Αυστηροί δημοσιονομικοί κανόνες και υπερεξουσίες στην Κομισιόν

...στο σχέδιο απόφασης της Συνόδου Κορυφής

Προς δύο κατευθύνσεις κινείται η στρατηγική εξόδου της Ευρωζώνης από την κρίση, σύμφωνα με το σχέδιο απόφασης της Συνόδου Κορυφής που καλούνται να... εγκρίνουν την Παρασκευή στις Βρυξέλλες οι Ευρωπαίοι ηγέτες.

- Πρώτον προς την υιοθέτηση μιας νέας συμπαγούς, όπως την ονομάζουν, δημοσιονομικής πολιτικής και μιας στενότερης και ενισχυμένης οικονομικής συνεργασίας.




- Δεύτερον προς την ανάπτυξη εργαλείων σταθεροποίησης, ώστε να αντιμετωπιστούν οι βραχυπρόθεσμες προκλήσεις.



Διότι οι αρχηγοί των κυβερνήσεων που συμμετείχαν στη σύνοδο κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξ αρχής αναγνωρίζουν ότι «έγιναν μεν πολλά κατά τους τελευταίους 18 μήνες για την ενίσχυση της οικονομικής διακυβέρνησης στην Ευρωζώνη και για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους», όμως «οι πιέσεις των αγορών στο ευρώ κλιμακώθηκαν και ως εκ τούτου απαιτούνται μεγαλύτερες προσπάθειες για να την αντιμετώπιση των τρεχουσών προκλήσεων».



Ενίσχυση της αρχιτεκτονικής της ΟΝΕ



Η εξασφάλιση της σταθερότητας στην Ευρωζώνη προϋποθέτει την ολοκλήρωση της ΟΝΕ στο σύνολό της μέσω της αυστηρής και απαρέγκλιτης εφαρμογής των μέτρων εκείνων που θα ενισχύσουν τη δημοσιονομική σύγκλιση στην Ευρωζώνη. Τα μέτρα αυτά θα προέρχονται και θα ενισχύουν το Σύμφωνο Ανάπτυξης και Σταθερότητας.

Στο πλαίσιο αυτό οι Ευρωπαίοι ηγέτες συμφώνησαν στην υιοθέτηση ενός «δημοσιονομικού συμβολαίου» (fiscal compact) που προβλέπει τον ισοσκελισμό των εθνικών προϋπολογισμών και τη δημιουργία ετήσιου διαρθρωτικού ελλείμματος που δεν θα ξεπερνά το 0,5% του ονομαστικού ΑΕΠ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η απόφαση επιτρέπει στις χώρες των οποίων το δημόσιο χρέος δεν ξεπερνά το 60% του ΑΕΠ να «τρέχουν» προϋπολογισμούς με ετήσιο έλλειμμα άνω του 0,5%.



Οι νέοι αυτοί κοινοί δημοσιονομικοί κανόνες θα ενσωματωθούν στο εσωτερικό δίκαιο των κρατών-μελών εντασσόμενοι στα εθνικά Συντάγματα ή σε άλλο αυξημένης ισχύος νόμο. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θα έχει την αρμοδιότητα να επιβεβαιώσει την υιοθέτηση των ευρωπαϊκών κανόνων από τα εσωτερικά δίκαια των κρατών-μελών.



Υπερεξουσίες της Κομισιόν

Τα κράτη-μέλη θα υποβάλλουν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή λεπτομερή προγράμματα με τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα εφαρμόσουν για να περιορίσουν τα ελλείμματά τους. Την εφαρμογή του προγράμματος που θα υποβάλει κάθε χώρα θα εποπτεύουν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

Ο ρόλος της Κομισιόν ενισχύεται σημαντικά και τείνει να μετατραπεί σε ένα υπερυπουργείο Οικονομικών για ολόκληρη την ευρωζώνη. Είναι χαρακτηριστικό ότι προβλέπεται να επιβάλει ακόμη και νέο, διορθωτικό προϋπολογισμό σε χώρες που αποκλίνουν συστηματικά από τους στόχους του προγράμματος σταθεροποίησης που εφαρμόζουν και από τους στόχους του Συμφώνου Σταθερότητας εν γένει.



Σε περίπτωση που παρατηρείται ότι τα κράτη-μέλη ξεπερνούν το ανώτατο από το Σύμφωνο Σταθερότητας προβλεπόμενο όριο 3% του ελλείμματος, οι κυρώσεις θα είναι αυτόματες εκτός κι αν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (στο οποίο βεβαίως θα μετέχουν μόνο οι ηγέτες των κρατών-μελών της Ευρωζώνης) αποφασίσει με αυξημένη πλειοψηφία ότι συντρέχουν μείζονες λόγοι για την απόκλιση.



Όπλα για την σταθεροποίηση


Σε ό,τι αφορά την πολυδιαφημισμένη ενδυνάμωση του οπλοστασίου της Ευρωζώνης για την αντιμετώπιση της κρίσης, αποφασίστηκε να εξασφαλιστεί η ταχύτερη δυνατή αποδέσμευση κονδυλίων από το προσωρινό Ταμείο Διάσωσης (EFSF) και η επίσπευση της λειτουργίας του Μόνιμου Μηχανισμού Σταθεροποίησης (ESM) τον Ιούλιο του 2012.

Κανένα από τα δύο αυτά Ταμεία, ωστόσο, δεν πρόκειται να μετατραπεί σε τράπεζα, ούτως ώστε να μπορεί να δανειοδοτείται απευθείας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ).