Η τυφλή εμμονή της Μέρκελ να κατασκευάσει μια γερμανική Ευρώπη -να ηγεμονεύσει, δηλαδή, χωρίς να επωμιστεί κανένα οικονομικό ή πολιτικό κόστος- και η σχεδόν δουλοπρεπής πρόσδεση του Σαρκοζί στο άρμα του Βερολίνου με μοναδικό στόχο να μην χάσει η Γαλλία το ΑΑΑ εν όψει εκλογών ...
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τη γερασμένη Ευρώπη: το φάντασμα της διάλυσης του ευρώ, της κατάρρευσής του -και μάλιστα, με τον εφιαλτικό...τρόπο ενός καταστροφικού σεισμού… Επανεθνικοποίηση της οικονομίας και της πολιτικής. Αυτή είναι σήμερα η μεγάλη απειλή, για την ιστορικά κουρασμένη ήπειρό μας. Αυτή απειλεί να φέρει ξανά στο προσκήνιο, όλους τους σκελετούς του παρελθόντος, που έκρυψε στο ντουλάπι το ατελές (και γι’ αυτό έωλο) εγχείρημα του κοινού νομίσματος.
Και από πού μας προέκυψε αιφνιδίως ο έσχατος κίνδυνος; Μα… από την τυφλή εμμονή της Μέρκελ να κατασκευάσει μια γερμανική Ευρώπη -να ηγεμονεύσει, δηλαδή, χωρίς να επωμιστεί κανένα οικονομικό ή πολιτικό κόστος! Και από τη σχεδόν δουλοπρεπή πρόσδεση του Σαρκοζί στο άρμα του Βερολίνου -με μοναδικό στόχο να μην χάσει η Γαλλία το ΑΑΑ της, στα δικά του χέρια, ώστε να αποφύγει την απόλυτη συντριβή στις επερχόμενες εκλογές. Ας όψεται εκείνος ο διαβόητος περίπατος στην ακρογιαλιά της Ντοβίλ! Εκεί άρχισαν όλα…
Εκεί συγκροτήθηκε ο άξονας των δύο, που τώρα θέλει να αποφασίζει για το μέλλον της Ευρώπης, παρακάμπτοντας όλα τα θεσμικά όργανα και αλλάζοντας θεμελιώδεις Συνθήκες με φτηνά διαδικαστικά κόλπα… Οι ασκοί του Αιόλου έχουν ανοίξει… Η Ευρωζώνη, στο σύνολό της, έχει μικρότερο χρέος και χαμηλότερο έλλειμμα από ό,τι οι ΗΠΑ ή η Μεγάλη Βρετανία. Κι όμως! Τα επιτόκια της δικής της περιφέρειας έχουν φτάσει στον ουρανό! Το δικό της νόμισμα έχουν βάλει στο στόχαστρό τους οι αγορές.
Και τα πλήγματά τους το κλονίζουν ήδη -αποδεικνύονται αποτελεσματικά. Γιατί; Απλώς, επειδή το ευρώ δεν θεμελιώνεται σε μια ενιαία και ισχυρή πολιτική διεύθυνση, ούτε στηρίζεται από μια Κεντρική Τράπεζα με τις εξουσίες και τις αρμοδιότητες της FED.
Αντίθετα… Είναι καταδικασμένο να εξαρτάται από τις πάντοτε καθυστερημένες και ανεπαρκείς αποφάσεις μιας ηγεσίας με παρωχημένη οργανωτική δομή και ικανότητες απελπιστικά αναντίστοιχες με τις περιστάσεις. Που γυρίζει την πλάτη στο αυτονόητο και μένει προσκολλημένη στην πιο ξεπερασμένη μονεταριστική ορθοδοξία: αρνείται να προχωρήσει στην αύξηση της νομισματικής κυκλοφορίας (να «κόψει χαρτονόμισμα», δηλαδή) για να χρηματοδοτήσει μια γενναία αναπτυξιακή στροφή. Θέλει, μάλιστα, να ρίξει το όριο του επιτρεπόμενου ελλείμματος από το 3% στο 2% … τώρα… στην καρδιά της κρίσης και της ύφεσης… Για μια ακόμα φορά: Ο Θεός να βάλει το χέρι του!…
Σ/Α
Και από πού μας προέκυψε αιφνιδίως ο έσχατος κίνδυνος; Μα… από την τυφλή εμμονή της Μέρκελ να κατασκευάσει μια γερμανική Ευρώπη -να ηγεμονεύσει, δηλαδή, χωρίς να επωμιστεί κανένα οικονομικό ή πολιτικό κόστος! Και από τη σχεδόν δουλοπρεπή πρόσδεση του Σαρκοζί στο άρμα του Βερολίνου -με μοναδικό στόχο να μην χάσει η Γαλλία το ΑΑΑ της, στα δικά του χέρια, ώστε να αποφύγει την απόλυτη συντριβή στις επερχόμενες εκλογές. Ας όψεται εκείνος ο διαβόητος περίπατος στην ακρογιαλιά της Ντοβίλ! Εκεί άρχισαν όλα…
Εκεί συγκροτήθηκε ο άξονας των δύο, που τώρα θέλει να αποφασίζει για το μέλλον της Ευρώπης, παρακάμπτοντας όλα τα θεσμικά όργανα και αλλάζοντας θεμελιώδεις Συνθήκες με φτηνά διαδικαστικά κόλπα… Οι ασκοί του Αιόλου έχουν ανοίξει… Η Ευρωζώνη, στο σύνολό της, έχει μικρότερο χρέος και χαμηλότερο έλλειμμα από ό,τι οι ΗΠΑ ή η Μεγάλη Βρετανία. Κι όμως! Τα επιτόκια της δικής της περιφέρειας έχουν φτάσει στον ουρανό! Το δικό της νόμισμα έχουν βάλει στο στόχαστρό τους οι αγορές.
Και τα πλήγματά τους το κλονίζουν ήδη -αποδεικνύονται αποτελεσματικά. Γιατί; Απλώς, επειδή το ευρώ δεν θεμελιώνεται σε μια ενιαία και ισχυρή πολιτική διεύθυνση, ούτε στηρίζεται από μια Κεντρική Τράπεζα με τις εξουσίες και τις αρμοδιότητες της FED.
Αντίθετα… Είναι καταδικασμένο να εξαρτάται από τις πάντοτε καθυστερημένες και ανεπαρκείς αποφάσεις μιας ηγεσίας με παρωχημένη οργανωτική δομή και ικανότητες απελπιστικά αναντίστοιχες με τις περιστάσεις. Που γυρίζει την πλάτη στο αυτονόητο και μένει προσκολλημένη στην πιο ξεπερασμένη μονεταριστική ορθοδοξία: αρνείται να προχωρήσει στην αύξηση της νομισματικής κυκλοφορίας (να «κόψει χαρτονόμισμα», δηλαδή) για να χρηματοδοτήσει μια γενναία αναπτυξιακή στροφή. Θέλει, μάλιστα, να ρίξει το όριο του επιτρεπόμενου ελλείμματος από το 3% στο 2% … τώρα… στην καρδιά της κρίσης και της ύφεσης… Για μια ακόμα φορά: Ο Θεός να βάλει το χέρι του!…
Σ/Α
