Το «παραπέντε» το έχουμε αφήσει πίσω μας, προ πολλού: η χώρα έχει γλιστρήσει ήδη στον γκρεμό και αγωνίζεται να κρατηθεί από κάποια χαμόκλαδα. Το PSI+ φαίνεται ότι, τελικά, δεν πρόκειται να αποδώσει τα 100 δισ. που υπολόγιζαν οι εμπνευστές του: τώρα, αυτοί που γνωρίζουν λένε ότι το «κούρεμα» δύσκολα θα ξεπεράσει τα 70 δισ.
Η περιβόητη task force του Ράιχενμπαχ σήκωσε τα χέρια ψηλά, διαπιστώνοντας την ακατανίκητη μεταρρυθμιστική αφασία -και καλεί επειγόντως την... Κομισιόν σε βοήθεια. Οι αποκρατικοποιήσεις έχουν ξεχαστεί: κανείς πια δεν περιμένει από αυτές τα έσοδα που είχαν προ μηνών (αβάσιμα και απολύτως αυθαίρετα) προϋπολογιστεί, το μεγαλεπήβολο σχετικό πρόγραμμα αραχνιάζει στα συρτάρια και η αναζήτηση του αποδιοπομπαίου τράγου έχει αρχίσει. Όσο για τη «μαύρη τρύπα» στα δημοσιονομικά, το μόνο που συζητείται είναι το ακριβές μέγεθός της -και άρα τα νέα μέτρα που θα χρειαστούν…
Και η κυβέρνηση Παπαδήμου τι κάνει; Ό,τι μπορεί. Δηλαδή… να διαπιστώνει ότι δεν μπορεί! Σκοντάφτει ακόμα και στο πιο μικρό βήμα, ακόμα και στην πιο αυτονόητη προσαρμογή: στα φορτηγά και στην απελευθέρωση του επαγγέλματος, στις επικουρικές συντάξεις και στα άδεια ταμεία που επιβάλλουν τη μείωσή τους. Αλλά τώρα βρίσκεται μπροστά στα δυσκολότερα: Μετά την αποτυχημένη φαρσοκωμωδία της εφεδρείας, η τρόικα ζητάει να φύγουν αμέσως 100.000 δημόσιοι υπάλληλοι -με κλείσιμο φορέων και απολύσεις. Ζητάει, ακόμη, να καταργηθούν ο 13ος και ο 14ος μισθός και να συμπιεστούν στο μη περαιτέρω οι κατώτατες αμοιβές στον ιδιωτικό τομέα. Οι δανειστές επιμένουν στην ασφυκτικά περιοριστική συνταγή τους, χωρίς να ασχολούνται ιδιαίτερα με την παντελή έλλειψη των αναγκαίων αναπτυξιακών αντίμετρων. Το υφεσιακό σπιράλ μοιάζει να ρουφάει τη χώρα, σαν αναπόφευκτη θαλάσσια δίνη…
Δυστυχώς, σε τούτες τις οριακές στιγμές, το πολιτικό σύστημα συνεχίζει απτόητο και απαθές να αποσαθρώνει τα τελευταία ψήγματα εμπιστοσύνης που το συνδέουν με την κοινωνία. Ο Παπανδρέου θα φύγει (λέει)… σταδιακά, με την ενδιάμεση δυαρχία να πυροδοτεί την πράσινη εσωκομματική κρίση. Ο Σαμαράς κοιμάται και ξυπνάει κλίνοντας πεισματικά τη λέξη «εκλογές» σε όλες τις πτώσεις. Ο Καρατζαφέρης προετοιμάζει την ιδιοτελή θεαματική έξοδό του από την κυβέρνηση, υμνώντας τον Παπαδήμο. Και η βαριά οσμή από τα παρακμιακά παρασκήνια της εξουσίας, έφτασε ήδη στο προσκήνιο: πρωθυπουργοί, εκδότες, τραπεζικά δάνεια, μυστικές επισκέψεις στο Μαξίμου από την πίσω πόρτα… Κι όμως… όλα αυτά προσφέρουν ήδη μια μεγάλη υπηρεσία στη δοκιμαζόμενη χώρα: τη βεβαιώνουν ότι η λύση βρίσκεται έξω και μακριά τους!
