Δεν είναι δουλειά κανενός Γερμανού πολιτικού το πότε ή το αν θα γίνουν εκλογές στην Ελλάδα και προφανώς ο φίλτατος Σόιμπλε ξεχνά πολλά όταν θέτει διλήμματα του είδους αυτού στη χώρα μας.
Όμως, ας μην κρυβόμαστε.
Τους δώσαμε (ή καλύτερα τους έδωσαν οι έλληνες πολιτικοί) το δικαίωμα…
Το ποτάμι των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων για μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές, που κύλησε από τη χώρα μας προς την Ευρώπη στη διάρκεια των τελευταίων δυόμισι ετών, ξέπλυνε την ελληνική πολιτική σκηνή από κάθε ρανίδα φερεγγυότητας και πλέον απειλεί τους δημοκρατικούς θεσμούς του τόπου.
Δεν... είναι δουλειά κανενός Γερμανού πολιτικού το πότε ή το αν θα γίνουν εκλογές στην Ελλάδα και προφανώς ο φίλτατος Σόιμπλε ξεχνά πολλά όταν θέτει διλήμματα του είδους αυτού στη χώρα μας.
Όμως, ας μην κρυβόμαστε. Τους δώσαμε δικαίωμα…
Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου τους έδωσε δικαίωμα, οι κόνξες και οι τζίφρες του Αντώνη Σαμαρά τους έδωσαν δικαίωμα, η αποχώρηση και οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες του Γ. Καρατζαφέρη τους έδωσαν δικαίωμα, η συνολική στάση της Αριστεράς τους έδωσε δικαίωμα.
Από τον Μάιο του 2009, όταν η Ελλάδα άπλωσε το χέρι και ζήτησε τη βοήθεια της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, υποσχόμενη ότι θα βάλει τάξη στο σπίτι της, έχει φανεί συστηματικά αφερέγγυα στην εκπλήρωση των δεσμεύσεών της.
Ανεκπλήρωτες υποσχέσεις για μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές, για άνοιγμα της οικονομίας, των αγορών και των επαγγελμάτων και για αποκρατικοποιήσεις.
Ανεκπλήρωτες υποσχέσεις για ένα δικαιότερο φορολογικό σύστημα, για ένα βιώσιμο και ανταποδοτικό ασφαλιστικό σύστημα και για δημοσιονομική προσαρμογή που δεν θα βασίζεται σε φόρους, χαράτσια και έκτακτες εισφορές, αλλά σε περιορισμό των δαπανών του δημόσιου τομέα και του εύρους που καταλαμβάνει στην ελληνική οικονομία.
Τι παραδώσαμε από όλα αυτά; Τι παρέδωσε η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου και στη συνέχεια η συγκυβέρνησή του με τον Ευάγγελο Βενιζέλο;
Πού είναι η εξυγίανση του συστήματος προμηθειών στο δημόσιο, στα νοσοκομεία ή οπουδήποτε αλλού ρέει ή μάλλον έρρεε κρατικό χρήμα; Πού είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής;
Πόσο ταχύτερη είναι η απονομή δικαιοσύνης σε αυτόν τον τόπο και πόσο έχουν αποσυμφορηθεί οι αίθουσες των δικαστηρίων, ώστε οι Έλληνες να βρουν το δίκιο τους;
Χρειάστηκαν τρεις διαφορετικές προσπάθειες για να ανοίξουν τα επαγγέλματα των δικηγόρων και των φαρμακοποιών και ακόμη πεντάκλειστα είναι.
Ακόμη και τώρα, την ύστατη τούτη στιγμή, δεν αναβάλλεται το ένα Eurogroup μετά το άλλο, επειδή τα δύο κόμματα που απέμειναν να στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου δεν μπορούν να τα βρουν μεταξύ τους και να παρουσιάσουν εγκαίρως μια ολοκληρωμένη συμφωνία, ώστε να ανοίξουν οι κρουνοί για το μεγαλύτερο χρηματοδοτικό πρόγραμμα που έχει δοθεί ποτέ σε κράτος;
Ποιος κοροϊδεύει ποιον σε αυτήν τη χώρα;
Έτσι, όμως, φθάσαμε να ακούμε και για Ευρωπαίους επιτρόπους και για ειδικούς λογαριασμούς μέσω των οποίων θα εξυπηρετείται το χρέος, ώστε να μη βάζουμε εμείς χέρι στα λεφτά, ενώ φθάσαμε χθες να ακούμε από ξένους πολιτικούς μήπως θα έπρεπε να το ξανασκεφτούμε και για τις εκλογές.
Προφανώς είναι προσβλητικά και απαράδεκτα όλα αυτά, αλλά τι περιμέναμε;
«Δείτε και τους Ιταλούς», μας είπε χθες ο Σόιμπλε. Αφήστε τα μικροπολιτικά παιχνίδια και σκεφτείτε ποιος είναι ο «έξυπνος» δρόμος για την πατρίδα σας.
Σύμφωνοι, Βόλφγκανγκ, ίσως πουν ορισμένοι, σκεπτόμενοι την «επόμενη ημέρα» και την τραγική πορεία της χώρας.
Αλλά με τη ριμάδα τη Δημοκρατία τι θα κάνουμε, μάιν φρόιντ;
Εν τέλει, αν είναι να πάρουν μια απόφαση οι Έλληνες, ας την πάρουν και ας ζήσουν με αυτήν και με τα επίχειρά της…
Ν.Γ.Δρόσος
