Μπορεί οι Μάγιας κλπ αρχαίοι πολιτισμοί να έχουν "προφητέψει" το τέλος των πάντων κάπου στο Δεκέμβριο του 2012 ,οι Έλληνες όμως -πάντα πρωτοπόροι..- ενδεχομένως να το βιώσουμε λίγο νωρίτερα:
Ό,τι δεν μπορούσε να επιτύχει η ελληνική πλευρά στις διαπραγματεύσεις για το PSI Plus με τον κ. Νταλάρα του IIF και τους άλλους αντιπροσώπους των ιδιωτών πιστωτών της χώρας το κατάφερε το ΔΝΤ με την έκθεσή του για την ελληνική οικονομία, την προηγούμενη εβδομάδα.
Προειδοποιώντας ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος θα είναι μη διατηρήσιμο αν δεν «κουρευτεί» αρκετά, ώστε να υποχωρήσει στο 120% του ΑΕΠ το 2020, ο διεθνής οργανισμός έστειλε το μήνυμα ότι η χρηματοδότηση της Ελλάδας τίθεται σε κίνδυνο.
Κοινώς, οι ζημίες των περισσότερων ομολογιούχων από το προτεινόμενο PSI Plus θα φάνταζαν μικρές σε σύγκριση με εκείνες που θα καταγράφονταν σε περίπτωση ανεξέλεγκτης ελληνικής χρεοκοπίας.
Αν κρίνουμε από τα θετικά μηνύματα που στέλνουν οι εμπλεκόμενες πλευρές από εκείνο το σημείο και μετά, το ΔΝΤ μάλλον θα πετύχει τον σκοπό του, που συμπίπτει με αυτόν της Ελλάδας στην προκειμένη περίπτωση.
Δηλαδή, να μειωθεί το δημόσιο χρέος κατά 100 δισ. ευρώ περίπου και οι δαπάνες για τόκους από 3,5 δισ. ευρώ έως 5 δισ. ευρώ το 2012.
Αυτό μεταφράζεται σε κούρεμα των ελληνικών ομολόγων κατά 65% και κουπόνι ίσο με 4,5% - 5% στα νέα 30ετή ομόλογα, με τους ομολογιούχους να λαμβάνουν 15% σε ρευστό, ίση εξασφάλιση (pari passu) με τα δάνεια του EFSF για να τους γλυκάνει τον πόνο.
Αν μάλιστα μια τέτοια συμφωνία μπορούσε να οδηγήσει το ποσοστό συμμετοχής των ομολογιούχων κοντά στο 90% ή υψηλότερα, ώστε να παραμείνει η διαδικασία εθελοντική θα ήταν ευχής έργον για την ελληνική πλευρά και τους εταίρους μας.
Όμως, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα συμβεί.
Επομένως, η Ελλάδα θα εισαγάγει λογικά συλλογικές ρήτρες (CACs) στον νόμο που διέπει τα ελληνικά ομόλογα.
Σε αυτήν την περίπτωση, το ζητούμενο θα είναι η συνέλευση των ομολογιούχων που θα συγκληθεί να αποφασίσει με ποσοστό άνω του 75% την εφαρμογή των συλλογικών ρητρών (CACs).
Αν η συμμετοχή ξεπεράσει το 75%, η χώρα θα μειώσει το χρέος της, αλλά πιθανόν θα πυροδοτήσει την ενεργοποίηση των CDSs στο ελληνικό δημόσιο χρέος, γιατί η επιτροπή του ISDA θα το θεωρήσει πιστωτικό συμβάν.
Ως εκ τούτου, τα φυσικά πρόσωπα που κατέχουν ελληνικά ομόλογα ύψους 2-2,5 δισ. ευρώ θα υποστούν επίσης σημαντικές απώλειες.
Αν όμως η συμμετοχή είναι μικρότερη του 75%, τα δύο σενάρια είναι πιο άγρια.
Η χώρα είτε θα πάει σε άτακτη χρεοκοπία είτε θα προχωρήσει σε αλλαγή του ελληνικού νόμου, επιβάλλοντας στους ομολογιούχους και πιθανόν στην ΕΚΤ μεγαλύτερο κούρεμα χωρίς τη συγκατάθεσή τους.
Ακόμη κι αν όλα κυλήσουν καλά με το PSI Plus, δηλαδή υπάρξει συμφωνία για τους όρους του προγράμματος ανταλλαγής και επιτευχθεί το επιθυμητό ποσοστό συμμετοχής των ομολογιούχων, δεν υπάρχει εγγύηση ότι θα ξεπεραστεί ο σκόπελος της 20ής Μαρτίου.
Κοινώς, να διαθέτει επαρκή ρευστότητα για να αναχρηματοδοτήσει το ομόλογο ονομαστικής αξίας 14,4 δισ. ευρώ που λήγει εκείνη τη μέρα.
Βλέπετε, η Ελλάδα θα πρέπει να συμφωνήσει με την τρόικα το νέο πρόγραμμα προσαρμογής και να το ψηφίσει πριν προχωρήσει η υλοποίηση του PSI Plus, που είναι απαραίτητη για το β΄ πακέτο στήριξης ύψους 130 δισ. ευρώ.
Όμως, η υλοποίηση του PSI Ρlus προϋποθέτει την παροχή του ρευστού (15%) προς τους ομολογιούχους 30 δισ. ευρώ και λογικά την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών ύψους 30 δισ. επίσης.
Επομένως, το ερώτημα που τίθεται είναι αν το EFSF, πιθανώς υποβαθμισμένο, θα μπορέσει να ανταποκριθεί σε αυτά τα ποσά συν τα επιπρόσθετα που χρειάζονται για το δημοσιονομικό έλλειμμα και την αποπληρωμή υποχρεώσεων του Δημοσίου προς ιδιώτες.
Θέλουμε να ελπίζουμε ότι η απάντηση θα πρέπει να είναι καταφατική, ακόμα κι αν το EFSF χρειαστεί να δανειστεί μέσω βραχυπρόθεσμων τίτλων.
Έχοντας πάντως δει τους ηγέτες της ευρωζώνης να αλλάζουν άποψη λίγους μήνες μετά τη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. της 21ης Ιουλίου, είναι λογικό να αναρωτιέται κανείς, όπως ο κ. Βενιζέλος, μήπως την αλλάξουν εκ νέου, εγκαταλείποντας τη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου και το PSI Plus.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ο χρόνος είναι πολύτιμος για την Ελλάδα και η 20ή Μαρτίου είναι καταληκτική ημερομηνία-ορόσημο για τη Νεότερη Ελληνική Ιστορία.
Ας ελπίσουμε ότι αυτήν τη φορά θα είναι διαφορετικά και η χώρα θα ανταποκριθεί στις προκλήσεις,
γιατί διαφορετικά μπορεί να ζήσουμε κάτι που πολλοί ούτε καν φαντάζονται...
Dr. Money
Προειδοποιώντας ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος θα είναι μη διατηρήσιμο αν δεν «κουρευτεί» αρκετά, ώστε να υποχωρήσει στο 120% του ΑΕΠ το 2020, ο διεθνής οργανισμός έστειλε το μήνυμα ότι η χρηματοδότηση της Ελλάδας τίθεται σε κίνδυνο.
Κοινώς, οι ζημίες των περισσότερων ομολογιούχων από το προτεινόμενο PSI Plus θα φάνταζαν μικρές σε σύγκριση με εκείνες που θα καταγράφονταν σε περίπτωση ανεξέλεγκτης ελληνικής χρεοκοπίας.
Αν κρίνουμε από τα θετικά μηνύματα που στέλνουν οι εμπλεκόμενες πλευρές από εκείνο το σημείο και μετά, το ΔΝΤ μάλλον θα πετύχει τον σκοπό του, που συμπίπτει με αυτόν της Ελλάδας στην προκειμένη περίπτωση.
Δηλαδή, να μειωθεί το δημόσιο χρέος κατά 100 δισ. ευρώ περίπου και οι δαπάνες για τόκους από 3,5 δισ. ευρώ έως 5 δισ. ευρώ το 2012.
Αυτό μεταφράζεται σε κούρεμα των ελληνικών ομολόγων κατά 65% και κουπόνι ίσο με 4,5% - 5% στα νέα 30ετή ομόλογα, με τους ομολογιούχους να λαμβάνουν 15% σε ρευστό, ίση εξασφάλιση (pari passu) με τα δάνεια του EFSF για να τους γλυκάνει τον πόνο.
Αν μάλιστα μια τέτοια συμφωνία μπορούσε να οδηγήσει το ποσοστό συμμετοχής των ομολογιούχων κοντά στο 90% ή υψηλότερα, ώστε να παραμείνει η διαδικασία εθελοντική θα ήταν ευχής έργον για την ελληνική πλευρά και τους εταίρους μας.
Όμως, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα συμβεί.
Επομένως, η Ελλάδα θα εισαγάγει λογικά συλλογικές ρήτρες (CACs) στον νόμο που διέπει τα ελληνικά ομόλογα.
Σε αυτήν την περίπτωση, το ζητούμενο θα είναι η συνέλευση των ομολογιούχων που θα συγκληθεί να αποφασίσει με ποσοστό άνω του 75% την εφαρμογή των συλλογικών ρητρών (CACs).
Αν η συμμετοχή ξεπεράσει το 75%, η χώρα θα μειώσει το χρέος της, αλλά πιθανόν θα πυροδοτήσει την ενεργοποίηση των CDSs στο ελληνικό δημόσιο χρέος, γιατί η επιτροπή του ISDA θα το θεωρήσει πιστωτικό συμβάν.
Ως εκ τούτου, τα φυσικά πρόσωπα που κατέχουν ελληνικά ομόλογα ύψους 2-2,5 δισ. ευρώ θα υποστούν επίσης σημαντικές απώλειες.
Αν όμως η συμμετοχή είναι μικρότερη του 75%, τα δύο σενάρια είναι πιο άγρια.
Η χώρα είτε θα πάει σε άτακτη χρεοκοπία είτε θα προχωρήσει σε αλλαγή του ελληνικού νόμου, επιβάλλοντας στους ομολογιούχους και πιθανόν στην ΕΚΤ μεγαλύτερο κούρεμα χωρίς τη συγκατάθεσή τους.
Ακόμη κι αν όλα κυλήσουν καλά με το PSI Plus, δηλαδή υπάρξει συμφωνία για τους όρους του προγράμματος ανταλλαγής και επιτευχθεί το επιθυμητό ποσοστό συμμετοχής των ομολογιούχων, δεν υπάρχει εγγύηση ότι θα ξεπεραστεί ο σκόπελος της 20ής Μαρτίου.
Κοινώς, να διαθέτει επαρκή ρευστότητα για να αναχρηματοδοτήσει το ομόλογο ονομαστικής αξίας 14,4 δισ. ευρώ που λήγει εκείνη τη μέρα.
Βλέπετε, η Ελλάδα θα πρέπει να συμφωνήσει με την τρόικα το νέο πρόγραμμα προσαρμογής και να το ψηφίσει πριν προχωρήσει η υλοποίηση του PSI Plus, που είναι απαραίτητη για το β΄ πακέτο στήριξης ύψους 130 δισ. ευρώ.
Όμως, η υλοποίηση του PSI Ρlus προϋποθέτει την παροχή του ρευστού (15%) προς τους ομολογιούχους 30 δισ. ευρώ και λογικά την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών ύψους 30 δισ. επίσης.
Επομένως, το ερώτημα που τίθεται είναι αν το EFSF, πιθανώς υποβαθμισμένο, θα μπορέσει να ανταποκριθεί σε αυτά τα ποσά συν τα επιπρόσθετα που χρειάζονται για το δημοσιονομικό έλλειμμα και την αποπληρωμή υποχρεώσεων του Δημοσίου προς ιδιώτες.
Θέλουμε να ελπίζουμε ότι η απάντηση θα πρέπει να είναι καταφατική, ακόμα κι αν το EFSF χρειαστεί να δανειστεί μέσω βραχυπρόθεσμων τίτλων.
Έχοντας πάντως δει τους ηγέτες της ευρωζώνης να αλλάζουν άποψη λίγους μήνες μετά τη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. της 21ης Ιουλίου, είναι λογικό να αναρωτιέται κανείς, όπως ο κ. Βενιζέλος, μήπως την αλλάξουν εκ νέου, εγκαταλείποντας τη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου και το PSI Plus.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ο χρόνος είναι πολύτιμος για την Ελλάδα και η 20ή Μαρτίου είναι καταληκτική ημερομηνία-ορόσημο για τη Νεότερη Ελληνική Ιστορία.
Ας ελπίσουμε ότι αυτήν τη φορά θα είναι διαφορετικά και η χώρα θα ανταποκριθεί στις προκλήσεις,
γιατί διαφορετικά μπορεί να ζήσουμε κάτι που πολλοί ούτε καν φαντάζονται...
Dr. Money
