H πετυχημένη απόπειρα των funds του Ουγγροαμερικανού επενδυτή George Soros να βγάλουν μεγάλο κέρδος, φημολογείται 1 δισ. δολάρια και πιθανόν παραπάνω, στις αρχές της δεκαετίας του 1990 από την επίθεση στη βρετανική στερλίνα είχε δύο αποτελέσματα: -Πρώτον, έκανε τον κ. Soros πασίγνωστο παγκοσμίως.
-Δεύτερον, έκανε τα Hedge Funds πιο γνωστά στο ευρύτερο κοινό.
Για πολλούς τα Hedge Funds ήταν η επιτομή της κερδοσκοπίας.
Όμως, για άλλους ήταν.. οχήματα για να αποκτήσει κανείς καλά λεφτά, αν μπορούσε φυσικά να εισέλθει στα πιο γνωστά.
Ακόμη θυμάμαι ότι είχα στείλει το βιογραφικό μου στο Soros Management Fund για να με προσλάβουν, συνεπαρμένος από τα στόρι που διάβαζα στον Τύπο, όπως άλλωστε κι άλλοι φοιτητές.
Δεν ήμουν ανάμεσα στους τυχερούς.
Η ειρωνεία είναι ότι μερικά χρόνια αργότερα το ίδιο Fund θα προσελάμβανε έναν από τους μαθητές μου που έτυχε να είναι Ελληνοαμερικανός.
Λίγα χρόνια αργότερα, η διεθνής κοινή γνώμη θα πληροφορούνταν τα «κατορθώματα» του Long Term Capital Management (LTCM), του Hedge Fund που είχε ιδρύσει ο John Meriwether το 1994.
Το LTCM θα εμφάνιζε ζημίες άνω των 4,5 δισ. δολαρίων, προκαλώντας την παρέμβαση της Fed για να ελεγχθεί ο συστημικός κίνδυνος.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, η διεθνής κοινή γνώμη, συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής, έμαθε περισσότερα για τα Hedge Funds, των οποίων η δύναμη πυρός, δηλαδή τα κεφάλαια υπό διαχείριση, αυξήθηκε κατά πολύ.
Δεν εκπλήσσει, λοιπόν, η αύξηση της παρεμβατικότητάς τους στις αγορές.
Τα ονόματα γνωστών «γκουρού» του χώρου, όπως των κ. Paulson, Soros και άλλων, δέσποζαν στην ελληνική επικαιρότητα των spreads, των CDSs και των ομολόγων την περίοδο πριν από τον Μάιο του 2010.
Είναι γνωστό ότι στον αγγλοσαξονικό κόσμο τα Hedge Funds έχουν καλύτερο όνομα σε σχέση με εκείνο που έχουν στη Γερμανία, στη Γαλλία και σε άλλες χώρες της ευρωζώνης.
Το λιγότερο που θα ήθελαν οι περισσότερες χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης είναι να γίνουν οι αγορές και οι οικονομίες τους έρμαιο των Hedge Funds.
Όμως, μια σειρά γεγονότα και εξελίξεις δείχνει ότι είναι πιθανόν να οδηγηθούμε προς αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση.
Κατ’ αρχάς, έχει γίνει πια κατανοητό ότι τα κρατικά ομόλογα δεν είναι τόσο ασφαλή όσο η επενδυτική κοινότητα νόμιζε στο παρελθόν.
Τα χρεόγραφα των χωρών της ευρωζώνης, εκτός Γερμανίας, ενσωματώνουν κάποιας μορφής πιστοληπτικό κίνδυνο.
Οι πιθανότητες να υποβαθμιστεί το αξιόγραφο περισσότερων χωρών της ευρωζώνης είναι σημαντικές και αυτό δημιουργεί αβεβαιότητα, ενισχύοντας το ενδεχόμενο ζημιών από ομόλογα στο μέλλον.
Είναι γνωστό ότι η Γαλλία απειλείται με υποβάθμιση και αν μετουσιωθεί σε πράξη, το προσωρινό πανευρωπαϊκό χρηματοδοτικό ταμείο (EFSF) θα χάσει την αξιολόγηση ΑΑΑ.
Ούτε όμως οι κανόνες της Βασιλείας ΙΙΙ για την κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών ευνοούν τις τοποθετήσεις σε κρατικά ομόλογα, αφού ζητούν από τα πιστωτικά ιδρύματα να δεσμεύουν κάποια κεφάλαια από μία διαβάθμιση ομολόγων και κάτω.
Τέτοιο θέμα δεν ετίθετο στο παρελθόν, αφού τα κρατικά ομόλογα των χωρών της ευρωζώνης είχαν μηδενική στάθμιση και επομένως δεν χρειαζόταν μια τράπεζα να βάλει κεφάλαια στην άκρη γι’ αυτά, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα δάνεια προς τον ιδιωτικό τομέα.
Είναι λοιπόν φυσιολογικό να μην έχει η επενδυτική κοινότητα την ίδια επιθυμία να απορροφήσει κρατικά ομόλογα και μάλιστα τα πιο μακροπρόθεσμα όπως στο παρελθόν.
Όμως, οι ανάγκες αναχρηματοδότησης διαφόρων χωρών, π.χ. της Ιταλίας και της Ισπανίας, δεν είναι μικρές.
Ταυτόχρονα, οι ίδιες χώρες δεν μπορούν να αντέξουν τα υψηλά επιτόκια δανεισμού για μακρύ χρονικό διάστημα με χαμηλό ρυθμό ανάπτυξης και μικρά πρωτογενή πλεονάσματα στον προϋπολογισμό.
Είναι λοιπόν λογικό να επιδιώξουν να δανειστούν με μικρότερο επιτόκιο εκεί που μπορούν, δηλαδή στα πιο κοντινά διαστήματα της καμπύλης των επιτοκίων.
Αυτό σημαίνει βούτυρο στο ψωμί των Hedge Funds, που θα μπορούν να στριμώξουν ευκολότερα την αγορά ομολόγων.
Υπό αυτήν την έννοια, τα Hedge Funds μπορεί να έχουν μεγαλύτερο λόγο στα τεκταινόμενα κάθε οικονομίας και της ευρωζώνης γενικότερα στο μέλλον.
Dr. Money
