Με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών του Ιουνίου του 1919, επιβλήθηκαν στη νικημένη Γερμανία όροι, που θεωρήθηκαν εκ των υστέρων απαράδεκτοι ακόμη και από τους εμπνευστές τους.
Οι όροι αυτοί, θεωρούμενοι τότε ως η προσήκουσα λύση ή ως μοναδική διέξοδος, προσέβαλαν και ταπείνωναν το γερμανικό λαό και την υπερηφάνεια του, με συνέπεια να ζήσουμε λίγο αργότερα την οργή του μέσα από τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.
Το σύνδρομο της ισχύος που διέκρινε τότε τους.. νικητές συμμάχους, κυριάρχησε λοιπόν της λογικής. Δεν είναι όμως μόνο ο γερμανικός λαός που έχει ιστορική μνήμη, ούτε η ιστορική μνήμη είναι ανάλογη του επιπέδου ανάπτυξης μιας χώρας...
Η σημερινή Καγκελάριος η κα Μέρκελ όφειλε, λόγω της δικής της ιστορίας, να απαλλαγεί από τα σύνδρομα εκείνα που οδηγούν σε παρόμοιες με το παρελθόν της Γερμανίας ρήξεις και συγκρούσεις. Παρόλα αυτά, εύκολα διαπιστώνεται ότι η σκληρή κυρία της δεκαετίας του 2010 επαναλαμβάνει τα λάθη των προκατόχων της.
Ακολουθώντας μια πολιτική της «μοναδικής διεξόδου» από την κρίση, επιμένει και αναγκάζει πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, να αντιμετωπίσουν την κρίση χρέους, με τρόπο που θεωρεί η ίδια ως τον καταλληλότερο.
Επιδιώκει να επιβάλλει επίσης, σκληρές λύσεις (της ιδίας υφής εκείνων της Συνθήκης των Βερσαλλιών) σε βάρος των «παραβατών» και των «απείθαρχων», εφαρμόζοντας αποτυχημένες μεθόδους 'συνεννόησης'. Οι τελευταίες με τη σειρά τους πλήττουν την υπερηφάνεια των αδύναμων λαών, που, εκτός των άλλων, βλέπουν ότι απειλείται μέρος της εθνικής τους κυριαρχίας. Και όλα αυτά, προκειμένου να επιβιώσουν στους κόλπους ενός νέου ευρώ.
Αν όλα όσα διαδραματίζονται από τη Σύνοδο Κορυφής της 25ης Μαρτίου του 2010 είναι μέρος της νέας στρατηγικής της Γερμανίας για μια Weltpolitik τύπου Γουλιέλμου ΙΙ, του τέλους του 19ου αιώνα, τότε οφείλουμε να επισημάνουμε το εξής:
Οι στόχοι της απόμακρης εκείνης περιόδου οδήγησαν στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Βέβαια, ο πόλεμος αποκλείεται στους κόλπους της Ευρώπης (μέχρις αποδείξεως του αντιθέτου φυσικά), οι σύγχρονες όμως συγκρούσεις στο λεγόμενο πολιτισμένο κόσμο δε γίνονται απαραίτητα πια με όπλα!/Κείμενο Δ.Μάρδας
