Επειδή στο Greece Salonika δεν έχουμε μάθει ακόμα να παίζουμε στο παιχνίδι της εγχώριας παραπληροφόρησης,πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το εξής:Υπάρχουν μέχρι αυτή η στιγμή δύο συγκεκριμένοι λόγοι που καθιστούν εξαιρετικά δύσκολη τη χρεοκοπία της Ελλάδας την 20 Μαρτίου παρά τις απειλές και τους εκβιασμούς της οικονομικής-νεοναζιστικής παρέας του ευρωπαικού βορρά (γνωστή και ως "οι χώρες με τα τρία Α"):
Πρώτον,χρόνος υπάρχει.Ναι μεν ο χρόνος που θα απομείνει-εάν την ερχόμενη Δευτέρα έχουμε ευτυχή κατάληξη στο eurogroup-για τα διάφορα κοινοβούλια να εγκρίνουν τις πιστώσεις του EFSF για το δεύτερο πρόγραμμα στήριξης της χώρας μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου, θα είναι περιορισμένος,
και αυτό θα ισχύει ακόμη περισσότερο αν η Ελλάδα περιμένει να έχει πρώτα τις εγκρίσεις από τα διάφορα κοινοβούλια και μετά να υποβάλει την πρόταση στους ομολογιούχους για το PSI όπως συνιστούν η Lazard και η νομική εταιρεία Cleary Gottlieb, αλλά η Ελλάδα έχει 7 επιπλέον σημαντικές μέρες περίοδο χάριτος για να πληρώσει το κεφάλαιο στους κατόχους των ομολόγων μετά τη λήξη τους.
Αν λοιπόν χρειαστούν 10-14 μέρες για να απαντήσουν οι ομολογιούχοι κι άλλη μία εβδομάδα για την ανταλλαγή ομολόγων, θα συνεχίσει να υπάρχει χρόνος, έστω λίγος.
Δεύτερον, αν η Ελλάδα αποφασίσει να κάνει χρήση των CACs ( ρήτρες συλλογικής ευθύνης) -το σχετικό νομοσχέδιο αναμένεται να εισαχθεί στο κοινοβούλιο σύντομα- μετά την ολοκλήρωση της ανταλλαγής των παλιών ομολόγων με τα νέα, η ημερομηνία της 20ής Μαρτίου πάει περίπατο.
Με άλλα λόγια, η 20ή Μαρτίου δεν θα αποδειχθεί τόσο κρίσιμη υπό τη λογική προϋπόθεση ότι η άτακτη χρεοκοπία δεν συμφέρει ούτε την Ελλάδα ούτε τους επίσημους πιστωτές της.
Όλα αυτά εξηγούν πιθανώς γιατί οι χώρες της ευρωζώνης δεν χολοσκάνε τόσο, παρότι καθυστερούν τις εγκρίσεις για το PSI.
Eπίσης,
πρέπει να παραδεχθούμε πως η ημερομηνία της 20ής Μαρτίου είναι κάτι σαν σημείο αναφοράς σε όλες τις συζητήσεις που γίνονται ή έχουν γίνει για ενδεχόμενη άτακτη χρεοκοπία της χώρας.
Δικαιολογημένα αφού εκείνη τη μέρα η Ελλάδα θα πρέπει να αποπληρώσει ομόλογα αξίας 14,4 δισ. ευρώ περίπου.
Αν η Ελλάδα είχε σκοπό να βαρέσει κανόνι, τότε θα έπρεπε να το κάνει το συντομότερο δυνατό και επομένως δεν θα έπρεπε να πληρώσει τους κατόχους των ομολόγων που λήγουν στις 20 Μαρτίου.
Όμως, από πουθενά δεν προκύπτει ότι η κυβέρνηση και τα κόμματα που τη στηρίζουν έχουν τέτοια πρόθεση.
Ούτε οι σκληροπυρηνικοί της ευρωζώνης επιθυμούν κάτι τέτοιο από τη στιγμή που θα μπορούσε να έχει απρόβλεπτες συνέπειες, με πρώτη και σημαντικότερη την αμφισβήτηση της ικανότητας της πολιτικής ηγεσίας να προστατεύσει το πρότζεκτ του ευρώ.
Δεν είναι τυχαίο ότι σε όλα τα σενάρια, είτε αναφέρονται σε σπάσιμο του δεύτερου πακέτου στήριξης προς την Ελλάδα σε περισσότερες δόσεις είτε σε μετάθεση της εφαρμογής του για μετά τις ελληνικές εκλογές, προβλέπεται η αποπληρωμή των συγκεκριμένων ομολόγων ενδιάμεσα.
Ίσως δεν είναι τυχαίο αν η ΕΚΤ, όπως εκτιμούν αρκετοί στην αγορά, είναι πιθανόν ο μεγαλύτερος κάτοχος ομολόγων που λήγουν στις 20 Μαρτίου.
Η αποπληρωμή για την αποφυγή μιας άτακτης χρεοκοπίας θα μπορούσε να γίνει με διαφόρους τρόπους, συμπεριλαμβανομένου του δανείου-γέφυρα προς την Ελλάδα, που όμως έχει απορρίψει η Άν. Μέρκελ στο παρελθόν, ή λεφτά του πρώτου πακέτου στήριξης ύψους 110 δισ. ευρώ.
Όμως, η αποπληρωμή 14,4 δισ. ευρώ στις 20 Μαρτίου θα σήμαινε επίσης άλλα πράγματα.
Η Ελλάδα θα έχανε την ευκαιρία να μειώσει το χρέος της κατά 7,2 δισ. ευρώ - 50% κούρεμα.
Η ευρωζώνη και το ΔΝΤ θα έπρεπε να βάλουν βαθύτερα το χέρι στην τσέπη για να καταστήσουν το ελληνικό χρέος διαχειρίσιμο στο μέλλον ή και να ζητήσουν έξτρα θυσίες από τη χώρα για να παραμείνει στο ευρώ.
Φυσικά, το πιο πιθανό σενάριο είναι να δώσει το συμβούλιο των υπουργών οικονομικών της ευρωζώνης την επόμενη Δευτέρα, 20 Φεβρουαρίου, το πράσινο φως για την υλοποίηση του προγράμματος ανταλλαγής ομολόγων (PSI) στο πλαίσιο του δεύτερου πακέτου.
Πρώτον,χρόνος υπάρχει.Ναι μεν ο χρόνος που θα απομείνει-εάν την ερχόμενη Δευτέρα έχουμε ευτυχή κατάληξη στο eurogroup-για τα διάφορα κοινοβούλια να εγκρίνουν τις πιστώσεις του EFSF για το δεύτερο πρόγραμμα στήριξης της χώρας μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου, θα είναι περιορισμένος,
και αυτό θα ισχύει ακόμη περισσότερο αν η Ελλάδα περιμένει να έχει πρώτα τις εγκρίσεις από τα διάφορα κοινοβούλια και μετά να υποβάλει την πρόταση στους ομολογιούχους για το PSI όπως συνιστούν η Lazard και η νομική εταιρεία Cleary Gottlieb, αλλά η Ελλάδα έχει 7 επιπλέον σημαντικές μέρες περίοδο χάριτος για να πληρώσει το κεφάλαιο στους κατόχους των ομολόγων μετά τη λήξη τους.
Αν λοιπόν χρειαστούν 10-14 μέρες για να απαντήσουν οι ομολογιούχοι κι άλλη μία εβδομάδα για την ανταλλαγή ομολόγων, θα συνεχίσει να υπάρχει χρόνος, έστω λίγος.
Δεύτερον, αν η Ελλάδα αποφασίσει να κάνει χρήση των CACs ( ρήτρες συλλογικής ευθύνης) -το σχετικό νομοσχέδιο αναμένεται να εισαχθεί στο κοινοβούλιο σύντομα- μετά την ολοκλήρωση της ανταλλαγής των παλιών ομολόγων με τα νέα, η ημερομηνία της 20ής Μαρτίου πάει περίπατο.
Με άλλα λόγια, η 20ή Μαρτίου δεν θα αποδειχθεί τόσο κρίσιμη υπό τη λογική προϋπόθεση ότι η άτακτη χρεοκοπία δεν συμφέρει ούτε την Ελλάδα ούτε τους επίσημους πιστωτές της.
Όλα αυτά εξηγούν πιθανώς γιατί οι χώρες της ευρωζώνης δεν χολοσκάνε τόσο, παρότι καθυστερούν τις εγκρίσεις για το PSI.
Eπίσης,
πρέπει να παραδεχθούμε πως η ημερομηνία της 20ής Μαρτίου είναι κάτι σαν σημείο αναφοράς σε όλες τις συζητήσεις που γίνονται ή έχουν γίνει για ενδεχόμενη άτακτη χρεοκοπία της χώρας.
Δικαιολογημένα αφού εκείνη τη μέρα η Ελλάδα θα πρέπει να αποπληρώσει ομόλογα αξίας 14,4 δισ. ευρώ περίπου.
Αν η Ελλάδα είχε σκοπό να βαρέσει κανόνι, τότε θα έπρεπε να το κάνει το συντομότερο δυνατό και επομένως δεν θα έπρεπε να πληρώσει τους κατόχους των ομολόγων που λήγουν στις 20 Μαρτίου.
Όμως, από πουθενά δεν προκύπτει ότι η κυβέρνηση και τα κόμματα που τη στηρίζουν έχουν τέτοια πρόθεση.
Ούτε οι σκληροπυρηνικοί της ευρωζώνης επιθυμούν κάτι τέτοιο από τη στιγμή που θα μπορούσε να έχει απρόβλεπτες συνέπειες, με πρώτη και σημαντικότερη την αμφισβήτηση της ικανότητας της πολιτικής ηγεσίας να προστατεύσει το πρότζεκτ του ευρώ.
Δεν είναι τυχαίο ότι σε όλα τα σενάρια, είτε αναφέρονται σε σπάσιμο του δεύτερου πακέτου στήριξης προς την Ελλάδα σε περισσότερες δόσεις είτε σε μετάθεση της εφαρμογής του για μετά τις ελληνικές εκλογές, προβλέπεται η αποπληρωμή των συγκεκριμένων ομολόγων ενδιάμεσα.
Ίσως δεν είναι τυχαίο αν η ΕΚΤ, όπως εκτιμούν αρκετοί στην αγορά, είναι πιθανόν ο μεγαλύτερος κάτοχος ομολόγων που λήγουν στις 20 Μαρτίου.
Η αποπληρωμή για την αποφυγή μιας άτακτης χρεοκοπίας θα μπορούσε να γίνει με διαφόρους τρόπους, συμπεριλαμβανομένου του δανείου-γέφυρα προς την Ελλάδα, που όμως έχει απορρίψει η Άν. Μέρκελ στο παρελθόν, ή λεφτά του πρώτου πακέτου στήριξης ύψους 110 δισ. ευρώ.
Όμως, η αποπληρωμή 14,4 δισ. ευρώ στις 20 Μαρτίου θα σήμαινε επίσης άλλα πράγματα.
Η Ελλάδα θα έχανε την ευκαιρία να μειώσει το χρέος της κατά 7,2 δισ. ευρώ - 50% κούρεμα.
Η ευρωζώνη και το ΔΝΤ θα έπρεπε να βάλουν βαθύτερα το χέρι στην τσέπη για να καταστήσουν το ελληνικό χρέος διαχειρίσιμο στο μέλλον ή και να ζητήσουν έξτρα θυσίες από τη χώρα για να παραμείνει στο ευρώ.
Φυσικά, το πιο πιθανό σενάριο είναι να δώσει το συμβούλιο των υπουργών οικονομικών της ευρωζώνης την επόμενη Δευτέρα, 20 Φεβρουαρίου, το πράσινο φως για την υλοποίηση του προγράμματος ανταλλαγής ομολόγων (PSI) στο πλαίσιο του δεύτερου πακέτου.
