Mάχη σκουπιδιών...

Eνα κράτος που δεν μπορεί να μαζέψει τα σκουπίδια του δεν είναι μόνο ανίκανο να εγγυηθεί τη δημόσια υγεία,
αλλά ανάξιο να εφαρμόσει πολύπλοκα δημοσιονομικά προγράμματα.


Στα σκουπίδια βρήκε η κυβέρνηση το κλειδί για να ανοίξει την πίσω πόρτα των ιδιωτικοποιήσεων που μεταξύ άλλων ζητά η τρόικα.
Επικοινωνιακά έχει λόγους να το κάνει.
Eνα... κράτος που δεν μπορεί να μαζέψει τα σκουπίδια του δεν είναι μόνο ανίκανο να εγγυηθεί τη δημόσια υγεία, αλλά ανάξιο να εφαρμόσει πολύπλοκα δημοσιονομικά προγράμματα. Στο όνομα λοιπόν της διαφύλαξης της διεθνούς αξιοπιστίας του προς τους δανειστές, αλλά και της προστασίας της δημόσιας υγείας το κράτος «νομιμοποιείται» να προχωρήσει σε άμεσες και δραστικές λύσεις. Ακόμα και κατάργηση του θεσμικού πλαισίου και πλήρους ιδιωτικοποίησης της διαδικασίας αποκομιδής των σκουπιδιών, την οποία ήδη προανήγγειλε υπό τη μορφή τελεσίγραφου ο υπουργός Εσωτερικών.

Τέτοιου είδους ανατροπή «νομιμοποιείται» σε συνθήκες κρίσης, όταν ένα κράτος υπό πτώχευση, που αγωνίζεται να πληρώσει μισθούς και συντάξεις και ταυτόχρονα να εκπληρώσει τις δανειακές του υποχρεώσεις, αναζητά χρήματα και τρόπους να μειώσει τις λειτουργικές του δαπάνες. Εν προκειμένω, οι ιδιώτες μαζεύουν τα σκουπίδια στο 1/3 του κόστους που το κάνουν οι δήμοι…

Κάπως έτσι η «μάχη» κυβέρνησης και συνδικάτων επιχειρείται να δοθεί στο πεδίο των σκουπιδιών. Οι απεργοί και οι καταληψίες θα πρέπει να νικηθούν, για να δοθεί ένα αποφασιστικό μήνυμα πως «οι νόμοι πρέπει να εφαρμόζονται»… Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες διαφορές.

Καταρχήν δεν πρόκειται για μάχη κυβέρνησης - συνδικάτων. Με άλλους λόγους, ΔΕΝ μιλάμε για συνδικαλιστικό αγώνα – αγώνα μιας συντεχνίας που διεκδικεί τα δίκαια αιτήματά της στο πλαίσιο ενός συντεταγμένου πολιτικού πλαισίου, όπου η συνδικαλιστική δράση προϋποθέτει ομαλές συνταγματικές συνθήκες, οι οποίες και προσδιορίζουν τη μορφή και τα όρια της διεκδίκησης. Μιλάμε μάλλον για πολιτικό αγώνα που δίνουν από κοινού συνδικάτα, αγανακτισμένοι, άνεργοι, η πλειονότητα των κοινωνικών τάξεων, απέναντι σε ένα πλαίσιο πολιτικής που επιβάλλεται έξωθεν – παραβιάζοντας σε αρκετές περιπτώσεις βασικές συνταγματικές πρόνοιες.

Κατά δεύτερο, η εφαρμογή των νόμων δυσχεραίνει όταν αμφισβητείται η συνταγματικότητα των νομοθετικών πράξεων της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, και τα μνημόνια συνιστούν ενδείξεις συνταγματικής εκτροπής. Πόσο μάλλον όταν η κοινοβουλευτική πλειοψηφία βρίσκεται σε αναντιστοιχία με το εκλογικό σώμα (εξ ου και οι συνεχείς παραιτήσεις και αποχωρήσεις βουλευτών της), γεγονός που δεν επιβεβαιώνει απλώς την κρίση αντιπροσώπευσης, αλλά θέτει υπό αμφισβήτηση και την πολιτική νομιμοποίηση των αποφάσεων της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Aρα, η υπεράσπιση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων…

Συνεπώς, η μάχη των… σκουπιδιών δεν συνιστά μια απλή σύγκρουση της κυβέρνησης με τους εργαζομένους στην καθαριότητα των δήμων, όπως εμφανίζεται. Αν δεν λειτουργήσει ως καταλύτης πολιτικών εξελίξεων (εκλογές), κινδυνεύει, αναλόγως των κυβερνητικών χειρισμών, να μεταλλαχθεί σε προάγγελο ευρύτερης κοινωνικής εξέγερσης …

Π.Κ. Μαυρίδης