Αδικαιολόγητα υψηλά θεωρεί σχεδόν το σύνολο των μετεχόντων στην αγορά φυσικού αερίου, τα τέλη χρήσης του συστήματος, που προτείνει ο Διαχειριστής του Συστήματος ΔΕΣΦΑ.Οι παρατηρήσεις τους για τον Κανονισμό Τιμολόγησης που συνέταξε ο...Διαχειριστής και τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση από τη ΡΑΕ, στην πλειονότητα καταλήγουν στην επισήμανση ότι με τις χρεώσεις αυτές, επιβαρύνεται ακόμη περισσότερο το συνολικό κόστος του φυσικού αερίου, μειώνοντας την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων που το χρησιμοποιούν(ηλεκτροπαραγωγοί, διυλιστήρια, Εταιρείες Παροχής, μεταλλουργίες).
Μάλιστα η Μοτορ Οιλ, από το προοίμιο ακόμη των παρατηρήσεών της, επισημαίνει ότι ο «μόνος σκοπός που φαίνεται ότι εξυπηρετείται από την εφαρμογή των νέων τιμολογίων, είναι η άμεση οικονομική ωφέλεια του ΔΕΣΦΑ και της ΔΕΠΑ (σ.σ. μητρική εταιρείας), με στόχο την προσέλκυση επενδυτών».
Όπως δε αφήνει σαφώς να εννοηθεί, προκρίνεται τελικά η πώληση των δύο εταιρειών να γίνει σε βάρος των χρηστών με την περαιτέρω οικονομική τους επιβάρυνση και με την περαιτέρω στεγανοποίηση της αγοράς φυσικού αερίου, «ελαττώνοντας τις πιθανότητες ουσιαστικής απελευθέρωσης και ανεξαρτητοποίησης των πελατών τους».
Ο καθορισμός των τιμολογίων χρήσης του συστήματος, έγινε με βάση το μεσοσταθμικό κόστος κεφαλαίου (wacc) για τον υπολογισμό της ανάκτησης των επενδύσεων που πραγματοποιεί ο ΔΕΣΦΑ. Το ετήσιο ποσοστό ανάκτησης προτείνεται από το ΔΕΣΦΑ σε 12,2%, ποσοστό που σχεδόν το σύνολο όσων εταιρειών μετείχαν στη διαβούλευση απορρίπτει ως υπερβολικό για εταιρείες utilities, οι οποίες έχουν σταθερή απόδοση υπενδεδυμένων κεφαλαίων.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες του euro2day, οι αρχικές προθέσεις του ΔΕΣΦΑ ήταν για ακόμη υψηλότερη απόδοση της τάξης του 17%. Ωστόσο υπήρξαν έντονες πιέσεις από την πλευρά της ΡΑΕ, ώστε να περιοριστεί κατά το δυνατόν το ποσοστό απόδοσης , προκειμένου να πλησιάσει τους μέσους όρους της ΕΕ.
Country Risk και TAP
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι στη διαμόρφωση του ποσοστού αυτού, σημαντική συμμετοχή έχει ο συντελεστής του Country Risk της Ελλάδας. Το γεγονός επισημαίνεται από τους περισσότερους συμμετέχοντες στη δημόσια διαβούλευση.
Για παράδειγμα ο όμιλος Μυτιληναίου το αντιμετωπίζει με αρκετό τακτ. Ωστόσο το πλέον «καυστικό» σχόλιο προέρχεται από μη ελληνική εταιρεία και συγκεκριμένα την Trans Adriatic Pipeline, η οποία μέσω της υλοποίησης του ομώνυμου αγωγού, σκοπεύει να επενδύσει στην Ελλάδα από τα κεφάλαια των μετόχων της (Statoil, EGL,E.ON), περίπου 700 εκατομμύρια ευρώ.
Όπως αναφέρει συγκεκριμένα στις παρατηρήσεις της, το ρίσκο αυτό θα πρέπει να το υπολογίζουν μόνο οι ξένες εταιρείες που πραγματοποιούν επενδύσεις στην Ελλάδα, ώστε να αντιμετωπίζουν κινδύνους από αλλαγές στους συντελεστές φορολόγησης, αλλαγές στη νομοθεσία κλπ.
«Από τη στιγμή που το Ελληνικό Δημόσιο είναι ο πραγματικός μέτοχος του ΔΕΣΦΑ, πιστεύουμε ότι δεν μπορεί να υφίσταται πολιτικό ρίσκο σε επενδύσεις όπως αυτές που κάνει η κρατική εταιρεία», τονίζεται στις παρατηρήσεις του ΤΑΡ, ο οποίος για επιχειρήσεις utilities, προτείνει την εφαρμογή του μοντέλου Divident Discount, που είναι περισσότερο προσαρμοσμένο στα δεδομένα σταθερά έσοδα που εμφανίζουν.
Ας σημειωθεί εδώ ότι ο ΔΕΣΦΑ ως συντελεστή country risk για την Ελλάδα, υπολογίζει ένα ποσοστό 6,75%, ενώ με βάση τη διαφορά μεταξύ τριετούς ελληνικού και γερμανικού ομολόγου, θα έπρεπε να είναι…. 30,70%.
Μάλιστα δε όπως σημειώνει ο ΔΕΣΦΑ στην παρουσίαση των παραμέτρων που χρησιμοποίησε, «το μεσοσταθμικό κόστος κεφαλαίου, είναι το χαμηλότερο δυνατό, το οποίο δεν θέτει σε κίνδυνο τη χρηματοδότηση των έργων του ΔΕΣΦΑ και δεν απαξιώνει την τοποθέτηση των μετόχων στον ΔΕΣΦΑ».
Από τις πάμπολλες άλλες παρατηρήσεις, να επισημάνουμε αυτή του ομίλου Μυτιληναίου που είναι από τους μεγαλύτερους καταναλωτές φυσικού αερίου (Protergia, M+M, Αλουμίνιο, μονάδα συμπαραγωγής), αναφορικά με τον προτεινόμενο χρόνο απόσβεσης που είναι μόλις 10 χρόνια, όταν οι αντίστοιχες επενδύσεις αποσβήνονται σε 25 χρόνια.
Όπως αναφέρει στις παρατηρήσεις του, ένας ρεαλιστικότερος χρόνος απόσβεσης, θα μετρίαζε την επιβάρυνση των ισχυόντων τιμολογίων. Επίσης η Ήρων Θερμοηλετρική (όμιλος ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ), αλλά και άλλοι συμμετέχοντες, εκφράζουν αμφιβολίες για το πόσο ανταποκρίνεται στα πράγματα μία ανακτήσιμη διαφορά 320 εκατομμυρίων ευρώ για την περίοδο 2006-2010, η οποία δεν αιτιολογείται επαρκώς από το ΔΕΣΦΑ, χρονιές κατά τις οποίες σύμφωνα με τους ισολογισμούς της, υπήρξαν μεγάλες υπερβάσεις στο λειτουργικό κόστος.
Τέλος η Εlpedison (ΕΛ.ΠΕ.-Edison), επισημαίνει ότι το μοντέλο χρεώσεων που προτείνει ο ΔΕΣΦΑ, στηρίζεται κατά 90% στη δέσμευση δυναμικότητας της υποδομής και κατά 10% στις μεταφερόμενες ποσότητες φυσικού αερίου, ενώ εφαρμόζεται και η μεθοδολογία του εγγυημένου εσόδου.
Με το μοντέλο αυτό, ο ΔΕΣΦΑ εν τέλει μηδενίζει κάθε επιχειρηματικό ρίσκο, το οποίο μεταφέρεται στους χρήστες του δικτύου.
Μάλιστα η Μοτορ Οιλ, από το προοίμιο ακόμη των παρατηρήσεών της, επισημαίνει ότι ο «μόνος σκοπός που φαίνεται ότι εξυπηρετείται από την εφαρμογή των νέων τιμολογίων, είναι η άμεση οικονομική ωφέλεια του ΔΕΣΦΑ και της ΔΕΠΑ (σ.σ. μητρική εταιρείας), με στόχο την προσέλκυση επενδυτών».
Όπως δε αφήνει σαφώς να εννοηθεί, προκρίνεται τελικά η πώληση των δύο εταιρειών να γίνει σε βάρος των χρηστών με την περαιτέρω οικονομική τους επιβάρυνση και με την περαιτέρω στεγανοποίηση της αγοράς φυσικού αερίου, «ελαττώνοντας τις πιθανότητες ουσιαστικής απελευθέρωσης και ανεξαρτητοποίησης των πελατών τους».
Ο καθορισμός των τιμολογίων χρήσης του συστήματος, έγινε με βάση το μεσοσταθμικό κόστος κεφαλαίου (wacc) για τον υπολογισμό της ανάκτησης των επενδύσεων που πραγματοποιεί ο ΔΕΣΦΑ. Το ετήσιο ποσοστό ανάκτησης προτείνεται από το ΔΕΣΦΑ σε 12,2%, ποσοστό που σχεδόν το σύνολο όσων εταιρειών μετείχαν στη διαβούλευση απορρίπτει ως υπερβολικό για εταιρείες utilities, οι οποίες έχουν σταθερή απόδοση υπενδεδυμένων κεφαλαίων.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες του euro2day, οι αρχικές προθέσεις του ΔΕΣΦΑ ήταν για ακόμη υψηλότερη απόδοση της τάξης του 17%. Ωστόσο υπήρξαν έντονες πιέσεις από την πλευρά της ΡΑΕ, ώστε να περιοριστεί κατά το δυνατόν το ποσοστό απόδοσης , προκειμένου να πλησιάσει τους μέσους όρους της ΕΕ.
Country Risk και TAP
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι στη διαμόρφωση του ποσοστού αυτού, σημαντική συμμετοχή έχει ο συντελεστής του Country Risk της Ελλάδας. Το γεγονός επισημαίνεται από τους περισσότερους συμμετέχοντες στη δημόσια διαβούλευση.
Για παράδειγμα ο όμιλος Μυτιληναίου το αντιμετωπίζει με αρκετό τακτ. Ωστόσο το πλέον «καυστικό» σχόλιο προέρχεται από μη ελληνική εταιρεία και συγκεκριμένα την Trans Adriatic Pipeline, η οποία μέσω της υλοποίησης του ομώνυμου αγωγού, σκοπεύει να επενδύσει στην Ελλάδα από τα κεφάλαια των μετόχων της (Statoil, EGL,E.ON), περίπου 700 εκατομμύρια ευρώ.
Όπως αναφέρει συγκεκριμένα στις παρατηρήσεις της, το ρίσκο αυτό θα πρέπει να το υπολογίζουν μόνο οι ξένες εταιρείες που πραγματοποιούν επενδύσεις στην Ελλάδα, ώστε να αντιμετωπίζουν κινδύνους από αλλαγές στους συντελεστές φορολόγησης, αλλαγές στη νομοθεσία κλπ.
«Από τη στιγμή που το Ελληνικό Δημόσιο είναι ο πραγματικός μέτοχος του ΔΕΣΦΑ, πιστεύουμε ότι δεν μπορεί να υφίσταται πολιτικό ρίσκο σε επενδύσεις όπως αυτές που κάνει η κρατική εταιρεία», τονίζεται στις παρατηρήσεις του ΤΑΡ, ο οποίος για επιχειρήσεις utilities, προτείνει την εφαρμογή του μοντέλου Divident Discount, που είναι περισσότερο προσαρμοσμένο στα δεδομένα σταθερά έσοδα που εμφανίζουν.
Ας σημειωθεί εδώ ότι ο ΔΕΣΦΑ ως συντελεστή country risk για την Ελλάδα, υπολογίζει ένα ποσοστό 6,75%, ενώ με βάση τη διαφορά μεταξύ τριετούς ελληνικού και γερμανικού ομολόγου, θα έπρεπε να είναι…. 30,70%.
Μάλιστα δε όπως σημειώνει ο ΔΕΣΦΑ στην παρουσίαση των παραμέτρων που χρησιμοποίησε, «το μεσοσταθμικό κόστος κεφαλαίου, είναι το χαμηλότερο δυνατό, το οποίο δεν θέτει σε κίνδυνο τη χρηματοδότηση των έργων του ΔΕΣΦΑ και δεν απαξιώνει την τοποθέτηση των μετόχων στον ΔΕΣΦΑ».
Από τις πάμπολλες άλλες παρατηρήσεις, να επισημάνουμε αυτή του ομίλου Μυτιληναίου που είναι από τους μεγαλύτερους καταναλωτές φυσικού αερίου (Protergia, M+M, Αλουμίνιο, μονάδα συμπαραγωγής), αναφορικά με τον προτεινόμενο χρόνο απόσβεσης που είναι μόλις 10 χρόνια, όταν οι αντίστοιχες επενδύσεις αποσβήνονται σε 25 χρόνια.
Όπως αναφέρει στις παρατηρήσεις του, ένας ρεαλιστικότερος χρόνος απόσβεσης, θα μετρίαζε την επιβάρυνση των ισχυόντων τιμολογίων. Επίσης η Ήρων Θερμοηλετρική (όμιλος ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ), αλλά και άλλοι συμμετέχοντες, εκφράζουν αμφιβολίες για το πόσο ανταποκρίνεται στα πράγματα μία ανακτήσιμη διαφορά 320 εκατομμυρίων ευρώ για την περίοδο 2006-2010, η οποία δεν αιτιολογείται επαρκώς από το ΔΕΣΦΑ, χρονιές κατά τις οποίες σύμφωνα με τους ισολογισμούς της, υπήρξαν μεγάλες υπερβάσεις στο λειτουργικό κόστος.
Τέλος η Εlpedison (ΕΛ.ΠΕ.-Edison), επισημαίνει ότι το μοντέλο χρεώσεων που προτείνει ο ΔΕΣΦΑ, στηρίζεται κατά 90% στη δέσμευση δυναμικότητας της υποδομής και κατά 10% στις μεταφερόμενες ποσότητες φυσικού αερίου, ενώ εφαρμόζεται και η μεθοδολογία του εγγυημένου εσόδου.
Με το μοντέλο αυτό, ο ΔΕΣΦΑ εν τέλει μηδενίζει κάθε επιχειρηματικό ρίσκο, το οποίο μεταφέρεται στους χρήστες του δικτύου.
