Το μεγαλύτερο όπλο για κάποιον που συμμετέχει σε διαδικασία αναδιάρθρωσης χρέους δεν είναι να κατέχει την πλειοψηφία των ψήφων σε ένα χειρόγραφο. Το μεγαλύτερο όπλο είναι να κατέχει το ποσοστό μειοψηφίας, που του δίνει τη δυνατότητα να μπλοκάρει τη διαδικασία...
Τα hedge funds που ειδικεύονται στις τοποθετήσεις σε χρεόγραφα υψηλού ρίσκου, όπως το WL Ross & Co., Angelo Gordon, Cerberus, Elliott Associates, Leucadia National Corporation, Cardinal και άλλα, γνωρίζουν κάτι πολύ καλά: Το...μεγαλύτερο όπλο για κάποιον που συμμετέχει σε διαδικασία αναδιάρθρωσης χρέους δεν είναι να κατέχει την πλειοψηφία των ψήφων σε ένα χειρόγραφο.
Το μεγαλύτερο όπλο είναι να κατέχει το ποσοστό μειοψηφίας, που του δίνει τη δυνατότητα να μπλοκάρει τη διαδικασία.
Από τα μέσα του 2011 μέχρι τα τέλη του 2011, αρκετά τέτοια hedge funds έσπευσαν να τοποθετηθούν σε επιλεγμένα ελληνικά ομόλογα που διέπονται από το διεθνές δίκαιο, συνήθως το βρετανικό, και είχαν ενσωματωμένες ρήτρες συλλογικής δράσης (CACs).
Τα συγκεκριμένα hedge funds είχαν προβλέψει τις εξελίξεις στο ελληνικό μέτωπο και πήραν θέση για να κερδίσουν πολλά λεφτά.
Με τις τιμές των ελληνικών ομολόγων στα τάρταρα, τα αποκαλούμενα όρνεα (vulture) είχαν την ευκαιρία να αγοράσουν αντί χαμηλού τιμήματος το ποσοστό μειοψηφίας που απαιτούνταν ανάλογα με τη συλλογική ρήτρα (CAC) κάθε ομολόγου, ώστε να μπορούν να μπλοκάρουν την υπαγωγή τους στο PSI.
Μια πρώτη γεύση πήραμε χθες.
Για 11 σειρές ομολόγων, που αντιπροσωπεύουν το ονομαστικό ποσό των 3,8 δισ. ευρώ, η προσφορά της Ελλάδας για υπαγωγή στο PSI απορρίφθηκε, ενώ σε άλλες περιπτώσεις δόθηκε αναβολή ή δεν υπήρξε απαρτία.
Η στρατηγική των hedge funds είναι προφανής.
Αν η Ελλάδα αποφασίσει να εξυπηρετεί τα ομόλογα κανονικά και να αποπληρώσει το ονομαστικό κεφάλαιο στη λήξη του, θα έχουν βγάλει μεγάλο κέρδος αφού τα αγόρασαν σε χαμηλές τιμές.
Αν η χώρα αποφασίσει να μην τηρήσει τους όρους της συμφωνίας για το ομόλογο, τα hedge funds θα την πάνε στα διεθνή δικαστήρια, γνωρίζοντας ότι θα κερδίσουν στο τέλος.
Πόσα;
Σύμφωνα με μια μελέτη του ΔΝΤ, η μέση ετησιοποιημένη απόδοση από τοποθετήσεις σε κρατικά χρεόγραφα στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης του χρέους εκτιμάται σε 57%.
Από την άλλη πλευρά, η μέση ετησιοποιημένη απόδοση από διεθνείς δικαστικές διαφορές (international litigation) κυμαίνεται από 50% έως 333%, με βάση τα επίσημα στοιχεία.
Δεν εκπλήσσει λοιπόν που τα ανωτέρω hedge funds απασχολούν μερικούς από τους κορυφαίους νομικούς σε τέτοια θέματα.
Δεν αποκλείεται κάποιοι από αυτούς να έχουν συνεργαστεί στο παρελθόν με τον κ. Bucheitt της εταιρίας Cleary Gottlieb, ο οποίος συμβουλεύει την ελληνική κυβέρνηση.
H χρονική περίοδος που απαιτείται για την έκδοση οριστικής απόφασης κυμαίνεται από 3 έως 10 χρόνια, με μέσο όρο τα 6 χρόνια, σύμφωνα με τη διεθνή εμπειρία.
Όμως, τα κέρδη είναι τόσο μεγάλα μετά την αφαίρεση των νομικών εξόδων που αξίζουν την προσπάθεια.
Από την ελληνική πλευρά, το δίλημμα είναι διπλό:
Θέλει να τιμήσει τους όρους των ομολόγων και να πληρώσει τα όποια ποσά νωρίτερα ή να εμπλακεί σε δικαστική διαμάχη και να πληρώσει τα ποσά φουσκωμένα αργότερα;
Όλες οι ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα θα προτιμήσει το δεύτερο.
Όμως, υπάρχει ένα άλλο εξίσου σοβαρό ζήτημα, που πρέπει να επιλυθεί.
Σε κάποια άλλα δάνεια κρατικών οργανισμών, π.χ. ΟΣΕ, που έχει εγγυηθεί το δημόσιο, φαίνεται ότι υπάρχουν ρήτρες (cross default clauses) που τα καθιστούν αποπληρωτέα σε σύντομο χρονικό διάστημα αν η Ελλάδα αθετήσει τις υποχρεώσεις της σε ομόλογα που υπάγονται σε ξένο δίκαιο.
Αν λοιπόν δεν επιλυθεί το συγκεκριμένο ζήτημα, η χώρα μπορεί να πάει για μαλλί (αθέτηση όρων και μακροχρόνια δικαστική διαμάχη) και να βγει κουρεμένη (αποπληρωμή μερικών εγγυημένων δανείων σύντομα).
Οι ειδήμονες ισχυρίζονται ότι υπάρχει τρόπος για να αποσυνδεθούν (waiver) τα δάνεια προς κρατικούς οργανισμούς με τις σχετικές ρήτρες από την αθέτηση των όρων των ομολόγων που υπάγονται στο διεθνές δίκαιο με τις ευλογίες της Ε.Ε.
Πιθανόν, λοιπόν, η δήλωση του κ. Γιούνκερ το Σαββατοκύριακο, σύμφωνα με την οποία το Eurogroup πληροφορήθηκε ότι η μη πληρωμή τέτοιων ομολόγων στην ώρα τους δεν συνεπάγεται την υποβάθμιση της χώρας σε καθεστώς χρεοκοπίας, να εξυπηρετούσε έναν τέτοιο σκοπό.
Σε κάθε περίπτωση, τα hedge funds που τοποθετήθηκαν σε ελληνικά ομόλογα ξένου δικαίου σε χαμηλές τιμές φαίνεται ότι θα είναι τα μεγάλα κερδισμένα.
Dr. Money
Το μεγαλύτερο όπλο είναι να κατέχει το ποσοστό μειοψηφίας, που του δίνει τη δυνατότητα να μπλοκάρει τη διαδικασία.
Από τα μέσα του 2011 μέχρι τα τέλη του 2011, αρκετά τέτοια hedge funds έσπευσαν να τοποθετηθούν σε επιλεγμένα ελληνικά ομόλογα που διέπονται από το διεθνές δίκαιο, συνήθως το βρετανικό, και είχαν ενσωματωμένες ρήτρες συλλογικής δράσης (CACs).
Τα συγκεκριμένα hedge funds είχαν προβλέψει τις εξελίξεις στο ελληνικό μέτωπο και πήραν θέση για να κερδίσουν πολλά λεφτά.
Με τις τιμές των ελληνικών ομολόγων στα τάρταρα, τα αποκαλούμενα όρνεα (vulture) είχαν την ευκαιρία να αγοράσουν αντί χαμηλού τιμήματος το ποσοστό μειοψηφίας που απαιτούνταν ανάλογα με τη συλλογική ρήτρα (CAC) κάθε ομολόγου, ώστε να μπορούν να μπλοκάρουν την υπαγωγή τους στο PSI.
Μια πρώτη γεύση πήραμε χθες.
Για 11 σειρές ομολόγων, που αντιπροσωπεύουν το ονομαστικό ποσό των 3,8 δισ. ευρώ, η προσφορά της Ελλάδας για υπαγωγή στο PSI απορρίφθηκε, ενώ σε άλλες περιπτώσεις δόθηκε αναβολή ή δεν υπήρξε απαρτία.
Η στρατηγική των hedge funds είναι προφανής.
Αν η Ελλάδα αποφασίσει να εξυπηρετεί τα ομόλογα κανονικά και να αποπληρώσει το ονομαστικό κεφάλαιο στη λήξη του, θα έχουν βγάλει μεγάλο κέρδος αφού τα αγόρασαν σε χαμηλές τιμές.
Αν η χώρα αποφασίσει να μην τηρήσει τους όρους της συμφωνίας για το ομόλογο, τα hedge funds θα την πάνε στα διεθνή δικαστήρια, γνωρίζοντας ότι θα κερδίσουν στο τέλος.
Πόσα;
Σύμφωνα με μια μελέτη του ΔΝΤ, η μέση ετησιοποιημένη απόδοση από τοποθετήσεις σε κρατικά χρεόγραφα στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης του χρέους εκτιμάται σε 57%.
Από την άλλη πλευρά, η μέση ετησιοποιημένη απόδοση από διεθνείς δικαστικές διαφορές (international litigation) κυμαίνεται από 50% έως 333%, με βάση τα επίσημα στοιχεία.
Δεν εκπλήσσει λοιπόν που τα ανωτέρω hedge funds απασχολούν μερικούς από τους κορυφαίους νομικούς σε τέτοια θέματα.
Δεν αποκλείεται κάποιοι από αυτούς να έχουν συνεργαστεί στο παρελθόν με τον κ. Bucheitt της εταιρίας Cleary Gottlieb, ο οποίος συμβουλεύει την ελληνική κυβέρνηση.
H χρονική περίοδος που απαιτείται για την έκδοση οριστικής απόφασης κυμαίνεται από 3 έως 10 χρόνια, με μέσο όρο τα 6 χρόνια, σύμφωνα με τη διεθνή εμπειρία.
Όμως, τα κέρδη είναι τόσο μεγάλα μετά την αφαίρεση των νομικών εξόδων που αξίζουν την προσπάθεια.
Από την ελληνική πλευρά, το δίλημμα είναι διπλό:
Θέλει να τιμήσει τους όρους των ομολόγων και να πληρώσει τα όποια ποσά νωρίτερα ή να εμπλακεί σε δικαστική διαμάχη και να πληρώσει τα ποσά φουσκωμένα αργότερα;
Όλες οι ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα θα προτιμήσει το δεύτερο.
Όμως, υπάρχει ένα άλλο εξίσου σοβαρό ζήτημα, που πρέπει να επιλυθεί.
Σε κάποια άλλα δάνεια κρατικών οργανισμών, π.χ. ΟΣΕ, που έχει εγγυηθεί το δημόσιο, φαίνεται ότι υπάρχουν ρήτρες (cross default clauses) που τα καθιστούν αποπληρωτέα σε σύντομο χρονικό διάστημα αν η Ελλάδα αθετήσει τις υποχρεώσεις της σε ομόλογα που υπάγονται σε ξένο δίκαιο.
Αν λοιπόν δεν επιλυθεί το συγκεκριμένο ζήτημα, η χώρα μπορεί να πάει για μαλλί (αθέτηση όρων και μακροχρόνια δικαστική διαμάχη) και να βγει κουρεμένη (αποπληρωμή μερικών εγγυημένων δανείων σύντομα).
Οι ειδήμονες ισχυρίζονται ότι υπάρχει τρόπος για να αποσυνδεθούν (waiver) τα δάνεια προς κρατικούς οργανισμούς με τις σχετικές ρήτρες από την αθέτηση των όρων των ομολόγων που υπάγονται στο διεθνές δίκαιο με τις ευλογίες της Ε.Ε.
Πιθανόν, λοιπόν, η δήλωση του κ. Γιούνκερ το Σαββατοκύριακο, σύμφωνα με την οποία το Eurogroup πληροφορήθηκε ότι η μη πληρωμή τέτοιων ομολόγων στην ώρα τους δεν συνεπάγεται την υποβάθμιση της χώρας σε καθεστώς χρεοκοπίας, να εξυπηρετούσε έναν τέτοιο σκοπό.
Σε κάθε περίπτωση, τα hedge funds που τοποθετήθηκαν σε ελληνικά ομόλογα ξένου δικαίου σε χαμηλές τιμές φαίνεται ότι θα είναι τα μεγάλα κερδισμένα.
Dr. Money
