Ανεξάρτητα από το τι θα αποφασιστεί σε Ευρωπαϊκό επίπεδο για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους, η χώρα μας είναι υποχρεωμένη μέσα στους επόμενους μήνες να μηδενίσει το πρωτογενές της έλλειμμα.
Είτε με νέο μνημόνιο, είτε χωρίς, είτε με κούρεμα, είτε όχι, έσοδα και δαπάνες (εξαιρουμένων των τοκοχρεολυσίων) θα πρέπει να ισοσκελιστούν.
Για να επιτύχει αυτόν τον στόχο, η κυβέρνηση εξήγγειλε συγκεκριμένα... μέτρα. Καλά-κακά, υφεσιακά, ή όχι, δίκαια ή άδικα, δεν έχει σημασία πλέον, αφού αυτήν την κυβέρνηση έχουμε, αυτήν – προς το παρόν - υπομένουμε. Αντίθετα, πιο σημαντικά ερωτήματα είναι, αυτήν την ώρα τουλάχιστον, τα εξής:
- Πρώτον, θα ψηφιστούν τα μέτρα αύριο (τέλος ακινήτων) και τις επόμενες εβδομάδες (προϋπολογισμός, ενιαίο μισθολόγιο); Η κοινοβουλευτική ομάδα του κυβερνώντος κόμματος βρίσκεται στα όρια της διάλυσης. Βουλευτές βρίζουν ανοικτά πλέον υπουργούς και αμφισβητούν την διαχειριστική επάρκεια του πρωθυπουργού. Άλλοι, προσέχουν «το αριστερό τους προφίλ» και άλλοι ετοιμάζονται ήδη για την επόμενη ημέρα. Οι πληροφορίες για το τι θα γίνει στην αυριανή ψηφοφορία είναι συγκεχυμένες, αλλά και η παραμικρή «έκπληξη» σημαίνει αυτομάτως προσφυγή σε εκλογές, με απρόβλεπτες συνέπειες για τη χώρα, αφού εκκρεμεί ακόμη η καταβολή της έκτης δόσης από τα χρήματα του μηχανισμού στήριξης.
- Δεύτερον, αν τα μέτρα ψηφιστούν, θα εφαρμοστούν; Η κυβέρνηση μας έχει συνηθίσει εδώ και 20 μήνες σε εξαγγελίες, δεσμεύσεις και αποφάσεις που μένουν στα χαρτιά. Θυμηθείτε πόσους μήνες μιλάμε για το ενιαίο μισθολόγιο (από τον Ιούλιο κανονικά έπρεπε να εφαρμόζεται), για τις αποκρατικοποιήσεις (καμία, δεν έχει γίνει ακόμη), για την Εναία Αρχή Πληρωμών, για την Ενιαία Αρχή Προμηθειών, για την απογραφή των συνταξιούχων, για το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, για το κλείσιμο δημοσίων φορέων και άχρηστων οργανισμών. Υποψιάζομαι έτσι ότι και αυτήν τη φορά η κυβέρνηση θα ψηφίσει, χωρίς όμως να εφαρμόσει, όπως για παράδειγμα δεν εισέπραξε το ΕΤΑΚ και το ΦΑΠ.
- Τρίτον, ακόμη και αν τα μέτρα ψηφιστούν και γίνει απόπειρα να εφαρμοστούν, θα αποδώσουν; Αφήνοντας κατά μέρος το μπαϊράκι της ακροαριστεράς και τους τζάμπα μάγκες του κινήματος «Δεν πληρώνω», πλέον έχουν εξανλτηθεί οι φοροδοτικές δυνατότητες ακόμη και πολλών ευσυνείδητων φορολογούμενων. Δεν είναι ότι δεν θέλουν, απλούστατα «δεν μπορούν» να πληρώσουν, γιατί πια δεν έχουν, λόγω της αύξησης των κρατήσεων στους μισθούς, της αύξησης των έμμεσων φόρων, της μείωσης των αποδοχών τους, και των αλλεπάλληλων εισπρακτικών μέτρων. Η Τρόικα επομένως έχει απόλυτο δίκιο όταν υποστηρίζει ότι τα εισπρακτικά μέτρα όχι μόνο δεν είναι πλέον αποδοτικά, αλλά είναι και αντιπαραγωγικά, αφού γονατίζουν την ήδη αδύναμη οικονομία, οδηγούν ακόμη και τους καλοπροαίρετους τους πολίτες σε απελπισία και εντείνουν τη λαϊκή αγανάκτηση εναντίον του μνημονίου.
Πάντως, από την απάντηση που θα δοθεί στα παραπάνω ερωτήματα θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό και η συνέχιση της καταβολής μισθών και συντάξεων από τον επόμενο μήνα, η τύχη του «Σχεδίου Β'» για την διαχείριση του δημοσίου χρέους, η υποστήριξη που θα λάβουμε από τους εταίρους μας στο εξής, εν μέρει ακόμη και η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ.
Οψόμεθα...
N.Mαλεβίτης
