη-κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις.
Το άλογο έχει τα πόδια του δεμένα μεταξύ τους με σχοινιά. Τα σχοινιά αυτά είναι οι αντι-αναπτυξιακοί νόμοι (όπως ο ΓΟΚ και ο ΚΒΣ) που εμποδίζουν την ιδιωτική πρωτοβουλία και δημιουργικότητα να παράγει πλούτο. Είναι η γραφειοκρατία που καθυστερεί έως ακυρώνει την όποια προσπάθεια για προκοπή. Είναι η διαφθορά που αποσπά σημαντικό κομμάτι των λιγοστών πόρων που έχει ένας νέος επιχειρηματίας για να επενδύσει στο επιχειρηματικό του σχέδιο. Είναι η νοοτροπία που θέλει την ιδιωτική πρωτοβουλία δαιμονοποιημένη από μια ψευδώς αριστερίζουσα ρητορική της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, λες και απευθύνονται στους βαρόνους των σιδηροδρόμων του 19ου αιώνα, και όχι στον Έλληνα μικρομεσαίο επιχειρηματία.
Από την άλλη το άλογο μαστιγώνεται με φορολόγηση πέρα από κάθε λογική για να σηκώσει το δυσανάλογο φορτίο που του έχει φορτώσει η αχρειοκρατία και η παρασιτοκρατία των κομματικών μηχανισμών της Μεταπολίτευσης. Σε κάθε προσπάθεια της Τρόικας να καθοδηγήσει τις μεταρρυθμιστικές αλλαγές, ως τώρα οι κυβερνώντες έλεγαν “άσε μας, ξέρουμε εμείς τι πρέπει να κάνουμε, και θα φέρουμε τα νούμερα”. Σε αυτό ήρθε ένα τέλος.
Οι δανειστές μας φαίνεται πως βλέπουν τις αδιέξοδες και κοινωνικά ανάλγητες επιλογές των κυβερνώντων, που αντί να μειώνουν με εξειδικευμένα και στοχευμένα μέτρα τις σπατάλες και παράλογες παθογένειες του συστήματος, περνούν το κόστος σε ολόκληρο το Λαό της χώρας, αφήνοντας τους αχρείους άθικτους.
Δυστυχώς τώρα είναι πολύ αργά για να γίνει το ξεκαθάρισμα των πραγματικά άχρηστων και αργόμισθων, οπότε τα μέτρα που θα παρθούν με την επιβολή της Τρόικας αναπόφευκτα θα αγγίξουν το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων του στενού δημοσίου τομέως. Για αυτό ευθύνεται η καθυστέρηση στη λήψη των σωστών μέτρων εδώ και δυο χρόνια, οι προφάσεις, οι λεονταρισμοί και τα ψέμματα με σκοπό την προστασία των αχρείων και των παρασίτων.
Η Τρόικα όμως είναι εδώ enforce πλέον με σκοπό να συμμετέχει στην επιλογή, στόχευση και εφαρμογή των μέτρων που πρέπει να παρθούν για την εξυγίανση της οικονομίας μας, και την επιστροφή του αισθήματος δικαίου στην κοινωνία. Αυτό είναι που τρομοκρατεί το σύνολο του πολιτικού προσωπικού της χώρας: Το γεγονός ότι τελείωσαν τα ψέμματα.
Άρθρο:Αγ.Βεγούτης,αναδημοσίευση από capital.gr.
