"Ασαφές είναι το τοπίο στο Αιγαίο(!) και στο Καστελόριζο σε ό,τι αφορά τη δυνατότητα της ελληνικής πλευράς να προκηρύξει διαγωνισμούς για έρευνες υδρογονανθράκων."
Οι δηλώσεις αυτές ΔΕΝ έγιναν από παράγοντα τρίτης χώρας (της Τουρκίας ενδεχομένως, καθώς απηχούν πάγιες θέσεις της Άγκυρας), αλλά από τον... υφυπουργό Ενέργειας Γιάννη Μανιάτη.
Μάλιστα! Στον… αέρα, λοιπόν, το γεωπολιτικό σκηνικό, όπως ορίζεται από τη Συνθήκη της Λωζάνης και έχει διαμορφωθεί από το 1974 μέχρι τώρα, αποτελώντας πάγια θέση όλων των πολιτικών ηγεσιών και κυβερνήσεων.
Τουλάχιστον μέχρι τώρα, όπου ο αρμόδιος υφυπουργός ανακινεί το σχετικό θέμα - με δηλώσεις που ούτε η τουρκική πλευρά δεν θα εξέφραζε τόσο ανοιχτά. Ωστόσο, η συνθήκη είναι ξεκάθαρη, καθώς αναφέρεται σε ιδιοκτησιακό καθεστώς των χερσαίων νησιωτικών περιοχών, διέπεται αυστηρά από τη Συνθήκη της Λωζάνης και βάσει αυτής υπάρχουν συγκεκριμένα ελληνικά δικαιώματα κυριαρχίας.
Αυτό που μας κάνει εντύπωση είναι πως από παλαιότερη επικοινωνία μας με τον Γ. Μανιάτη είχαμε σχηματίσει διαφορετική άποψη, εντελώς αντίθετη, σε σχέση με αυτήν στην οποία φαίνεται να διολισθαίνει η Αθήνα. Το ότι η θέση αυτή εκφράζεται λίγες μέρες μετά τις γνωστές δηλώσεις του Θ. Πάγκαλου (στο Europe 1) περί εθνικής κυριαρχίας θέλουμε να πιστεύουμε πως είναι μία ατυχής σύμπτωση.
Και αυτά προτού καν υπαχθεί το ελληνικό χρέος στο Αγγλικό Δίκαιο (και αύριο σε ένα σκληρότερο για τον οφειλέτη πλαίσιο, που θα νομοθετηθεί για να υποστηρίξει τη λειτουργία των μηχανισμών χρηματοδότησης).
